"Piosenka o białym misiu" w wykonaniu artysty ukrywającego się pod pseudonimem PUT-IN to utwór, który z jednej strony uderza brutalnością i wulgarnością języka, a z drugiej – ukazuje uniwersalną historię zawiedzionej miłości i rozczarowania. Stanowi on swoisty pamiętnik emocji, zapisany w dosadny i bezkompromisowy sposób, który odzwierciedla ból i wściekłość porzuconego mężczyzny.

Tekst piosenki opowiada historię bohatera, który, mając „cztery dychy w kieszeni”, czyli ostatnie grosze, decyduje się na romantyczny gest – kupuje swojej ukochanej „misia – metry trzy”. To symboliczne oddanie wszystkiego, co posiada, wyraz głębokiego uczucia i naiwnej wiary w siłę miłości. Niestety, jego poświęcenie zostaje brutalnie zderzone z rzeczywistością, gdy drzwi otwiera „jakiś chuj”, a nie jego wybranka. Ten moment to epicentrum zawodu, punkt zwrotny, w którym słodka nadzieja ustępuje miejsca gorzkiej prawdzie.

Wulgaryzmy, takie jak „kurwa”, „pierdolę”, „gnój”, „chuj”, czy rosyjskie „блядь” i „нет”, nie są tu jedynie ozdobnikiem, lecz narzędziem do wyrażenia skrajnych emocji: gniewu, poczucia upokorzenia i totalnego rozczarowania. Powtarzające się w brydżu zdanie „Miśka sobie w dupę wsadź” staje się aktem symbolicznej zemsty, odrzuceniem naiwności i pragnieniem, by symbol miłości stał się dla niewiernej kobiety narzędziem cierpienia lub kpiny. Morał, że „Golas niepotrzebny jej” i „Happy endu kurwa нет”, brutalnie obnaża materializm i brak perspektyw na szczęśliwe zakończenie w świecie, gdzie uczucia przegrywają z egoizmem i zyskiem.

W refrenie, „Skurwiel biały miś / Dance’a chuj nakurwia dziś”, widzimy transformację symbolu. Biały miś, początkowo dar miłości, staje się teraz uosobieniem rywala lub wręcz samego bohatera, który, choć zraniony, deklaruje, że „Nie zapłacze dziś / Pierdolony biały miś”. To swoiste przepoczwarzenie w twardego, nieczułego „misia”, który ma „wyjebane na nią”, jest próbą obrony przed dalszym zranieniem i manifestacją odzyskanej, choć bolesnej, wolności.

Druga zwrotka pogłębia poczucie obrzydzenia i goryczy. Myśl o pocałunkach z niewierną kobietą wywołuje u bohatera niemal odruch wymiotny („Puszczę chyba zaraz pawia”) i lęk o zdrowie („Czy mam syfa? Sprawdzę to!”). Refleksja nad zmarnowanymi „czterema dychami”, które mogły pójść na „flachę”, podkreśla utratę wiary w miłość i powrót do prozy życia, gdzie alkohol staje się pocieszeniem. Stwierdzenie „Miłość szybko przeszła mi” to autoironiczna konstatacja, zamykająca rozdział romantycznych uniesień.

Ciekawostki na temat "Piosenki o białym misiu" dodają jej warstwę kulturowego fenomenu. Utwór, który pod pseudonimem PUT-IN zyskał popularność w wersji ostrej i wulgarnej, ma znacznie dłuższą historię. Oryginalna piosenka "Biały Miś" kojarzona jest głównie z muzyką disco polo z lat 90., ale jej korzenie sięgają znacznie wcześniej. Autorstwo tego kultowego utworu było przedmiotem wieloletniego sporu sądowego. Zgodnie z wyrokiem sądu, autorami muzyki i tekstu są Janusz Kreft i Jan Tarka, którzy stworzyli go w Gdańsku w 1959 roku. Jan Tarka napisał ją dla swojej ukochanej. Wersja ta, o romantycznym wydźwięku, opowiadała o tęsknocie za ukochaną, a nawet istniała opowieść, że tytułowym „białym misiem” był jasnowłosy synek Mirosława Górskiego, jednego z pretendentów do autorstwa.

Z biegiem lat utwór doczekał się wielu interpretacji i wykonań, od ballady, przez beat, disco polo, yass, po hard rock (m.in. Big Cyc). Wspomniany w wyszukiwaniach "PUT-IN" jest jednym z wielu artystów, którzy stworzyli swoją wersję, lecz to właśnie jego dosadna i bezkompromisowa interpretacja na nowo wstrząsnęła utworem, nadając mu zupełnie nowy, znacznie bardziej surowy i „uliczny” wymiar. Oryginalny teledysk PUT-IN do "Piosenki o białym misiu" został opublikowany 11 kwietnia 2017 roku. Utwór jest często remiksowany, pojawiają się wersje techno czy italo disco, co świadczy o jego nieśmiertelnej popularności i zdolności adaptacji do zmieniających się trendów muzycznych.

W kontekście interpretacji PUT-IN, "Piosenka o białym misiu" to nie tylko historia miłosnego zawodu, ale także obraz frustracji i rozgoryczenia, który rezonuje z osobami doświadczającymi podobnych uczuć. Wulgarny język, choć szokujący, staje się autentycznym odzwierciedleniem ludzkiej bezsilności i gniewu w obliczu zdrady. Jest to utwór, który, choć osadzony w prostym schemacie opowieści o miłości, porusza głębokie emocje i, poprzez swoją surowość, dociera do słuchacza bez zbędnych ceregieli, pozostawiając go z poczuciem surowej, acz prawdziwej, lekcji o życiu.