Interpretacja Feel It Still - Portugal. The Man

„Feel It Still” zespołu Portugal. The Man to utwór, który na pierwszy rzut oka urzeka chwytliwą melodią i funkowym rytmem, jednak pod tą warstwą kryje się głębsza refleksja nad buntem, nostalgią, odpowiedzialnością i kondycją współczesnego społeczeństwa. Piosenka, wydana w 2017 roku jako drugi singiel z ósmego albumu studyjnego „Woodstock”, stała się międzynarodowym hitem, zdobywając szczyty list przebojów i przynosząc zespołowi nagrodę Grammy w kategorii Best Pop Duo/Group Performance w 2018 roku.

Tekst rozpoczyna się od słów „Can't keep my hands to myself / Think I'll dust 'em off, put 'em back up on the shelf / In case my little baby girl is in need”. John Gourley, wokalista Portugal. The Man, ujawnił w wywiadzie dla Songfacts, że wersy te odnoszą się do jego córki, Francis, urodzonej w 2011 roku. Jest to metafora zmagania się z życiem artysty-buntownika w obliczu nowej odpowiedzialności, jaką jest ojcostwo. „Trudno być punkiem, kiedy myślisz o swojej córeczce w domu” – powiedział Gourley. W dalszej części tekstu pojawia się wers „Got another mouth to feed”, który również podkreśla ten aspekt odpowiedzialności. Niejasne „Leave her with a baby sitter, mama, call the grave digger / Gone with the fallen leaves” może być cynicznym komentarzem do poświęceń, jakie trzeba ponieść, próbując pogodzić życie rodzinne z artystyczną „rebelią”, a nawet mroczną refleksją nad przemijaniem i nieuchronnością śmierci, analizowaną w kontekście relacji z córką. Pytanie „Am I coming out of left field?” sugeruje poczucie odmienności lub bycia postrzeganym jako osoba niekonwencjonalna.

Kluczowe dla interpretacji są wersy refrenu: „Ooh woo, I'm a rebel just for kicks, now / I've been feeling it since 1966, now / Might be over now, but I feel it still / Let me kick it like it's 1986, now”. Lata 1966 i 1986 nie są przypadkowe. Basista Zach Carothers wyjaśnił, że rok 1966 nawiązuje do ruchów praw obywatelskich, protestów przeciwko wojnie i testów LSD, które ukształtowały kontrkulturę tamtych czasów. To symbolika początków festiwalu Woodstock, który również stał się inspiracją dla tytułu albumu. Z kolei rok 1986 to odniesienie do odkrycia nowojorskiego hip-hopu i piosenki Beastie Boys „(You Gotta) Fight for Your Right (To Party!)”, która dla zespołu była kolejną formą buntu „dla zabawy”. W ten sposób Portugal. The Man łączy historyczne momenty buntu z własnym poczuciem nieustającej, choć być może bardziej subtelnej, rebelii. John Gourley dorastał, słuchając radia z oldiesami, co miało duży wpływ na jego muzykalność, a melodia utworu jest świadomym nawiązaniem i interpolacją przeboju The Marvelettes z 1961 roku „Please Mr. Postman”. Gourley zaznaczył, że pierwotnie użył tej melodii jako miejsca na wypełnienie, ale okazała się tak dobra, że postanowili ją zachować.

Piosenka została napisana i nagrana w 2016 roku, w okresie kampanii prezydenckiej w USA. W tym kontekście Gourley, zwolennik Berniego Sandersa, widział tekst jako odzwierciedlenie uczuć wielu ludzi, inspirowanych cytatem George'a Carlina o braku zaufania do polityków i systemu partyjnego. Wersy takie jak „We could fight a war for peace / Give in to that easy living / Goodbye to my hopes and dreams / Stop flipping for my enemies” mogą być odczytywane jako krytyka hipokryzji politycznej i absurdalności walki o pokój poprzez przemoc, a także odrzucenie bierności i obojętności. Basista Zach Carothers dodał, że fraza „fight a war for peace” jest jak „fucking for virginity” (pierwotnie cytat Carlina), co podkreśla jej nonsensowność.

Piosenka ewidentnie łączy płaszczyznę osobistej refleksji z szerszym, globalnym spojrzeniem na historię i współczesność. Pytanie „Is it coming? / Is it coming back?” wyraża niepokój o powrót czasów lęku, wojen, nietolerancji i podziałów, co było aktualne w obliczu ówczesnego klimatu politycznego. Jednocześnie, mimo swojego komercyjnego sukcesu, zespół Portugal. The Man, pochodzący z Alaski i znany ze swojej długiej, niezależnej kariery, zachował swój nieszablonowy wizerunek. Bassista Zach Carothers skomentował, że mimo popularności piosenki, wielu ludzi zna utwór, ale nie zna zespołu, co pozwala im zachować anonimowość. Sam utwór został złożony przez Johna Gourleya w zaledwie 45 minut, w momencie przerwy od miksowania innego utworu, co dowodzi jego spontaniczności i autentyczności. W wywiadzie dla Time Magazine Gourley podkreślił, że inspiracja do powrotu do korzeni i klasycznych brzmień Oldies przyszła po rozmowie z jego ojcem w Alasce, który sam był obecny na oryginalnym festiwalu Woodstock w 1969 roku.

Podsumowując, „Feel It Still” to utwór, który w swojej warstwie muzycznej jest hołdem dla funku i soulu lat 60. i 80., natomiast w warstwie lirycznej jest wielowymiarową opowieścią o osobistej transformacji, odpowiedzialności, buncie wobec systemu i nieustannej potrzebie bycia świadomym i aktywnym, pomimo upływu czasu i zmieniających się realiów społeczno-politycznych. To piosenka, która mówi: „Być może to się skończyło, ale nadal to czuję” – odwiecznego ducha buntu, który przetrwał przez dekady i wciąż jest żywy.