Interpretacja Arirang - Ludowa koreańska

"Arirang, Arirang, Arariyo…" – te proste, hipnotyzujące słowa otwierają jedną z najbardziej znaczących i emocjonalnych pieśni ludowych w Korei, utwór tak głęboko zakorzeniony w narodowej psychice, że bywa nazywany nieoficjalnym hymnem narodowym. Tekst, choć na pierwszy rzut oka zdaje się opowiadać o osobistym rozstaniu, kryje w sobie warstwy symboliki odzwierciedlające zbiorowe doświadczenia i uczucia Koreańczyków na przestrzeni wieków.

Fragment "Arirang gogaero neomeoganda" – "Przekraczam Przełęcz Arirang" lub "Przełęcz Arirang jest przekraczana" – wprowadza motyw podróży i trudności. W górzystym krajobrazie Korei przełęcze od wieków stanowiły wyzwanie, będąc symbolami życiowych przejść, zarówno fizycznych, jak i emocjonalnych. Przełęcz Arirang staje się zatem ucieleśnieniem wszystkich przeszkód, tragedii i wyzwań, które Koreańczycy musieli pokonać w swojej burzliwej historii. Nie jest to tylko nazwa geograficzna; to miejsce symboliczne, punkt zwrotny w ludzkim losie, gdzie dokonują się pożegnania i rodzi nadzieja.

Kolejne wersy: "Nareul beorigo gasineun nimeun / Simnido motgaseo balbyeongnanda" – "Mój ukochany, który mnie porzucił / Nie przejdzie nawet dziesięciu li, zanim rozboli go stopa" – wyrażają głęboki ból i żal po opuszczeniu. Dziesięć li to starożytna koreańska jednostka odległości, równa około 4 kilometrom. Zapowiedź bólu stóp dla porzucającego jest subtelną, lecz wymowną klątwą, sugerującą, że jego podróż nie będzie łatwa, a wyrządzone krzywdy prędko znajdą swoje odzwierciedlenie w jego losie, być może w postaci żalu lub karmicznej kary. Jest to wyraz odrzuconej miłości, tęsknoty i poczucia niesprawiedliwości, uczuć uniwersalnych, które jednak w kontekście koreańskim nabierają szczególnego znaczenia. Pieśń ta, w swej istocie, jest pieśnią miłosną, lecz jej miłość odnosi się nie tylko do osoby, ale także do utraconej jedności narodu koreańskiego.

"Arirang" jest czymś więcej niż tylko piosenką ludową; jest kulturowym DNA narodu koreańskiego, będącym głęboko zakorzenionym w koreańskich emocjach. Odzwierciedla ona koreańskie pojęcie Han – złożone uczucie głębokiego smutku, żalu, rozczarowania, złości i nadziei, często wynikające z niesprawiedliwości i cierpienia, które nie zostało rozwiązane. Przez setki lat, szacuje się, że nawet ponad 600 lat, "Arirang" ewoluowało, obejmując tysiące wariacji – około 3600 odmian w 60 różnych wersjach – z których każda odzwierciedlała cierpienia i triumfy Koreańczyków w danym czasie i regionie. Nazwy wariantów często zawierają odniesienie do ich miejsca pochodzenia, takie jak "Jeongseon Arirang" (uważane za oryginalną wersję), "Jindo Arirang" czy "Miryang Arirang". Prostota muzyczna i tekstowa utworu sprzyja improwizacji, pozwalając każdej osobie wpleść w pieśń własne, unikalne historie życia, zarówno te pełne smutku, jak i radości.

Szczególnie poruszająca jest rola "Arirang" w XX wieku. Podczas japońskiej okupacji Korei (1910-1945), kiedy śpiewanie patriotycznych pieśni było zakazane, "Arirang" stało się nieoficjalnym hymnem oporu. Koreańczycy, w tym protestujący podczas Ruchu 1 Marca w 1919 roku, śpiewali "Arirang", aby wyrazić swoją wytrwałość, lojalność wobec ojczyzny i zbiorowy żal. Wiele wersji powstałych w tym okresie dotykało tematów niesprawiedliwości, losu robotników i walki partyzanckiej. Niemy film "Arirang" z 1926 roku, opowiadający o studencie torturowanym przez Japończyków, przyczynił się do popularyzacji wersji z Seulu, znanej jako "Bonjo Arirang", stając się pierwszym koreańskim filmem nacjonalistycznym.

Dziś "Arirang" śpiewane jest zarówno w Korei Północnej, jak i Południowej, pełniąc funkcję symbolu jedności między narodami, które są podzielone wojną koreańską. Rodzice śpiewają je swoim dzieciom, przekazując przeszłość i przypominając o korzeniach. Jego uniwersalne tematy miłości, straty, tęsknoty i nadziei sprawiają, że rezonuje z ludźmi na całym świecie. W uznaniu jego niezmierzonego znaczenia kulturowego, "Arirang" zostało dwukrotnie wpisane na Listę Reprezentatywną Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego Ludzkości UNESCO: przez Koreę Południową w 2012 roku i przez Koreę Północną w 2014 roku. To podwójne wyróżnienie podkreśla jego rolę w promowaniu kreatywności, wolności słowa i więzi społecznych. Współcześnie "Arirang" nadal inspiruje artystów, w tym wykonawców K-Popu, którzy wplatają jego melodie i motywy w nowoczesne utwory, świadcząc o jego adaptacyjności i ponadczasowej atrakcyjności. "Arirang" jest żywym świadectwem ducha narodu, mostem łączącym przeszłość z teraźniejszością, tradycję z nowoczesnością, stanowiąc niezłomny fundament koreańskiej tożsamości kulturowej.