Interpretacja Me olvide de vivir - Camilo Sesto

Piosenka "Me olvidé de vivir", choć często bywa kojarzona z dorobkiem Camilo Sesto ze względu na podobną wrażliwość i tematykę, która wybrzmiewała również w jego twórczości (jak choćby w słynnym "Vivir así es morir de amor"), w rzeczywistości jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych utworów Julio Iglesiasa. Ten hiszpański piosenkarz wydał ją w 1978 roku, a była to hiszpańskojęzyczna adaptacja francuskiego przeboju Johnny'ego Hallydaya z 1977 roku, zatytułowanego "J'ai oublié de vivre". Utwór stał się dla Iglesiasa osobistym wyznaniem i formą autokrytyki, próbą zadośćuczynienia za poczucie winy i wyrzuty sumienia, szczególnie w kontekście jego życia rodzinnego.

Tekst utworu to głęboka, wzruszająca refleksja nad życiem poświęconym pogoni za sukcesem, sławą i ambicjami, kosztem prawdziwych wartości i ulotnych chwil. Podmiot liryczny opowiada o swoim pośpiechu: "De tanto correr por la vida sin freno / Me olvidé que la vida se vive un momento" (Z tak wielu pędów przez życie bez hamulców / Zapomniałem, że życie żyje się chwilę). To wyznanie jest esencją piosenki, która stawia pytanie o sens nieustannej rywalizacji i dążenia do bycia "pierwszym we wszystkim", gdy w zamian gubi się radość z "drobnych szczegółów" życia.

Kolejne zwrotki pogłębiają poczucie utraty. "De tanto jugar con los sentimientos / Viviendo de aplausos envueltos en sueños" (Z tak wielu zabaw uczuciami / Żyjąc z oklasków otulonych w sny) opisuje życie, w którym emocje stały się grą, a egzystencja zależy od zewnętrznej aprobaty. Podmiot liryczny przyznaje, że tak intensywne życie, "krzycząc swoje piosenki na wiatr", doprowadziło do utraty kontaktu z samym sobą: "Ya no soy como ayer, ya no se lo que siento" (Już nie jestem taki jak wczoraj, już nie wiem, co czuję). To bolesne odkrycie, że w pogoni za zawodowymi osiągnięciami, artysta (lub każdy, kto żyje podobnie) stracił swoją wewnętrzną wrażliwość i autentyczność.

Refren "Me olvidé de vivir" (Zapomniałem żyć), powtarzany czterokrotnie, jest niczym lament, gorzkie podsumowanie całego dotychczasowego doświadczenia. Podkreśla on tragiczną prawdę, że całe życie minęło obok, a prawdziwe bycie zostało zaniedbane na rzecz posiadania lub bycia postrzeganym.

Dalej w tekście pojawia się motyw utraconej miłości i relacji: "De tanto cantarle al amor y la vida / Me quedé sin amor una noche de un día / De tanto jugar con quien yo más quería / Perdí sin querer lo mejor que tenía" (Z tak wielu śpiewów o miłości i życiu / Zostałem bez miłości pewnego dnia / Z tak wielu zabaw z tym, kogo najbardziej kochałem / Straciłem niechcący to, co najlepsze miałem). Dla Julio Iglesiasa ta linia miała osobiste znaczenie, ponieważ w tamtym czasie jego małżeństwo z Isabel Preysler przechodziło kryzys, a on sam przyznawał, że intensywne trasy koncertowe oddaliły go od trójki małych dzieci, które w efekcie ledwo go poznawały. Piosenka staje się więc pokutą, próbą zrozumienia, co poszło nie tak.

Kłamstwa i ukrywanie prawdy również odegrały swoją rolę: "De tanto ocultar la verdad con mentiras / Me engañé sin saber que era yo quien perdía" (Z tak wielu ukrywań prawdy kłamstwami / Oszukiwałem się, nie wiedząc, że to ja traciłem). To przyznanie się do autooszustwa, uświadomienie sobie, że prawdziwą ofiarą tej gry był sam podmiot liryczny. Odwrotność losu - ten, kto zawsze się śmiał, teraz musi płakać, a ten, kto nigdy nic nie oferował, teraz czeka - podkreśla ironię losu i bolesną konsekwencję swoich wyborów.

Ostatnie zwrotki wracają do motywu pośpiechu i dążenia do odkrywania "czegoś nowego", kosztem snu i spokoju. Powtórzenie wersów o grze uczuciami i życiu dla aplauzu wzmacnia wrażenie błędnego koła, z którego trudno się wyrwać. Piosenka "Me olvidé de vivir" to ponadczasowe przypomnienie o potrzebie znalezienia równowagi w życiu, o docenianiu prostych chwil, prawdziwych emocji i bliskich relacji, zanim okaże się, że najcenniejsze lata minęły, a my "zapomnieliśmy żyć". Jest to przestroga przed pułapkami sukcesu, który może odebrać to, co w życiu naprawdę istotne, czyniąc człowieka bogatym w osiągnięcia, ale zubożonym w doświadczenia serca i duszy.