Utwór "Sun//Eater" zespołu Lorna Shore, będący częścią albumu Pain Remains z 2022 roku, to głęboka eksploracja ludzkiej psychiki w kontekście snu, omnipotencji i konsekwencji nieokiełznanej ambicji. Cały album Pain Remains jest konceptualną opowieścią, która rozgrywa się w świecie snów, stworzonym przez protagonistę pragnącego uciec od rzeczywistości. Wokalista Will Ramos wyjaśnił, że album jest próbą napisania tragedii, czerpiąc inspirację z mangi i anime, gdzie główny bohater tworzy ten senny świat, staje się w nim bogiem, zakochuje się, by ostatecznie spalić wszystko i powrócić do rzeczywistości.

Początkowe wersy "What is life / But a fevered dream?" wprowadzają słuchacza w ten lucidny sen, stawiając pytanie o naturę egzystencji i granicę między jawą a ułudą. Zwrot "The gears are set in place to guide me to affinity" sugeruje, że ta ścieżka do boskości, czy też absolutnej mocy, jest częścią z góry ustalonego przeznaczenia lub wewnętrznego popędu. Bohater pragnie przekształcić fatalność w nieskończoną eksplorację kosmicznych umysłów, co jest odbiciem jego wewnętrznej siły i dążenia do transcendencji.

Centralnym motywem utworu jest porównanie protagonisty do Ikarusa – postaci z mitologii greckiej, znanej z pychy i przekroczenia granic. Jednak w interpretacji Lorna Shore, bohater nie tylko pragnie "dotknąć słońca" (I'll touch the sun), ale wręcz je "zjeść" (I'll eat the sun), co symbolizuje osiągnięcie absolutnej władzy i dominacji, wykraczającej poza los Ikarusa. To świadome przekroczenie granicy, gdzie pycha staje się nie tylko ostrzeżeniem, ale celem. Will Ramos w wywiadach podkreśla, że w tej piosence bohater jest optymistyczny i deklaruje: "To są rzeczy, które zrobię". Teksty takie jak "Contort reality, distort fallacy, pave my way" ukazują jego zdolność do manipulowania światem snu, gdzie może "stworzyć, manipulować, spalić i duplikować".

Pomimo osiągnięcia niemal omnipotencji ("I am one / Omnipotent"), bohater pozostaje niezadowolony. Wers "Striking at god at fucking will / Yet and I am still not even satisfied" odsłania nienasyconą naturę ambicji. To wieczne dążenie do czegoś więcej, nawet po przekroczeniu wszystkich znanych granic, jest kluczowe dla koncepcji albumu, gdzie bohater, choć staje się bogiem swojego świata, zdaje sobie sprawę z jego bezcelowości i pustki.

W drugiej części utworu pojawia się motyw "Despairing plunge unto the omniverse", sugerujący podróż w głąb nieskończoności, gdzie "relinquish pasts, as we forget the difference" prowadzi do utraty siebie i zatracenia się w bezmiarze. To może być interpretowane jako kulminacja jego lucidnego snu, gdzie kontrola nad rzeczywistością rozmywa się w nieskończoności, prowadząc do ostatecznego zjednoczenia z wszechświatem, ale też do utraty indywidualności. W kontekście ogólnej narracji albumu, Ramos mówił o poszukiwaniu szczęścia w snach, ale ostatecznie zdaniu sobie sprawy, że nawet tam, w całkowitej kontroli, brakuje czegoś ludzkiego, czegoś, co nadaje sens.

Ciekawostką jest, że chór w "Sun//Eater" intonuje "kýrie eléison", co po grecku oznacza "Panie, zmiłuj się". To stanowi potężny kontrast dla deklaracji boskości i omnipotencji, dodając element duchowy i być może prośbę o odkupienie lub uświadomienie sobie ciężaru tej samowolnej władzy. Gitary Adama De Micco, jak i cała orkiestracja, wzmacniają ten epicki i zarazem mroczny charakter utworu, który Will Ramos określił jako "najtrudniejszą piosenkę w secie" do wykonania na żywo ze względu na wymagającą technikę wokalną. Użycie podwójnego ukośnika w tytule "Sun//Eater" jest elementem stylistycznym, który zespół stosował już wcześniej (np. w "The//Watcher"), a według niektórych może symbolizować pauzę lub po prostu ma na celu przyciągnąć uwagę. Austin Archey, perkusista, wspomniał, że piosenka i album stanowią "odrodzenie" dla zespołu, symbolizując nową energię i morale.

Finałowe wersy "These fragile wings will touch the sky / And paint the world in black and white / Bring forth the cleansing fires of rebirth / Recreating my image within the paradoxical" wskazują na transformację i pragnienie stworzenia własnej rzeczywistości od nowa, nawet jeśli wiąże się to z destrukcją i paradoksem. To spalenie w żarze rozgorzałego serca i świadectwo wszechmocy ostatecznie prowadzi do przeklętego sądu, pozbawionego ciała, co symbolizuje osiągnięcie czystej, niecielesnej dominacji i powrotu do pierwotnej "affinity" – ostatecznego przeznaczenia. "Sun//Eater" to hymn o nieokiełznanej sile, ambicji i egzystencjalnej podróży ku samozapomnieniu i ostatecznemu przejęciu kontroli nad własnym losem, nawet kosztem boskich atrybutów.