Interpretacja Bye bye, Sun Francisco - Lor

Utwór "Bye bye, Sun Francisco" krakowskiego zespołu Lor, pochodzący z EPki "Sunlight" wydanej w marcu 2020 roku, to niezwykle intymna i melancholijna podróż przez poczucie żalu, przemijania i nieuchronności zmian. Już sam tytuł EPki, "Sunlight", sugeruje słońce jako motyw przewodni, jego charakterystyczne światło oraz emocje i skojarzenia, jakie przywołuje. Piosenka, będąca pierwszym singlem zapowiadającym to wydawnictwo, kontynuuje drogę obraną na debiutanckim albumie "Lowlight", łącząc melodyjny folk z kameralnym popem, gdzie głos wokalistki, Jagody Kudlińskiej, wchodzi w dialog z łagodnym instrumentarium i chórkami, tworząc kojący, choć naznaczony smutkiem, efekt.

Tekst piosenki rozpoczyna się od wyznania: "I've spent too much time staring into the sun / I don't know where I've been I don't know what I've done". To wyrażenie intensywnego wpatrywania się w słońce – być może w przenośni w coś olśniewającego, ale i paraliżującego, co uniemożliwia dostrzeżenie rzeczywistości. Podmiot liryczny czuje się zagubiony, niepewny swoich czynów i przeszłości, co prowadzi do gorzkiej refleksji: "Everything around has turned into dust / It made me realize we were nothing in the past". Obraz obracającego się w pył otoczenia symbolizuje ulotność, zniszczenie tego, co było, a także uświadomienie sobie własnej, być może znikomej, roli w minionych wydarzeniach. To spostrzeżenie podkreśla poczucie bezsilności wobec upływającego czasu i nieodwracalnych zmian.

W kontraście do wewnętrznego chaosu i poczucia pustki, pojawia się postać Joe'ego: "Joe has a good life / One we dream about". Joe reprezentuje stabilność, sukces i idealne życie, być może to, do czego dążył podmiot liryczny, lub to, co w pewnym momencie było wspólne. Powtórzone, stanowcze deklaracje "I won't unpack / I won't come back" jasno komunikują decyzję o definitywnym zerwaniu z przeszłością, z miejscem, a może i z osobą, co jest równoznaczne z niemożnością powrotu do tego "dobrego życia", jakie prowadzi Joe. To pożegnanie z pewną wizją przyszłości, która dla podmiotu lirycznego stała się nieosiągalna.

Refren jest dramatycznym błaganiem o zatrzymanie czasu i uchronienie przed niebezpieczeństwem: "Please, stop the Earth from spinning around / Don't let the sun burn us all down / Now that it's up I feel it coming for us". Słońce, które na początku było jedynie biernym obserwatorem, teraz staje się aktywnym zagrożeniem, symbolem nieuchronnej katastrofy lub bolesnej prawdy, która z "nadejściem" słońca wychodzi na jaw. Prośba o zatrzymanie Ziemi może być wyrazem chęci zatrzymania biegu wydarzeń, ucieczki od konsekwencji, a nawet desperacką próbą uniknięcia ostatecznego zniszczenia, spłonięcia w metaforycznym ogniu prawdy lub konsekwencji własnych wyborów. Motyw słońca jako symbolu, ale też jako potencjalnego zagrożenia, przewija się przez całą EPkę "Sunlight".

Druga zwrotka rozwija wątek żalu i ślepoty: "I don't have the time to talk about it now / But whenever I wake up I regret I'm being blind". Podmiot liryczny zdaje sobie sprawę ze swojej wcześniejszej ignorancji, niemożności dostrzeżenia zbliżających się problemów. Otoczenie ponownie ulega transformacji: "Everyone around has turned into past / It's funny how I thought it will never come to us". To spostrzeżenie jest jeszcze bardziej bolesne niż poprzednie – nie tylko rzeczy obróciły się w pył, ale ludzie stali się przeszłością, co sugeruje utratę relacji, rozpad więzi lub ostateczne pożegnanie. Naiwna wiara w to, że "to" nigdy ich nie dotknie, została brutalnie zweryfikowana.

W drugiej części piosenki, los Joe'ego nabiera jeszcze głębszego kontrastu: "Joe has a good life / One we won't have". Podmiot liryczny nie tylko rezygnuje z powrotu, ale także uznaje, że utracił możliwość posiadania takiego życia, jakim cieszy się Joe. Pożegnanie staje się ostateczne, z nutą rezygnacji, ale i życzenia szczęścia – "Wishing you luck / I won't come back". Powtórzenie refrenu podkreśla niezmienność tego stanu rzeczy i powracające, niemal mantryczne, błaganie o ochronę przed niszczycielską siłą słońca, która "nadchodzi po nas".

Intrygujący jest także sam tytuł "Bye bye, Sun Francisco". Zamiast spodziewanego "San Francisco", pojawia się "Sun Francisco". San Francisco historycznie kojarzone jest z "Latem Miłości" z 1967 roku, będąc symbolem wolności, pokoju i nowych początków, co odzwierciedlały utwory takie jak "San Francisco (Be Sure to Wear Flowers in Your Hair)" Scotta McKenziego. To miasto było miejscem, gdzie ludzie szukali lepszego świata, wolnego od konwencji. U Lor, "Sun Francisco" może być celową grą słów, gdzie "Sun" (słońce) zastępuje "San" (święty), zmieniając konotację miejsca nadziei w miejsce, które jest bezpośrednio zagrożone przez słońce, symbolizujące tu być może surową rzeczywistość, koniec iluzji, albo nawet apokalipsę. Może to być pożegnanie nie tylko z fizycznym miejscem, ale z ideą, z wizją idyllicznej przyszłości, która spłonęła w słońcu brutalnej prawdy. Jest to "pożegnanie ze słońcem" jako źródłem światła i ciepła, które teraz staje się niszczycielską siłą. Zespół Lor w swoich tekstach, tworzonych przez Paulinę Sumerę, często porusza uniwersalne tematy, takie jak miłość, samotność, dorastanie i poszukiwanie siebie, pełne emocji i refleksji, co sprawia, że ich muzyka trafia do szerokiego grona odbiorców. "Bye bye, Sun Francisco" doskonale wpisuje się w ten nurt, będąc poetyckim zapisem rozczarowania i konieczności zaakceptowania bolesnego końca pewnego etapu.