Utwór „Loose Cannon” projektu Puzzle, będącego solowym przedsięwzięciem Fletchera Shearsa, maluje intymny portret wewnętrznych zmagań i poczucia izolacji, by w kulminacyjnym momencie eksplodować ostrą deklaracją siły i nieprzewidywalności. Wydany w 2019 roku, utwór ten eksploruje ciężar emocji i wyobcowania społecznego w sposób bezpośredni i wrażliwy.

Początkowe wersy, „Elephant on my chest / Another day passed again / I waste my energy / Looking for escape within”, natychmiast wprowadzają słuchacza w stan przytłoczenia i ciężaru emocjonalnego. Obraz „słonia na piersi” to klasyczna metafora silnego lęku, depresji lub ogromnego brzemienia, które gnębi podmiot liryczny. Codzienność staje się pasmem marnowania energii na poszukiwanie ucieczki, lecz co symptomatyczne – poszukiwanie to odbywa się wewnątrz siebie, co sugeruje walkę z własnymi myślami i uczuciami, a nie z zewnętrznymi okolicznościami. Fraza „I thought about turning off the lights in here / But I still got things to do” subtelnie nawiązuje do myśli o poddaniu się, a nawet ideacji samobójczych, jednak wyraźne jest odepchnięcie tych myśli przez świadomość nierozwiązanych spraw czy obowiązków.

Refren, powtarzane wielokrotnie „Everybody tells me nothing / Cause I don’t ask nothing much really of anybody”, to klucz do zrozumienia poczucia izolacji podmiotu lirycznego. Może to oznaczać zarówno samoistne wycofanie się z proszenia o pomoc czy radę, jak i poczucie, że inni i tak nie mają nic wartościowego do zaoferowania. To manifestacja samowystarczalności, ale też głębokiego osamotnienia – brak bliskich, którzy bez pytania mogliby zaoferować wsparcie, albo świadoma decyzja o niedopuszczaniu nikogo zbyt blisko. Ta repetycja podkreśla ugruntowaną postawę dystansu wobec otoczenia.

W kolejnym fragmencie, „Look at that man over there son / He’s afraid of what he’ll find / Look into his eyes / Can you read between the lines”, podmiot liryczny, być może w roli obserwatora lub wewnętrznego głosu, zwraca uwagę na postać przesiąkniętą strachem. Może to być projekcja własnych lęków na inną osobę, ostrzeżenie przed konfrontacją z nieprzyjemnymi prawdami, albo nawet metafora samego siebie sprzed momentu introspekcji. Zadaje pytanie o zdolność „czytania między wierszami”, co sugeruje, że prawdziwe emocje często ukrywają się pod powierzchnią, niewypowiedziane.

Zaskakujące i gwałtowne jest jednak przejście do końcowej części utworu. Ton zmienia się diametralnie, z melancholijnego i introspektywnego w agresywny i asertywny: „4AM you call me up you think you’re scaring me / On the street you better hope that you don’t see me / Applaud your own behavior / I bet you fucking do / Think I ain’t a loose cannon / That’s too bad for you”. To bezpośrednie wyzwanie skierowane do kogoś, kto próbuje zastraszyć podmiot liryczny. „Luźna armata” (loose cannon) to idiom oznaczający osobę nieprzewidywalną, potencjalnie niebezpieczną, która działa bez kontroli. W tym kontekście staje się ona tarczą lub bronią – po długim okresie wewnętrznych zmagań i pozornie pasywnej postawy, ujawnia się ukryta siła, zdolność do ostrej riposty i gotowość do walki. To ostrzeżenie dla antagonisty, że ten, kto uważał podmiot liryczny za słabego lub łatwego do manipulowania, popełnia fatalny błąd. Można to interpretować jako punkt krytyczny, w którym nagromadzony ciężar i izolacja przekształcają się w obronną agresję. Podmiot liryczny, który wcześniej szukał ucieczki „wewnątrz”, teraz jest gotów stawić czoła zagrożeniu z zewnątrz, ujawniając swoją niebezpieczną, nieokiełznaną naturę. To przejście symbolizuje transformację od pasywności do aktywnej, choć nieprzewidywalnej, obrony własnego ja.

Brak szczegółowych wywiadów Fletchera Shearsa na temat inspiracji do „Loose Cannon” pozostawia słuchaczom szerokie pole do interpretacji, co jest charakterystyczne dla jego twórczości. Piosenka, poprzez swoją surowość i emocjonalne zderzenia, staje się uniwersalnym hymnem dla tych, którzy zmagają się z wewnętrznym chaosem, by w końcu odnaleźć w sobie siłę do konfrontacji.