Interpretacja Great Gig In the Sky - Roger Waters

Interpretacja tekstu „Great Gig In the Sky” autorstwa Rogera Watersa, będącego częścią albumu The Lockdown Sessions, a konkretnie utworu „The Great Gig in the Sky Revisited”, to głęboko osobista refleksja nad życiem, stratą i pamięcią, ujęta w formę listów i wspomnień. Waters, znany z eksplorowania w swojej twórczości tematów izolacji, społeczeństwa i dorosłego życia, tutaj skupia się na odejściu amerykańskiego poety Donalda Halla, z którym nawiązał znajomość pod koniec jego życia.

Utwór rozpoczyna się od listu asystentki Halla, Kendel, informującego Watersa o diagnozie raka zatok u Dona i jego niemożności odpowiadania na korespondencję. Ta informacja natychmiast wprowadza temat śmiertelności i kruchości życia, które jest kluczowym wątkiem oryginalnego „Great Gig In the Sky” Pink Floyd, choć w zupełnie innej formie. Waters, w odpowiedzi do Kendel, dzieli się wspomnieniem z koncertu w Zagrzebiu, gdzie ku jego zaskoczeniu opowiedział dziesięciu tysiącom Chorwatów „historię jednej drogi” Dona. Reakcja publiczności – „głośny i szczery śmiech” na słowa „Jest tylko jedna droga w Jugosławii” – podkreśla uniwersalność opowieści Halla, która, jak się okazuje, dotyczyła jego podróży z pierwszą żoną Kirby przez powojenną Jugosławię w 1952 roku, w poszukiwaniu drogi do Aten. Sam Hall był poetą, który żył w wiejskim New Hampshire i pisał o tęsknocie za sielską przeszłością, zmarł w 2018 roku w wieku 89 lat. Ta anegdota, opowiedziana przez Watersa na scenie, staje się hołdem dla życiowej mądrości Halla i jego zdolności do znajdowania humoru nawet w trudnych okolicznościach.

Dalsza część tekstu ukazuje, jak Waters utrzymywał kontakt z Kendel, gdy farma Halla, Eagle Pond Farm, szła na sprzedaż. Jego prośba o „parę haków do bel i trochę sznurka do snopowiązałek z stodoły” jest poruszającym gestem – zamiast cennych przedmiotów Waters pragnie skromnych pamiątek, które symbolizują codzienne życie i pracę poety. Te przedmioty, wraz ze zdjęciem Dona i Kendel, znajdują honorowe miejsce na jego półce, obok „zmumifikowanych ważek i starych jajek rudzików”. To zestawienie symbolizuje cykl życia i śmierci, piękno ulotnych chwil i wartość wspomnień. W ten sposób, proste przedmioty z farmy stają się relikwiami, nasyconymi sentymentalną wartością, „na zawsze łapiącymi promienie umierającego słońca”, co stanowi wzruszającą metaforę przemijania i zachowania pamięci.

Zakończenie „R.I.P., Donald Hall” to bezpośrednie pożegnanie z poetą, ale ostatnie zdanie, „I now I've arrived at the bit I was looking for, The Crossroads”, otwiera tekst na szerszą interpretację. „Rozdroża” mogą symbolizować moment refleksji nad własnym życiem, wyborami i ostatecznością. W kontekście albumu The Lockdown Sessions, Waters reinterpretuje swoje klasyczne utwory, w tym „The Great Gig in the Sky” (pierwotnie kompozycję Richarda Wrighta z niezapomnianym wokalem Clare Torry, opowiadającą o śmiertelności), nadając im nowe, często bardziej osobiste, słowne narracje. Wersja Watersa, z jego poezją mówioną, wyraża jego własne przemyślenia na temat sensu życia, straty i dziedzictwa, czyniąc oryginalny motyw śmiertelności jeszcze bardziej intymnym i bezpośrednim. Jest to zarówno elegia dla Halla, jak i medytacja nad własnym miejscem Watersa w świecie i jego relacją z przeszłością, ujęta w ramy albumu powstałego w okresie pandemii COVID-19.
Waters celowo wybrał mówioną poezję, aby rozbudować i uściślić tematy, które jego zdaniem nie były wystarczająco rozpoznane w oryginalnych wersjach, choć niektórzy krytycy uważają, że to pozbawia utwory ich pierwotnej subtelności. Jednak dla Watersa, ta „rewizyta” klasyka jest okazją do spojrzenia na pięćdziesiąt lat jego twórczości oczami 79-latka. W ten sposób, tekst staje się hołdem dla przyjaciela, ale także autorefleksją artysty na temat własnej śmiertelności i dziedzictwa.