Utwór „Vaper (Szaman parodia)” autorstwa Penetratora to energiczny i bezkompromisowy manifest subkultury vaperów, ujęty w formę parodii, która zdaje się czerpać z estetyki ulicznego rapu i być może satyrycznie nawiązywać do pewnego rodzaju „szamańskiego” rytuału inicjacji lub afirmacji tożsamości w tej grupie. Brak szerszych informacji na temat samego artysty „Penetrator” czy wywiadów dotyczących utworu sprawia, że interpretacja musi opierać się głównie na analizie samego tekstu, który jest przesiąknięty specyficznym slangiem i buntowniczym duchem.

Piosenka otwiera się onomatopeicznym „Joł” i powtórzeniami „Vaper, vaper”, które od razu wprowadzają słuchacza w temat i budują poczucie wspólnoty – jakby to był okrzyk bojowy lub rytualne wezwanie. Już w pierwszej zwrotce artysta wyraźnie zaznacza swój wjazd w przestrzeń publiczną: „Wjeżdżam jak jebany vaper, by znów wzbudzić ducha gejów.” To zdanie, choć na pierwszy rzut oka zaskakujące, może być interpretowane jako prowokacja lub metafora. „Wzbudzić ducha gejów” może oznaczać chęć obudzenia w ludziach nonkonformizmu, odwagi do bycia innym i sprzeciwu wobec norm, podobnie jak środowiska LGBT+ bywają postrzegane jako te, które łamią społeczne tabu. Może to być również odniesienie do lekceważenia konwenansów i przyjętych norm społecznych, charakteryzującego często subkultury.

Tekst szybko przechodzi do krytyki regulacji prawnych i polityki, które dotykają społeczność vaperów. Wersy takie jak „Twarze polityków uśmiechnięte na laleczkach voodoo, Ustawa o paleniu to jak zardzewiały drut” brutalnie wyrażają frustrację wobec władzy. Sugeruje to poczucie bezsilności i gniewu wobec przepisów, które są postrzegane jako przestarzałe, nieskuteczne lub po prostu szkodliwe dla nich. Wspomniane „szóstki i trójeczki” nikotyny, w kontraście do „dwanaście to jak crack”, odzwierciedlają znajomość niuansów vapowania i być może kpinę z demonizowania wyższych stężeń nikotyny przez „nieoświecone” społeczeństwo lub władzę. Wyrażenie „Rząd nie sprzeda Just’a z neta, tylko tylko na dowód” bezpośrednio nawiązuje do prób ograniczenia sprzedaży produktów do vapowania, co jest postrzegane jako zamach na wolność i niezależność.

Refren „Wszystko pod kontrolą, palę sobie Just’a, Podwórka mnie pierdolą, podpalając fajka” staje się centralnym punktem utworu. Wyraża on dwojaki sens: z jednej strony ironiczne stwierdzenie „wszystko pod kontrolą”, mimo zewnętrznych nacisków i zakazów, podkreśla wewnętrzną siłę i poczucie autonomii. Z drugiej strony, „podwórka mnie pierdolą, podpalając fajka” wskazuje na konflikt z tradycyjną kulturą palenia papierosów, ale także na pewne poczucie wyższości i separacji od tych, którzy nie rozumieją lub nie akceptują vapingu. „Podejście wciąż niezmienne, między nami krater” umacnia obraz subkultury, która trzyma się swoich wartości, niezależnie od otoczenia, a „na blokach mamy Just’a a każdy z nas to VAPER, VAPER!” buduje poczucie przynależności i wspólnej tożsamości w środowisku miejskim.

Dalsze zwrotki wzmacniają motyw alienacji i buntu. Słowa „Łykasz to ścierwo, co mówi Ci alert, Łykasz to ścierwo, co mówi Ci TV!” to bezpośredni atak na mainstreamowe media i narracje, które rzekomo demonizują vaping. Artysta sugeruje, że to, co jest przekazywane w mediach, jest „ścierwem”, czyli dezinformacją lub manipulacją, którą „łykają” ci, którzy nie myślą samodzielnie. Osobista motywacja podmiotu lirycznego – „Tylko dlatego, wciąż ja to palę, Bo nie potrafię tu poznać się z nikim” – ukazuje vapowanie jako formę ucieczki, ale i budowania unikalnej tożsamości w obliczu poczucia niezrozumienia i samotności. Wers „Chwała palącym zapamiętana” ironicznie nawiązuje do pochwały, która kiedyś towarzyszyła paleniu papierosów, dziś przeniesiona na vaping.

Sekcja opisująca trudności ekonomiczne, takie jak „Zima na klatkach, zima w zbiornikach, Hajsu mi brak, olejek mi znika”, wprowadza element surowej, blokowej rzeczywistości. Pokazuje to, że subkultura vaperów to nie tylko modne hobby, ale dla wielu także styl życia, nierzadko naznaczony niedostatkiem. Otwieranie boxa i dolewanie wody, palenie grzałki czy pękające szkiełka to bardzo realistyczne, niemal brutalne obrazy codziennych problemów i prowizorycznych rozwiązań, z jakimi borykają się vaperzy. Wspomniane mandaty i brak wypłaty dodatkowo podkreślają marginalizację i walkę z systemem, który utrudnia im życie.

Podsumowując, „Vaper (Szaman parodia)” to coś więcej niż tylko piosenka o vapowaniu. To manifest niezależności, krytyka społeczna i portret subkultury, która w obliczu niezrozumienia i presji zewnętrznej, znajduje swoją tożsamość i wspólnotę w akcie vapowania. Tytułowa „parodia szamana” może odnosić się do rytualnego charakteru vapingu dla tej grupy, gdzie „szaman” to przewodnik, a „para” to medium do transcendencji lub po prostu symbol wspólnoty i buntu. Utwór jest surowy, autentyczny i pełen emocji, co czyni go interesującym głosem w polskim podziemiu muzycznym, nawet jeśli brakuje oficjalnych materiałów kontekstowych do jego pełnego zrozumienia.