Utwór „Miło Było Pana Poznać” Mery Spolsky to esencja charakterystycznego dla artystki „popu spolsky”, będącego intrygującą mieszanką elektroniki, popu i hip-hopu, przepełnionego ironią, groteską i osobistymi doświadczeniami. Jak sama Mery Spolsky przyznała w jednym z wywiadów, piosenka powstała w ramach autoterapii – była dla niej sposobem na „wyżycie się” i „wyrzucenie z siebie emocji”. Początkowo utwór miał nigdy nie trafić na płytę, lecz stał się pierwszym singlem promującym jej debiutancki album o tym samym tytule, wydany w 2017 roku przez Kayax.

Tekst piosenki, z pozoru lekki i żartobliwy, skrywa głębszą opowieść o fascynacji tajemniczym mężczyzną, który pojawił się i zniknął z życia artystki. Podmiot liryczny zwraca się do nieznanego „pana”, nie wiedząc nawet, kim jest ani co robi ze swoim życiem, a jednak jest nim zauroczony. Ta enigmatyczność dodaje mu uroku, czyniąc go „panem przypadkowym” z „ładnymi oczami, zielonymi, zamglonymi i obcymi”, które „zwiozły na manowce”. To właśnie ta nieuchwytność i pewna „niegrzeczność” zdają się być dla bohaterki pociągające.

Mery Spolsky w mistrzowski sposób bawi się konwencją, tworząc wizerunek mężczyzny, który potrafi zaskoczyć bukietem kwiatów, ale też zamilknąć na kilka dni, wprawiając zakochaną kobietę w stan chodzenia jak na szpilkach. Podkreśla jego charyzmę: „zgrabnie pan ujmował dosyć” zachody słońca, miał „oczy Bonda” i potrafił „pociągnąć mnie za moje włosy”. Ta dwuznaczność – połączenie dżentelmena z szelmą – jest kluczowa dla budowania postaci obiektu westchnień. Artystka przyznała, że płyta jest „kilkunasto-piosenkowym listem do jednej, prawdziwej osoby”, a także „chronologicznym opisem etapów co się działo w głowie spolsky, która się zakochała, ale jednocześnie znienawidziła”. Teksty opisują tęsknotę, samotność, złość, ale również dochodzą do wniosku, że bez tego spotkania album by nie powstał, co czyni owego „pana” swego rodzaju muzą.

Refren „Proszę pana, proszę pana, jestem w panu zakochana / Kocham pana, kocham pana, jak pojebana” jest otwartym, niemal krzykliwym wyznaniem totalnego zauroczenia, które ociera się o obsesję. Ta emocjonalna intensywność kontrastuje z wcześniejszą powściągliwością i ironicznym dystansem, doskonale oddając wewnętrzny konflikt podmiotu lirycznego. W tekście pojawiają się również elementy wskazujące na mniej romantyczną, a bardziej prowokacyjną i mroczną stronę tej relacji: „sprośne gesty”, „obrzydliwe myśli”, a nawet sugestie, że „pan jest kryminalista” śledzony „listem gończym”. To nadaje całości dreszczyku emocji i sprawia, że bohaterka czuje, iż „z łajdakiem się zadaje”, co w jakiś sposób „kręci” ją, podkreślając jej własną „nienormalność”. Ten element groteski i pastiszu jest charakterystyczny dla twórczości Mery Spolsky, która bawi się konwencjami, nawiązując nawet do „kiczowatej polskiej piosenki sprzed lat”.

Zakończenie piosenki z zapachem Paco Rabanne na koszuli i poczuciem posiadania „pana” wskazuje na to, że jego obecność, choć fizycznie niekoniecznie stała, jest wciąż mocno osadzona w jej świadomości i zmysłach. Ostatnie strofy sugerują również pewną tajemnicę, niedopowiedziane słowa, które zaginęły w szufladach, by nikt nigdy nie dowiedział się, co naprawdę padło między nimi. To buduje napięcie i niedosyt, pozostawiając słuchacza z pytaniem o prawdziwą naturę tej relacji. Utwór „Miło Było Pana Poznać” to debiutancki singiel, który zapowiedział artystkę bezkompromisową, odważną i świeżą, wyznaczającą nową ścieżkę na polskiej scenie muzycznej. Mery Spolsky, jako autorka wszystkich tekstów, muzyki, aranżacji oraz projektantka własnych strojów, tworzy spójny i wyrazisty wizerunek sceniczny, w którym dominują trzy kolory: czerń, biel i czerwień. W przypadku tego utworu, muzyka zdominowana jest przez elektronikę, a w warstwie wokalnej łączy rap ze śpiewem, co czyni ją jedną z najbardziej barwnych postaci polskiej sceny.