Utwór "Siri (feat. Gedz)" autorstwa Oki, pochodzący z jego albumu Ostatnie Dni Lata wydanego w 2020 roku, to wielowymiarowy komentarz na temat współczesnego przemysłu muzycznego, autentyczności artystycznej oraz drogi do sukcesu, przeplatany osobistymi refleksjami i ambicjami. Charakterystycznym elementem, który od razu przykuwa uwagę, jest obecność Susan Bennett, oryginalnego głosu amerykańskiej wersji asystentki Siri, która wypowiada w piosence kilka kwestii. To świadome i nowatorskie wykorzystanie technologii nie tylko nadaje utworowi unikalny charakter, ale także wprowadza motyw cyfryzacji i wirtualnej interakcji, stanowiący oś interpretacji.

Piosenka otwiera się zwrotką Oki, który od razu uderza w branżę, wyrażając do niej niechęć: „Branża mnie brzydzi / Raperzy z których największa polewa są, kurwa, najbardziej prawdziwi”. To mocne stwierdzenie odzwierciedla jego frustrację fałszem i sztucznością, ironicznie zauważając, że to ci, którzy wydają się być najbardziej niepoważni, paradoksalnie są najbardziej autentyczni. Oki porusza temat codziennych wyzwań i presji związanych z karierą: „Boli mnie głowa - jebany wirus, znaczy się CD / Tagi na twarzy, na blokach, na głowie, na zawsze, na płycie, tak znaczy się CD”. Fraza „CD” jest tu wieloznaczną grą słów – może odnosić się do płyty kompaktowej (nośnika jego muzyki), ale także do choroby (wirusa, który boli głowę) czy trwałego śladu, jak tagi graffiti, które są na zawsze i stanowią dowód tożsamości. To pokazuje, że jego muzyka i życie są nierozerwalnie związane z jego przeszłością i korzeniami.

W dialogu z Siri – „Co powiesz Siri? -"You're asking me?" Yeah - "Oki, you're killing"” – Oki szuka zewnętrznego potwierdzenia, ale jednocześnie to Siri (czyli de facto technologia lub opinia publiczna) go pochwala, uznając jego killing (niszczycielską, w sensie przełomową) siłę. Artysta podkreśla swoją niezależność i skupienie na pracy: „Nie odbieram telefonów (brrr), bo jestem poryty, a nie głupi (what?) / Nie pucuje się nikomu (brrr, what?), pieniądze dostajemy za sztuki”. To manifestacja przekonania, że wartość jego sztuki leży w jej jakości, a nie w krypto-reklamie czy układach. W dalszej części zwrotki Oki ostro krytykuje tych, którzy „robili dziesiony / Pojebane ćpuny, byłeś ustawiony krojąc małolatów”, co może być odniesieniem do osób, które w przeszłości działały nieuczciwie lub wykorzystywały innych, budując swoją pozycję na krzywdzie słabszych.

Motyw przeciążenia informacjami i oczekiwaniami powraca, gdy Oki mówi: „Siri nie chce mnie już słuchać (gang) / Trzysta głosówek i siedemset tekstów, jak ją kurwa mam oszukać (gang)”. Siri staje się tu metaforą zasypania przez świat zewnętrzny – wiadomości, prośby, oczekiwania, które stają się trudne do ogarnięcia. Mimo to, podkreśla, że w jego twórczości liczy się „stilo”, a nie „szybka nawijka”, co świadczy o priorytetach w zakresie autentyczności i unikalnego stylu ponad modne techniki. Oki odnosi się także do cyfrowej rzeczywistości: „Czasy pojebane, cyfrowa podkrętka, papilarne linie, gonitwa o stołek”, wskazując na pułapki i wyzwania współczesnego świata, gdzie wszystko jest zdigitalizowane i gdzie panuje ciągła walka o pozycję. Jego plany są jednak przemyślane i ukryte: „plany schowane mam, dobrze za czołem”, co świadczy o jego strategicznym myśleniu i dalekowzroczności.

