„Onizuka” to piosenka francuskiego duetu PNL, która ukazała się 4 listopada 2016 roku i jest piątym singlem z ich drugiego albumu „Dans la légende”. Utwór zdobył status diamentowej płyty. Tytuł piosenki jest bezpośrednim nawiązaniem do Eikichiego Onizuki, głównego bohatera kultowej mangi i anime Great Teacher Onizuka (GTO). Onizuka to były yakuza i lider gangu motocyklowego, który postanawia zostać nauczycielem. Jest postacią nonszalancką, ognistą, pewną siebie i charyzmatyczną. To odniesienie stanowi klucz do zrozumienia całej interpretacji, ponieważ bracia Ademo i N.O.S. często utożsamiają się z tą postacią, widząc w niej odbicie własnych doświadczeń i postaw.

Początkowe wersy – „J'fais les ronds, j'fais les ronds, j'fais les ronds, leur monde / Plus je me rapproche du sommet, plus j'entends le ciel qui gronde” – można interpretować jako metaforyczne krążenie wokół systemu, obserwowanie go, a być może i stopniowe przejmowanie. W miarę zbliżania się do sukcesu, artyści odczuwają rosnące napięcie i zagrożenia, które niesie ze sobą sława i bogactwo. Podkreślają swoje podstawowe potrzeby – „J'voulais juste grailler” – i wierność własnemu kodeksowi: „QLF ne cherche pas d'alliés” (QLF to skrót od „Que La Famille”, co oznacza „Tylko Rodzina” lub „Rodzina przede wszystkim”), co symbolizuje ich niezależność i nieufność wobec zewnętrznego świata. PNL od początku swojej kariery budowało wizerunek odizolowanych, polegających wyłącznie na sobie i swoich bliskich artystów.

Tekst odsłania również gorzką refleksję nad życiem ulicy i moralnymi kompromisami, na które niektórzy idą: „Ils vendent leur cul, leur mère”. Stwierdzenie „On n'imagine pas cette vie sans remporter la guerre” ukazuje walkę o przetrwanie i sukces jako nieodłączny element ich egzystencji. Pojawia się także wewnętrzny konflikt między pragnieniem stabilizacji a brutalną rzeczywistością: „J'aimerais un gosse mais à laquelle de ces putains le faire”. To zdanie doskonale oddaje rozdarcie między marzeniami o założeniu rodziny a wszechobecnym nihilizmem i brakiem zaufania w ich otoczeniu.

W miarę rozwoju utworu, N.O.S. opisuje swoją przemianę i dystansowanie się od przeszłości. „Rien n'a changé, dans ma direction du vent / Y'a juste que j'recompte un peu plus qu'avant” sugeruje, że mimo znaczących zysków materialnych, pewne esencjonalne aspekty ich życia pozostały niezmienne, choć liczą pieniądze „trochę więcej niż wcześniej”. Wers „J'm'écarte du bâtiment, j'oublie le taro du kil'” symbolizuje odchodzenie od bezpośredniego zaangażowania w handel narkotykami, jednocześnie sugerując utrzymanie wpływu i pozycji. „P'tit frère n'a pas de grand, prince de la ville” odnosi się do młodszych pokoleń, które wciąż szukają wzorców, a bracia PNL stają się dla nich niejako książętami miasta, choć sami nie mieli "wielkich" braci, na których mogliby się wzorować.

Motyw Onizuki powraca w drugiej zwrotce, gdzie bracia PNL bezpośrednio odwołują się do swojego „flow” i „uroku ulicy” jako „#Onizuka”. Porównania do Yakuzów i GTO (jak sam Onizuka był yakuzą przed byciem nauczycielem) podkreślają ich korzenie w trudnym środowisku, z którego się wywodzą, ale także ich pozycję jako niekonwencjonalnych, wpływowych postaci. Sceny takie jak „Il pleut des balles à la météo” realistycznie przedstawiają brutalność życia na ulicy. Nawet „Nie widzę gwiazd, poza tymi w hotelu” sugeruje, że jedyne „gwiazdy”, jakie widzą, to te w luksusowych hotelach, symbolizujące ucieczkę od codzienności i osiągnięty sukces, kontrastujący z mrokiem ich przeszłości.

Piosenka porusza także kwestie lojalności i zdrady. „Pas peur d'aider un frère s'il y a heja / Mais l'frère a peur de m'aider quand y'a heja” – podkreśla gotowość do pomocy, ale jednocześnie gorycz z powodu braku wzajemności czy strachu ze strony innych, gdy sytuacja staje się trudna. PNL często podkreślało, że nie szukają sojuszników, co jeszcze bardziej uwypukla wagę lojalności w ich świecie i jednocześnie jej kruchość.

„La vie c'est chelou, (vraiment chelou) solitaires, mais entre nous” oddaje poczucie izolacji, mimo że są razem, co jest esencją ich duetu. „Son boule est relou, (vraiment relou) hein les loups s'cassent le cou” może odnosić się do pokus, zwłaszcza związanych z kobietami, które mogą prowadzić do zguby, symbolizowanej przez „wilki łamiące sobie kark”.

Cała piosenka jest aforyzmami skoncentrowanymi wokół kilku dominujących tematów. W przypadku PNL, rzadko udzielają wywiadów, a ich twórczość mówi sama za siebie, co potęguje tajemniczość wokół nich. Brak bezpośrednich wywiadów na temat tego utworu sprawia, że interpretacja opiera się głównie na analizie tekstu i kontekstu ich twórczości. „Onizuka” to zatem głęboka, wielowymiarowa opowieść o ambicji, przetrwaniu, dylematach moralnych i trudnej drodze do sukcesu, splatająca autobiograficzne wątki z ikonografią popkultury.