Interpretacja Esto Es Amor - Mon Laferte & Conociendo Rusia

Piosenka „Esto Es Amor”, będąca owocem współpracy chilijsko-meksykańskiej artystki Mon Laferte oraz argentyńskiego muzyka Conociendo Rusia (Mateo Sujatovich), to śmiała i bezkompromisowa oda do zmysłowej miłości, która zadebiutowała jako singiel pod koniec lipca 2025 roku. Utwór ten stanowi pierwszy rozdział nowego projektu Mon Laferte, albumu Femme Fatale, którego estetyka ma być silnie inspirowana jazzem i klimatem kabaretowym. Już od pierwszych taktów, zanurzonych w alternatywnym popie z elementami soulu i R&B, słuchacz zostaje wciągnięty w intymną, niemal sakralną przestrzeń.

Centralnym przesłaniem „Esto Es Amor” jest przekroczenie konwencjonalnych granic w postrzeganiu miłości fizycznej, która w tekście zostaje podniesiona do rangi duchowego doświadczenia. Mon Laferte, znana z odważnego i emocjonalnego języka, nie boi się prowokować, łącząc sacrum z profanum. Fragmenty takie jak „Comerte los labios es religión” (Całować twoje usta to religia) oraz „Entre tus piernas voy a rezar” (Między twoimi nogami będę się modlić) są jaskrawym przykładem tej metaforyki. Artystka sugeruje, że akt seksualny, pełen pożądania i głębokiej bliskości, może stać się formą modlitwy, rytuałem, w którym ciało i dusza splatają się w jedno. To nie jest jedynie fizyczne zaspokojenie, ale raczej poszukiwanie duchowej transcendencji w intymnym połączeniu. Według portalu Letras.com, Mon Laferte wykorzystuje religijne metafory, aby opisać intensywność swoich uczuć, a akty miłości fizycznej stają się niemalże mistycznymi doznaniami.

Tekst rozpoczyna się zaproszeniem do absolutnej bliskości: „Cierra la puerta y abre tu cuerpo / He fantaseado contigo y con este momento” (Zamknij drzwi i otwórz swoje ciało / Fantazjowałem o tobie i o tej chwili). To natychmiastowe zanurzenie w sferę pragnień i długo wyczekiwanej intymności, gdzie fantazja staje się rzeczywistością. Powtarzające się zapewnienie „No tengas miedo, esto es amor” (Nie bój się, to jest miłość) stanowi pocieszenie i definicję tej intensywnej więzi – to nie tylko przelotne pożądanie, ale prawdziwa miłość, która ma moc uspokajania lęków i otwierania na pełne doświadczenie. Wyrażenie „D\u00e9jate llevar” (Daj się ponieść) to kluczowe przesłanie piosenki, zachęcające do całkowitego poddania się chwili, emocjom i partnerowi, bez zahamowań i obaw.

W części śpiewanej przez Mateo Sujatovicha (Conociendo Rusia) pojawia się wers „Algo de vos, nena, me gusta / Con solo mirarte ya pierdo la buena conducta” (Coś w tobie, kochanie, mi się podoba / Już na samo spojrzenie tracę dobre maniery), co doskonale oddaje siłę nieodpartej atrakcji i utraty kontroli w obliczu intensywnego uczucia. W wywiadzie dla kanału Rockaxis, Mon Laferte wyjaśniła, że to ona napisała piosenkę i chciała, by była „seksowna”, a Mateo, jeśli chciał z nią zaśpiewać, miał dodać „coś od siebie”, a konkretnie swoje słowa. W tym samym wywiadzie, przy okazji omawiania albumu Femme Fatale, artystka wyznała, że słuchała dużo jazzu i chciała stworzyć płytę o bardziej jazzowym brzmieniu, ponieważ „jazz to czysta poezja”, „nieposkromiona”. Mateo Sujatovich potwierdził w rozmowie z La Nacion, że przyjął zaproszenie do współpracy, czując, że jest to „dobra przestrzeń do zagospodarowania” i dodał do piosenki swoją część, która mimo wszystko należy do „muzycznego uniwersum Mon”. Mon Laferte w wywiadzie z kanałem YouTube "Q Noticias" wspomniała również, że lubi, gdy w tekstach piosenek mówi się „jak jest” i uważa to za „rewolucyjne”.

Warstwa muzyczna utworu, wyprodukowana przez Mon Laferte i Manu Jalila, łączy soul z popem alternatywnym, czerpiąc inspiracje z twórczości takich artystów jak Roberta Flack i Bill Withers. Charakterystyczne dla utworu jest brzmienie saksofonu, które pełni rolę niemal „seksualnego komponentu” tekstu, dodając całości sensualności i dramatyzmu. Cała produkcja kładzie nacisk na „język ciała analogowego groove’u”, tworząc ciepłą i zmysłową estetykę, w której rytm nie jest przyspieszany, lecz „smakowany”.

Towarzyszący piosence teledysk, wyreżyserowany przez chilijską reżyserkę Camilę Grandi, przenosi tę zmysłową atmosferę do scenerii biura z lat 90., gdzie dwoje współpracowników fantazjuje o sobie nawzajem, subtelnie nawiązując do erotycznej estetyki tamtej dekady i stłumionego pożądania.

„Esto Es Amor” to zatem nie tylko piosenka o miłości, ale manifest wolności i akceptacji najgłębszych, najbardziej instynktownych pragnień. To zaproszenie do życia w pełni w teraźniejszości, do porzucenia strachu i otwarcia się na miłość, która w swojej intensywności staje się niemalże święta, przekraczając granice tego, co konwencjonalne i dozwolone. Artystka po raz kolejny potwierdza swoją zdolność do reinwencji, nie tracąc przy tym emocjonalnej intensywności, która ją definiuje.