Interpretacja What About Us - P!nk

P!nk, znana z bezkompromisowych tekstów i silnego przesłania, w utworze „What About Us” z 2017 roku dostarcza słuchaczom emocjonalny hymn parkietowy, który wykracza poza osobiste rozterki, stając się politycznym wołaniem o broń. Piosenka, będąca głównym singlem z jej siódmego albumu studyjnego Beautiful Trauma, została napisana przez P!nk, Johnny'ego McDaila i Steve'a Maca. Jak sama artystka przyznała w wywiadzie dla Vulture, inspiracją do powstania utworu była jej złość na to, co działo się w świecie. Jest to piosenka protestacyjna, napędzana wiarą P!nk w to, że rząd Stanów Zjednoczonych zawiódł swoich obywateli, a także jest wiadomością dla tych, którzy czują się niesłyszani lub zapomniani. Wiele osób zinterpretowało to jako komentarz do prezydentury Donalda Trumpa i ówczesnego stanu politycznego.

Tekst piosenki rozpoczyna się od potężnego obrazu jedności i potencjału: "We are searchlights, we can see in the dark / We are rockets, pointed up at the stars / We are billions of beautiful hearts". Te linie symbolizują zbiorową siłę, nadzieję i potencjał ludzi, zdolnych do pokonywania trudności i dążenia do wyższych celów. Jednak ta wizja szybko zostaje zderzona z brutalną rzeczywistością rozczarowania: "And you sold us down the river too far". To zdanie wyraża poczucie zdrady i porzucenia przez tych, którzy mieli przewodzić i chronić. Krytycy zauważyli, że utwór, choć zaczyna się jak ballada z fortepianem i akustycznymi aranżacjami, szybko ewoluuje w elektroniczny taneczny utwór z optymistyczną produkcją. Powtarzające się akordy i bity perkusyjne wzmacniają wrażenie nieustannej, palącej kwestii.

Refren – "What about us? / What about all the times / You said you had the answers? / What about all the broken happy ever afters? / What about all the plans that ended in disasters? / What about love? What about trust? / What about us?" – to centralne, przejmujące pytanie, które P!nk kieruje do polityków i decydentów. To wyraz frustracji, rozczarowania i poczucia bycia oszukanym. Artystka pyta o niespełnione obietnice i rozbite marzenia, które miały prowadzić do "szczęśliwego zakończenia", ale skończyły się katastrofą. Johnny McDaid, współautor piosenki, podkreślił, że utwór ten jest pytaniem, a nie instrukcją, a jego niejasność jest istotą jego geniuszu. P!nk zresztą stwierdziła, że nie lubi ludziom mówić, o czym są piosenki, bo każdy może to zinterpretować po swojemu, choć dla niej samej jest to o tym, jak rząd nas zawiódł.

W drugim wersecie, „We are problems that want to be solved / We are children that need to be loved / We were willing, we came when you called / But man you fooled us, enough is enough”, P!nk ponownie podkreśla ludzką kruchość i potrzebę troski, jednocześnie oskarżając o manipulację i oszustwo. Metafora "dzieci, które potrzebują miłości" sugeruje podstawową potrzebę bezpieczeństwa i opieki, która została zaniedbana przez tych, którym ufano. Piosenkarka, pochodząca z rodziny wojskowej, jest bardzo polityczna i wierzy w równość, inkluzywność, różnorodność i życzliwość. Jej słowa odzwierciedlają kolektywne uczucie milenialsów dotyczące doznanej niesprawiedliwości.

Most piosenki, "Sticks and stones, they may break these bones / But then I'll be ready, are you ready? / It's the start of us, waking up come on / Are you ready? I'll be ready", przynosi zmianę tonu. Od lamentu przechodzi do deklaracji odporności i gotowości do działania. Jest to wezwanie do przebudzenia i zjednoczenia, sugerujące, że pomimo bólu i przeciwności losu, ludzie są gotowi wziąć sprawy w swoje ręce. P!nk wyraźnie mówi: "I don't want control, I want to let go", co można interpretować jako chęć odrzucenia narzuconych systemów i przyjęcia autentyczności oraz wolności. Ostatnie "We are ready, what about us?" to już nie tylko pytanie, ale i zapowiedź nadchodzącej zmiany i wyzwanie rzucone w stronę tych, którzy zawiedli.

"What About Us" spotkało się z przeważnie pozytywnymi recenzjami krytyków muzycznych, którzy chwalili produkcję oraz wokal P!nk, a także docenili polityczne przesłanie i hymniczny charakter kompozycji. Utwór osiągnął pierwsze miejsce na listach przebojów w ośmiu krajach, w tym w Polsce, i znalazł się w pierwszej dziesiątce w dwunastu innych terytoriach, w tym w Kanadzie i Wielkiej Brytanii. Został także nominowany do nagrody Grammy w kategorii Best Pop Solo Performance. P!nk, występując z tą piosenką, pokazała, że nadal ma moc przyciągania i dostarczania muzyki wysokiej jakości, zwłaszcza po tym, jak, jak sama wspomina, przemysł muzyczny próbował ją spisać na straty po 35. roku życia. Teledysk do utworu, wyreżyserowany przez Georgię Hudson, z udziałem P!nk i członków grup mniejszościowych, którzy tańczą w opuszczonym mieście, będąc ściganymi przez reflektory helikopterów, został pozytywnie odebrany za choreografię i reprezentację grup uciskanych, a także polityczny motyw. P!nk widzi swoją twórczość jako formę pracy socjalnej, mówiąc niewygodne rzeczy na głos, z nadzieją na inspirację i terapię dla słuchaczy.