„Otherside” Red Hot Chili Peppers to utwór głęboko zakorzeniony w tematyce uzależnienia, walki o trzeźwość i nieustannej cykliczności nałogu, często interpretowany jako bolesny hołd złożony zmarłemu gitarzyście zespołu, Hillelowi Slovakowi, który w 1988 roku zmarł z powodu przedawkowania heroiny. Tekst, naznaczony osobistymi doświadczeniami wokalisty Anthony’ego Kiedisa oraz powracającego do zespołu Johna Frusciante zmagających się z heroiną, oddaje brutalną rzeczywistość uzależnienia.

Pierwsze wersy – „How long, how long / Will I slide? / Well separate my side / I don't / I don't believe it's bad / Slittin' my throat / It's all I ever” – od razu wprowadzają słuchacza w stan niepewności i bierności. Pytanie o to, jak długo podmiot liryczny będzie „staczał się”, odnosi się do nieustających nawrotów uzależnienia i niemożności wyzwolenia się z jego szponów. „Separate my side” może symbolizować próbę odcięcia się od tej części siebie, która pragnie narkotyków, ale także, w bardziej drastycznej interpretacji, dążenie do śmierci jako ucieczki. Deklaracja „I don't believe it's bad” ujawnia wyniszczającą logikę uzależnienia, gdzie świadomość destrukcji miesza się z trudną do odrzucenia pokusą. Obraz „slittin' my throat” to potężna metafora samounicestwienia, samobójstwa lub śmierci z przedawkowania.

Refren „I gotta take it on the otherside” jest sercem utworu. Fraza „otherside” ma wielowymiarowe znaczenie: może odnosić się do innej strony rzeczywistości, tej wywołanej przez narkotyki, do walki o powrót do normalnego życia po uzależnieniu, a także do ostatecznej drugiej strony – śmierci. Niektóre interpretacje sugerują nawet, że odnosi się do wstrzykiwania narkotyków w drugą rękę.

W drugim segmencie tekstu, „I heard your voice through a photograph / I thought it up / And brought up the past / Once you know you can never go back”, pojawia się echo przeszłości. Może to być wspomnienie Hillela Slovaka, czy też ogólnie, odległych momentów związanych z nałogiem. Wers „Once you know you can never go back” doskonale oddaje nieodwracalny charakter uzależnienia – nawet po wyjściu z nałogu, piętno doświadczeń i pokusa pozostają na zawsze. To „know-how” uzależnionego, którego nie da się zapomnieć.

Obrazy takie jak „Pour my life into a paper cup / The ashtray's full / And I'm spillin' my guts” przywołują scenerię terapii lub odwyku. „Papierowy kubek” jest często utożsamiany z metadonem podawanym podczas leczenia, a „wylewanie wnętrzności” (spill my guts) to opowiadanie o swoich doświadczeniach w grupie wsparcia. Pytanie „She want to know / Am I still a slut?” wskazuje na poczucie winy i upokorzenia, na postrzeganie siebie jako „szmatę” przez uzależnienie.

Najbardziej przejmujące wersy, „A scarlet starlet and she's in my bed / A candidate for my soul mate bled / Mmm-push the trigger / And I pull the thread”, są niemal jednoznaczną wizją przyjmowania heroiny. „Scarlet starlet” może być personifikacją narkotyku lub innej uzależnionej osoby. „Push the trigger” odnosi się do naciśnięcia tłoka strzykawki, a „pull the thread” do zwolnienia opaski uciskowej, co jest etapami iniekcji. To intymne, mroczne tango z nałogiem, który jest jednocześnie kochankiem i mordercą.

W tle tej lirycznej podróży przez mroczne zakamarki umysłu, „Otherside” opowiada również historię ponownego zjednoczenia zespołu. Piosenka była jednym z pierwszych utworów napisanych wspólnie z Johnem Frusciante po jego powrocie do Red Hot Chili Peppers w 1998 roku, co zaowocowało zmianą brzmienia zespołu z funk rocka na alternatywny rock. Utwór stał się ogromnym sukcesem, osiągając 14. miejsce na liście Billboard Hot 100 i 1. miejsce na liście Billboard Alternative Songs.

Teledysk, wyreżyserowany przez Jonathana Dayton’a i Valerie Faris, jest wizualnym arcydziełem, które wzmacnia przekaz utworu. Stylizowany na czarno-białą, gotycką estetykę, inspirowany „Gabinetem Doktora Caligari” Roberta Wiene’a, niemieckim ekspresjonizmem, kubizmem i grafikami M.C. Eschera, przedstawia koszmarny sen mężczyzny walczącego z potworami symbolizującymi uzależnienie. Zespół pojawia się w surrealistycznych scenografiach, grając na nietypowych „instrumentach” – Frusciante na linie, Flea na kablach telefonicznych, a Chad Smith na wielkim zegarze. Sam Kiedis, w odróżnieniu od swojego zwyczajowego, energetycznego wizerunku, prezentuje się spokojnie i mrocznie. Finał teledysku, w którym główny bohater zostaje uwięziony w tej samej sytuacji, co na początku, podkreśla cykliczność i trudność zerwania z nałogiem.

Ostatnie wersy piosenki, „I yell and tell it that it's not my friend / I tear it down, I tear it down / And then it's born again”, to esencja walki z uzależnieniem. Nałóg jest wrogiem, który choć zniszczony, zawsze odradza się na nowo. To świadomość, że walka nigdy się nie kończy, a „otherside” może być zarówno ucieczką, jak i ostatecznym przeznaczeniem. W końcowych powtórzeniach „I don't believe it's sad” Anthony Kiedis, śpiewając, prawdopodobnie celowo zmienia słowo „bad” na „sad”, co może sugerować poczucie melancholii i pogodzenia się z losem, a nie tylko moralne potępienie. To głęboka refleksja nad ludzką naturą i kruchością wobec pokus, zawarta w hipnotyzującej, choć mrocznej melodii.