Interpretacja Jakuniku Kyoushoku (Weakness) - Milgram

Piosenka „Jakuniku Kyoushoku (Weakness)” autorstwa Milgram to utwór głęboko zakorzeniony w psychologiczno-interaktywnym projekcie o tej samej nazwie. Choć tekst może wydawać się ogólnoludzki w swoim przesłaniu o bólu i poszukiwaniu akceptacji, w kontekście projektu Milgram, jest to utwór Haruki Sakurai (więźnia numer 002), jednego z dziesięciu skazanych, których grzechy ma osądzić strażnik Es. To zrozumienie tła jest kluczowe, gdyż projekt Milgram czerpie inspirację z eksperymentu Stanleya Milgrama dotyczącego posłuszeństwa wobec autorytetu, gdzie uczestnicy byli skłonni zadawać fikcyjne, lecz rzekomo bolesne szoki elektryczne innym osobom, jedynie z powodu poleceń autorytetu. W projekcie Milgram to widzowie, niczym uczestnicy eksperymentu, decydują o losie więźniów poprzez głosowanie, co nadaje utworowi Haruki dodatkową warstwę znaczeniową.

Tekst piosenki, napisany przez DECO*27, rozbrzmiewa echem wewnętrznego cierpienia i poczucia niedopasowania. Rozpoczynające się pytania „Doushite hanareteku no? Nee doushite boku no sei na no?” („Czemu się oddalasz? Hej, czemu, czy to moja wina?”) od razu wprowadzają nastrój samookaleczenia i poszukiwania przyczyn w sobie. Podmiot liryczny czuje się winny, a jego próby wyrażenia siebie spotykają się z odrzuceniem, co prowadzi do błędnego koła obwiniania się i poczucia bezsilności. Słowa „Iou to shita kotoba ga „hikyou da ne” tte boku o warau” („Słowa, które próbowałem wypowiedzieć, śmieją się ze mnie, mówiąc: „Jesteś tchórzem””) ukazują wewnętrzny konflikt i niemożność autentycznego wyrażenia emocji, prowadzącą do jeszcze większej izolacji.

Centralnym pragnieniem wyrażonym w utworze jest „Aisareru jakusha ni naritakatta” („Chciałem być kochanym słabeuszem” lub „Chciałem być słabeuszem, którego można żałować i kochać”). To zdanie oddaje głębokie pragnienie akceptacji i współczucia, niekoniecznie z pozycji siły, ale z pozycji wrażliwości i potrzeby opieki. Jest to desperacka próba znalezienia wartości w swojej rzekomej „słabości”, by w ten sposób zyskać uwagę i miłość. Refren „Ahaha, boku ni kizuite / Ahaha, dareka kizuite yo” („Achacha, zauważ mnie / Achacha, niech ktoś mnie zauważy”) to gorące błaganie o uwagę, wołanie o dostrzeżenie w tłumie, nawet jeśli ma to być osiągnięte poprzez bycie „słabym”. To wołanie jest szczególnie poruszające w kontekście Milgrama, gdzie więźniowie prezentują swoje „grzechy” przed Es i widzami, a to właśnie ich historie i emocje mają zaważyć na werdykcie.

Fraza „Dore kurai tsuzuketara boku wa hito ni nareru?” („Jak długo muszę to kontynuować, żebym mógł stać się człowiekiem?”) podkreśla poczucie niepełności i poszukiwania własnej tożsamości. Sugeruje to, że podmiot liryczny nie czuje się w pełni człowiekiem, dopóki nie zostanie zaakceptowany lub nie osiągnie pewnego stanu, który pozwoli mu poczuć się „normalnym”. To poszukiwanie człowieczeństwa w połączeniu z przekonaniem, że „Machigatteita no wa boku datta / Sou, boku datta nda” („To ja się myliłem / Tak, to byłem ja”), tworzy obraz jednostki uwięzionej w spirali autodestrukcyjnych myśli i głębokiego poczucia winy.

Wzmianka o „Sutaato ichi ga chigau mama hajimatta” („Moje życie zaczęło się w złym miejscu”) odzwierciedla poczucie, że podmiot liryczny nigdy nie miał równej szansy lub że jego życie od początku było naznaczone niekorzystnymi okolicznościami. To może odnosić się do przeszłości Haruki, która jest odsłaniana w projekcie Milgram, a którą Es i widzowie muszą ocenić. Sam Es, strażnik, jest postacią z amnezją i nieznaną płcią, a jego imię "Es" pochodzi od niemieckiego słowa "id", oznaczającego nieświadomą część osobowości napędzaną przez wrodzone pragnienia. Rola Es polega na wątpieniu we wszystko ("Omnibus dubitandum" widnieje na jego szarfach) i osądzaniu więźniów. Taka konstrukcja projektu sprawia, że piosenka Haruki nie jest tylko jego lamentem, ale także testem dla Es i dla widza, prowokującym do refleksji nad tym, co to znaczy być „ludzkim” i czy „słabość” może być usprawiedliwieniem, czy wręcz kluczem do zrozumienia.

Choć "Jakuniku Kyoushoku" to pieśń Haruki, jej wydźwięk rezonuje z rolą Es jako sędziego. Es, choć początkowo zdystansowany i profesjonalny, ma rozwinąć więzi z więźniami, a ich historie i emocje mogą wpływać na jego (i widza) perspektywę. Piosenka Haruki to próba wpłynięcia na ten osąd poprzez przedstawienie swojej wersji cierpienia, podkreślając swoje osamotnienie, które, jak mówi, „nozomareteita nda” („było pożądane”). To zdanie może sugerować, że Haruka czuł się jak kozioł ofiarny lub że jego samotność była w jakiś sposób przewidziana lub narzucona przez innych. Ostatecznie, piosenka „Jakuniku Kyoushoku (Weakness)” to przejmujące wołanie o zrozumienie i akceptację, wplecione w intrygujący kontekst psychologicznego eksperymentu nad moralnością i osądem.