_„Aleja 2001” autorstwa Nagłego Ataku Spawacza to utwór przesiąknięty bólem, rozczarowaniem i ponurym ostrzeżeniem, stanowiący swoisty epitafium dla „wspaniałego przyjaciela”, który odszedł w młodym wieku. Piosenka, choć skupia się na indywidualnej tragedii, staje się uniwersalną opowieścią o utraconej nadziei i konsekwencjach wyborów, zwłaszcza tych związanych z ucieczką w świat substancji psychoaktywnych.

Tekst rozpoczyna się od wzruszającego wspomnienia o zmarłym, podkreślając jego pozytywne cechy – „zawsze pomagał, zawsze dawał dobre rady”. Jednocześnie od razu zaznacza, że jego historia jest „ostrzeżeniem”, jak łatwo można odebrać człowiekowi nadzieję. Przyjaciel, mimo że „był kurwa normalny”, zmagał się z problemami, które często przerastają. Walczył o ideologie, wierzył w możliwość uratowania dobrych rzeczy na świecie, manifestując tym samym dążenie do autentyczności i wpływu na otaczającą rzeczywistość.

Centralnym punktem, który uruchamia spiralę jego upadku, jest opuszczenie przez dziewczynę, która wybrała „robienie kariery”. To wydarzenie symbolicznie „wbiło pierwszy gwóźdź do trumny”, niszcząc jego marzenia i wpędzając w poczucie bezsensu istnienia. Refren „Zabrali mu słońce pierdolone słońce” jest potężną metaforą utraty radości, wolności i zaufania. Słońce, symbol życia i nadziei, zostaje mu odebrane, a on sam zostaje „poznany z nocą” – samotnością i ciemnością.

Kolejnym, druzgocącym elementem w życiu bohatera okazuje się zaniedbanie ze strony rodziców, którzy traktowali go „jak powietrze”, skupiając się na „kochanej córeczce”. To poczucie odrzucenia z pewnością pogłębiło jego cierpienie, popychając go w otchłań, z której „wyjść jest bardzo trudno”. Tekst jawnie wskazuje na eskalację problemów bohatera, który „wpadł w kolejne gówno”, a dalsze wersy bez ogródek opisują jego uzależnienie. Mowa o „rozwijaniu świadomości”, które go „podniecało” i „nakręcało”, a następnie o intensywnym i długotrwałym używaniu narkotyków – „Potrafił wpierdalać non - stop przez dwa tygodnie”, co skutkowało widocznymi zmianami fizycznymi, takimi jak „problemy z ostrością i rozstępy na twarzy” czy zmieniony język, zauważony nawet przez dentystę.

Scena, w której przyjaciele próbują z nim rozmawiać, jest szczególnie wymowna. On każe im „spierdalać”, uspokaja się dopiero, gdy zaczynają „przypalać” razem z nim, co sugeruje, że to wspólne używanie substancji było jedynym sposobem na nawiązanie kontaktu. Ostatecznie, gdy „kwach już zaczął ostro mu wchodzić”, bohater wypowiada cyniczną refleksję na temat „miłości i nienawiści”, postrzegając je jako narzędzia kontroli i podziałów w świecie. To pogląd człowieka, który, choć widzi iluzje, sam jest już zbyt pogrążony w swoim świecie, by odnaleźć drogę powrotną.

Piosenka jest również świadectwem wewnętrznych dylematów zespołu Nagły Atak Spawacza. Ostatnie wersy stanowią bezpośrednie ostrzeżenie dla słuchaczy, zwłaszcza tych, którzy „wpierdalają marzenie pomieszane z kolorami i wrzucanymi rytmami” – wyraźne nawiązanie do narkotyków psychodelicznych. Zespół jawnie przyznaje, że w tej kwestii jest „podzielony”, że są „spokojne dyskusje i burzliwe spory”, a „połowa przypierdala połowa nienawidzi”. Ta szczerość dodaje utworowi autentyczności, podkreślając, że temat jest dla nich bliski i bolesny, a ich przesłanie jest skierowane do ludzi z podobnymi problemami, aby „robili to normalnie”, czyli z umiarem i rozwagą, jeśli już muszą. Numer „Aleja 2001” jest nie tylko hołdem dla zmarłego przyjaciela, ale także apelem o refleksję nad kruchością życia i zgubnymi skutkami ucieczki w sztuczne światy.