Refren – „Brudna ściana, co dzień budzik, tak z rok kurwa / Góra siana, morze ludzi, las rąk kurwa / Dumna mama, dumny tata, dumny blok kurwa / Dumna Siri, dumny blok, dumna Siri (What the fuck?)” – stanowi esencję przesłania utworu. Jest to obraz drogi od skromnych początków („brudna ściana, co dzień budzik”) do ogromnego sukcesu („góra siana, morze ludzi, las rąk”). Powtarzające się „dumny blok, dumna mama, dumny tata” podkreśla dumę z korzeni i wdzięczność wobec najbliższych, a także symboliczny powrót do miejsca, z którego się wywodzi. Zakończenie „Dumna Siri (What the fuck?)” dodaje szczyptę ironii lub zdziwienia, że nawet sztuczna inteligencja, reprezentująca nowoczesność i globalny zasięg, staje się „dumna” z jego osiągnięć, co może być komentarzem na temat wszechobecnej potrzeby walidacji, nawet wirtualnej.

Zwrotka Gedza wnosi do utworu świeże spojrzenie, choć osadzone w podobnej tematyce. Rozpoczyna od „Stan umysłu unagi”, co jest popularnym odniesieniem do serialu „Przyjaciele”, gdzie Ross Geller opisuje unagi jako stan totalnej świadomości i gotowości na wszystko, co życie może przynieść. To metafora jego mentalnej siły i gotowości na wyzwania. Gedz również odchodzi od typowych hip-hopowych klisz: „Głębokie kieszenie, a nie noszę baggy” oraz „Obiecałem sobie, nigdy więcej braggi / Średnio widzę to jak stare tagi”, co pokazuje jego ewolucję jako artysty, który ceni prawdziwy sukces ponad ostentacyjne przechwałki czy przestarzałe formy wyrazu.

Jego stosunek do Siri jest bardziej zdystansowany niż Oki’ego: „"Do you need help?" Nie pytam Siri, hmm, (not really)”, co świadczy o jego samowystarczalności i niezależności od zewnętrznych systemów wsparcia. Gedz celebruje swój sukces, ale w sposób grounded, jednocześnie podkreślając pracowitość: „Łapiemy sumy za wąsy, ale nie chodzi o jointy / Kanapki są pełne forsy / Same trójkąty w moim onigiri”. „Łapać sumy za wąsy” to polski idiom oznaczający trudne do osiągnięcia cele, ale tu „sumy” są też pieniędzmi, co stanowi sprytne połączenie znaczeń. Onigiri, japońskie ryżowe kulki, często mają trójkątny kształt, co w kontekście „kanapek pełnych forsy” symbolizuje jego obfitość finansową. Gedz wyraża dumę z osiągnięć: „Zobacz, mama, to mój rok, stawiam dom, kurwa”, co jest uniwersalnym obrazem spełnienia marzeń i zapewnienia bytu najbliższym. Końcówka jego zwrotki zawiera subtelny atak na konkurencję: „Twoje ruchy jak twój lot, delay wciąż ultra / Miałeś nosa; Voldemort, wielki błąd kurwa”. "Mieć nosa" to mieć dobrego nosa do czegoś, ale Voldemort, znana postać z Harry'ego Pottera, nosa nie posiada, co jest ironicznym i inteligentnym sposobem na zasugerowanie, że inni raperzy popełnili błąd lub nie mieli wyczucia.

Siri (feat. Gedz) to zatem hymn o autentyczności, determinacji i triumfie nad przeciwnościami w erze cyfrowej. Obaj artyści, choć w nieco inny sposób, podkreślają znaczenie pracy, wierności sobie i swoim korzeniom, jednocześnie odnosząc się do wyzwań i paradoksów współczesnego świata. To utwór, który z jednej strony celebruje sukces, a z drugiej, poprzez inteligentne gry słów i kulturowe odniesienia, stanowi przenikliwą analizę rzeczywistości, w której przyszło im tworzyć. Współpraca z głosem Siri nie jest jedynie chwytem marketingowym, lecz integralnym elementem narracji, symbolizującym wszechobecność technologii i jej rolę w nowej definicji sukcesu i uznania.