„Ghetto Supastar (That Is What You Are)” to utwór, który zdefiniował erę, stając się czymś więcej niż tylko piosenką – to hymn o przekraczaniu granic społecznych, politycznych i muzycznych. Wydany w 1998 roku jako debiutancki singiel solowy Prasa Michela z The Fugees, szybko zyskał status międzynarodowego fenomenu. Utwór, który pojawił się również na ścieżce dźwiękowej do satyry politycznej „Bulworth”, zręcznie łączy hip-hop z elementami R&B i popu, tworząc niezapomniane i wpadające w ucho brzmienie.

Sercem piosenki jest refren, śpiewany przez Mýę, który stał się pieśnią przewodnią dla tych, którzy dążą do pokonania przeciwności losu i zdobycia sławy. Powtarzające się frazy „Ghetto superstar, that is what you are / Comin' from afar, reachin' for the stars” odzwierciedlają uniwersalne pragnienie awansu, od skromnych początków do gwiazdorskiego statusu. Propozycja „Run away with me, to another place / We can rely on each other” sugeruje wspólną podróż, opartą na solidarności i wzajemnym wsparciu w drodze ku lepszemu życiu.

Wersy Prasa Michela malują obraz ambicji i sprytu ulicznego. Tekst „Some got hopes and dreams, we got, ways and means / The supreme dream team, always up with the schemes” podkreśla pomysłowość i determinację, charakterystyczną dla środowisk, z których wywodzi się artysta. Jego opowieść o „rise to the top, floatin' on this cream” od „hubcaps to sellin' raps” symbolizuje drogę od drobnych przedsięwzięć do muzycznego sukcesu. Pras wyraża swoją nieustępliwość i wiarę w siebie, ignorując tych, którzy w niego wątpili. Metafory takie jak „Black Caesar, dating top divas” czy „Diplomatic legalese, no time for a Visa” kreują wizję potęgi i wpływu, swobody przekraczania tradycyjnych ograniczeń i budowania własnego imperium. Odwołania do „King Solomon” i „pentagonu” wzmacniają obraz złożonej osobowości, naznaczonej mądrością i siłą.

Jednym z najbardziej fascynujących elementów utworu jest udział Ol’ Dirty Bastarda (ODB), który dołączył do projektu w dość niecodziennych okolicznościach. ODB, pomylając studia w Los Angeles z nowojorskimi, przypadkowo wszedł do studia, w którym Pras nagrywał „Ghetto Supastar”. Usłyszawszy pętlę bitu, natychmiast się w niej zakochał i nalegał na nagranie swojego własnego wersu. Pras początkowo rozważał usunięcie tej spontanicznej improwizacji, ale po odsłuchaniu nagrania zdał sobie sprawę, że to coś wyjątkowego. Wers ODB'ego wprowadza ostrzejszy, bardziej surowy komentarz społeczny: „My eyes are sore, bein' a senator / Behind closed doors hittin' truth to the seafloor / The rich go north ignore, the tug of war / While the kids are poor, open new and better drug stores”. Jest to bezpośrednia krytyka nierówności społecznych i politycznej korupcji, wyrażająca frustrację i potrzebę radykalnej zmiany.

Mýa, wówczas nowicjuszka w branży, odegrała kluczową rolę w ukształtowaniu chwytliwego refrenu. Mimo początkowych obiekcji wytwórni Interscope, która preferowała bardziej uznane wokalistki, to właśnie nacisk ODB po usłyszeniu jej głosu przypieczętował jej udział w piosence. Mýa, mająca wtedy zaledwie 18 lat, przyznała w wywiadzie, że dopiero uczyła się, czym jest „hook” w kontekście muzyki pop, znając jedynie pojęcie „refrenu” z chóru. Jej delikatny, R&B-owy wokal stworzył idealną przeciwwagę dla rapowych partii Prasa i ODB, co przyczyniło się do sukcesu utworu na listach przebojów.

Innowacyjność utworu polegała również na mistrzowskim połączeniu sampli. Podstawą melodyczną było zainteresowanie Prasa interpolacją klasycznego utworu „Islands in the Stream” Kenny'ego Rogersa i Dolly Parton, napisanego przez Bee Gees. Dodatkowo, wkomponowano sample z „Get Up, Get Into It, Get Involved” Jamesa Browna oraz „Under the Influence of Love” Love Unlimited, co nadało utworowi uliczny, soulowy charakter. Ta niepowtarzalna mieszanka gatunków sprawiła, że „Ghetto Supastar” stał się ponadczasowym hymnem. Co ciekawe, lata później sami Bee Gees włączyli refren „Ghetto Supastar” do swojej własnej wersji „Islands in the Stream”.

„Ghetto Supastar” odniósł ogromny sukces komercyjny na całym świecie, osiągając pierwsze miejsca w wielu krajach europejskich, Nowej Zelandii oraz szczytowe pozycje na liście Billboard Hot 100 w Stanach Zjednoczonych. Był nominowany do nagrody Grammy w kategorii Best Rap Performance by a Duo or Group. Jego wpływ na kulturę popularną jest odczuwalny do dziś – Taylor Swift nazwała go „hymnem swojej siódmej klasy” i wykonała cover podczas trasy koncertowej. Piosenka ta, mimo że Pras nigdy nie powtórzył jej sukcesu jako solowy artysta (co Wyclef Jean skomentował, nazywając go „supergwiazdą ośmiu taktów”), pozostaje świadectwem twórczego geniuszu i niezaprzeczalnego wpływu na muzykę przełomu wieków. To nie tylko chwytliwy hit, ale także złożona opowieść o ambicji, przeciwnościach losu i uniwersalnym dążeniu do bycia „supergwiazdą” w swoim własnym świecie.