Interpretacja What A Wonderful World - Stevie Wonder

Utwór "What A Wonderful World" to porywająca ballada, która maluje obraz świata pełnego prostego piękna i głębokiej nadziei, zachęcając słuchaczy do dostrzegania cudów w codziennym życiu. Chociaż wielu kojarzy go z interpretacją wielkich artystów, to oryginalnie został napisany przez Boba Thielego i George'a Davida Weissa, a niezwykłą sławę zyskał dzięki Louisowi Armstrongowi, który nagrał go w 1967 roku. Właśnie Armstrong, swoim charakterystycznym, chropowatym głosem, nadał mu niezapomniany ton, czyniąc z niego hymn optymizmu.

Tekst piosenki zaczyna się od wizualnych doznań, które otaczają nas każdego dnia: "I see trees of green, red roses too / I see them bloom for me and you / And I think to myself, what a wonderful world". To spostrzeżenie nie jest powierzchowne. W czasach, gdy piosenka powstawała – w połowie lat 60., naznaczonych wojną w Wietnamie, niepokojami społecznymi i rasowymi w Stanach Zjednoczonych – jej przesłanie było silnym antidotum na rosnącą traumę i konflikty. Thiele i Weiss celowo stworzyli ten utwór, aby Louis Armstrong, jako ikoniczny muzyk, mógł przekazać wiadomość o jedności i nadziei, której brakowało w ówczesnym świecie.

Piosenka kontynuuje opis spokojnych i uniwersalnych obrazów: "I see skies of blue and clouds of white / The bright blessed day and the dark sacred night". Te proste zjawiska natury przypominają nam o cykliczności życia i jego niezmiennej, kojącej regularności, która trwa pomimo ludzkich zawirowań. To właśnie w tej prostocie tkwi siła przekazu – piękno jest wszędzie, jeśli tylko zdecydujemy się je dostrzec.

Szczególnie poruszające są wersy dotyczące ludzkich interakcji: "The colours of the rainbow, so pretty in the sky / Are also on the faces of people going by / I see friends shakin' hands, sayin' 'How do you do?' / They're really saying 'I love you'". Tęczowe barwy, tradycyjnie symbolizujące różnorodność i nadzieję, tutaj rozciągają się na twarze mijających się ludzi, sugerując jedność w różnorodności i fundamentalną dobroć w sercach, nawet w obliczu podziałów. Uścisk dłoni, z pozoru zwykłe powitanie, staje się wyrazem głębszego uczucia – miłości. Ten fragment podkreśla, że prawdziwe cuda świata tkwią w relacjach międzyludzkich i zdolności do wzajemnego szacunku i uczucia.

Piosenka zamyka się perspektywą przyszłości, skupiając się na dzieciach: "I hear babies cryin', I watch them grow / They'll learn much more than I'll ever know / And I think to myself, what a wonderful world". Armstrong sam wspominał, że słowa o płaczących dzieciach przypomniały mu jego sąsiedztwo w Queens, gdzie widział dorastające trzy pokolenia. Ten motyw wprowadza element odnowy i nieograniczonego potencjału. Dzieci symbolizują niezapisane karty, nowe możliwości i nadzieję na lepsze jutro, które może być kształtowane przez miłość i zrozumienie, a nie konflikty.

W kontekście artysty, do którego odnosi się zapytanie, Stevie Wonder, ceniony za swoje własne, często podnoszące na duchu i społecznie zaangażowane utwory, również złożył hołd temu klasykowi. W 2004 roku Wonder pojawił się na albumie Roda Stewarta "Stardust: The Great American Songbook, Volume III", gdzie zagrał na harmonijce ustnej w coverze "What A Wonderful World". Chociaż nie jest to jego autorski utwór, jego udział w tej wersji podkreśla uniwersalność i ponadczasowość przesłania piosenki. Stevie Wonder, z jego głęboką wrażliwością muzyczną i osobistym doświadczeniem, z pewnością rezonuje z ideą dostrzegania piękna w świecie, nawet w obliczu trudności. Jego obecność w tej interpretacji dodaje warstwę współczesnego uznania dla utworu, który nadal inspiruje do patrzenia na świat z nadzieją i miłością. Utwór ten, choć powstały w czasach zamętu, do dziś pozostaje przypomnieniem, że pomimo wszelkich problemów, świat jest – i zawsze może być – cudownym miejscem, jeśli tylko będziemy go tak postrzegać.