Piosenka „Usta” autorstwa Przyłu to intymny i wielowymiarowy portret relacji międzyludzkiej, osadzony w kontekście intensywnego życia artysty. Utwór, pochodzący z debiutanckiego albumu Przyłu zatytułowanego „JUNIPER”, wydanego 22 maja 2020 roku, jest przykładem nieskrępowanej szczerości i głębokich refleksji, które charakteryzują całe wydawnictwo. Sam tytuł albumu, „JUNIPER”, nawiązujący do „jałowej ziemi” lub męskiego kwiatu jałowca, już sugeruje pewną surowość i autentyczność, co doskonale rezonuje z przesłaniem „Ust”.

Narrator utworu, będący raperem, rozpoczyna zwrotkę od codziennej czynności: „Kruszę do herbaty lód”. To prozaiczne działanie szybko ustępuje miejsca dynamicznemu opisowi życia w biegu – „Muszę, bo zanim ostygnie wykonuję ruch”. Muzyka artysty zyskuje na popularności („Moją muzę wzięło za lep całe stado much”), co niesie ze sobą zarówno sukces, jak i presję. W tym wirze pojawia się postać ukochanej osoby, której poznanie było przełomowe: „Złapałem się za łeb gdy poznałem ciebie i twój mózg”. Podkreślenie znaczenia „mózgu” partnerki świadczy o głębokim, intelektualnym połączeniu, wykraczającym poza powierzchowność. Wskazuje na nią jako na opokę i źródło wsparcia, porównując swoją zależność do gry w Rumikub, gdzie liczy się strategia i zaufanie.

Przyłu porusza także kwestię autentyczności w środowisku artystycznym: „Jak to robić z klasą, nie pijąc piany byku? Trzeba było żyć prawdziwie, nie ma przepisu”. To odrzucenie fałszu i dążenie do prawdy, nawet jeśli wymaga to trudnych wyborów, takich jak rezygnacja z akademickiej ścieżki na rzecz pasji. „Życie na bieżni, to prawda uwierz mi / Teksty, koncerty wymień czyn za czyn” – te wersy obrazują nieustanny pęd, będący ceną za rozwój i sukces, który odnotowuje, wspominając swoje początki: „Gdy mnie znaleźli byłem niewielki / Patrzcie jak rosnę na drożdżach jak zaczyn”. To wyraz dumy z pokonanej drogi i dynamicznego wzrostu.

Centralnym punktem utworu jest refren, w którym dominuje obraz tytułowych ust: „A ja znowu patrzę na twoje usta / Rozebrałem zdania na elementy snów / Jestem gołosłowny, bo nie wiem w co je ubrać”. Usta stają się tu symbolem niewypowiedzianych słów, emocji i intymności. Narrator czuje się „gołosłowny”, nie potrafiąc ubrać w słowa ogromu uczuć i myśli, które widzi w partnerce. To poczucie bezradności wobec ich złożoności. Obrazy „Gęsiej skóry, zimna” oraz „dzielenia ognia na pół” podkreślają wrażliwość, wspólną walkę z przeciwnościami i potrzebę bliskości w obliczu chłodu otaczającego świata. Przyłu sam zresztą określa „emocję” jako słowo, które najbardziej cisnęło mu się na usta podczas tworzenia albumu „JUNIPER”, co potwierdza osobisty i emocjonalny charakter tego utworu.

Druga zwrotka wprowadza element nadchodzącego rozstania związanego z trasą koncertową: „Kruszę do whiskacza lód / Jutro zaczyna się trasa, pakuję mandżur”. Ten powtarzający się motyw kruszenia lodu, choć w innym kontekście, może symbolizować mechanizm radzenia sobie z emocjami, przygotowywanie się na kolejny etap, tym razem trudniejszy – samotność partnerki: „Jutro zostaniesz tu sama, jest mi głupio w chuj”. Narrator otwarcie przyznaje się do swoich wewnętrznych zmagań i lęków: „Musisz bać, bać się, że nie ogarnę w bani syfu”, co może odnosić się do jego problemów, nałogów lub po prostu obciążenia psychicznego, które niesie ze sobą życie artysty. „Dwa, dwa pacierze utrzymają mnie przy życiu, wiem” – ten wers sugeruje próbę znalezienia oparcia, być może w wierze lub rytualnych czynnościach, które pomagają mu przetrwać.

Mimo tych obaw, widać w nim także próbę pocieszenia i nadziei. Napis na szybie samochodu – „To kolejne z naszych zwycięstw” – ma być przypomnieniem o wspólnie pokonywanych trudnościach i osiągnięciach. Smutek partnerki, wyrażony przez „Usta brzydko wyginające w dół policzek”, jest dla niego bolesny, a wspomnienie „Koloru tych róż co dostałaś na rocznicę” dodaje goryczy, przypominając o miłych chwilach, które teraz są cieniem. Przyłu zdaje sobie sprawę z trudności finansowych i wyrzeczeń: „Nawet już nie liczę na farta, jadę robić kwit / Wydamy na żarcia, ale to jak jest git i na nasze małe starcia”. Koniec zwrotki przynosi zapowiedź nieuchronnego „moralniaka” – refleksji i poczucia winy, które nadejdą po wyjeździe.

„Usta” to utwór, który doskonale oddaje styl Przyłu jako artysty Contemporary Hip Hop, charakteryzujący się łączeniem elektronicznych i hiphopowych elementów, a także wykorzystaniem emocjonalnych słów do opisywania szerokiego spektrum uczuć. Jest to piosenka fascynująca, z mocnym bitem i refleksyjnymi tekstami, które podkreślają jego umiejętności liryczne. Warto wspomnieć, że historia zawarta w „Usta” doczekała się kontynuacji w 2024 roku w postaci utworu „Usta 2”, co świadczy o głębi i ważności poruszanych w niej tematów dla samego artysty. Całość jest snu o miłości, tęsknocie, poświęceniu i nieustannym zmaganiu się z wymaganiami życia, zarówno na scenie, jak i poza nią.