Interpretacja Do Sejn - Lonstar

Piosenka "Do Sejn" autorstwa Michała "Lonstara" Łuszczyńskiego to barwna, choć gorzka, opowieść o oszustwie sercowym i finansowym, ubrana w konwencję charakterystyczną dla polskiej muzyki country. Lonstar, uznawany za legendę gatunku w Polsce i pioniera, który wprowadził muzykę country na krajowe listy przebojów, jest znany z tworzenia utworów będących "poetycką, metaforyczną kroniką naszej rzeczywistości, inspirowaną osobistymi przeżyciami artysty". Jego kompozycje często cechuje bezpośredni język i trafne spostrzeżenia, co doskonale widać w tym utworze.

Utwór rozpoczyna się od portretu tajemniczej kobiety, która "pojawiła się w stolicy, nie wiadomo, skąd". Już po jej "walizce" narrator wnioskuje, że to nie jest jej "dziewiczy rejs", sugerując bogate doświadczenie życiowe i liczne podboje, być może o wątpliwej reputacji. Kobieta jest przedstawiona jako manipulator, doskonale władająca "mową ciała objętego w jeansy blue" i używająca swojego "anielską buzią" oraz "makijażu" do ukrycia prawdziwej natury i przeszłości – "z ilu pieców jadła chleb". Jej uroda jest pułapką, na którą wpadają nawet ci "wielcy, silni jak John Wayne".

Po drugiej stronie stoi biznesmen – mężczyzna "miał głowę do biznesu, ale nie do bab". Jego naiwność i łatwowierność w stosunku do kobiet stają się jego zgubą. Zauroczony kobiecą opowieścią o jej "doli smutnej i złej", chce jej "dać pół nieba", co symbolizuje jego hojność i pragnienie ustatkowania się, być może nawet chęć poślubienia jej. Bohaterka bez skrupułów zdziera z niego "forsę, honor i cześć", by po wszystkim spakować walizkę i... "zwiać TIR-em do Sejn".

Zwrot "TIR-em do Sejn" staje się tutaj kluczowym elementem symbolicznym. Sam skrót TIR, powszechnie kojarzony z ciężarówkami, pierwotnie oznaczał "Transport International Routier", czyli Międzynarodowy Transport Drogowy, będący konwencją celną upraszczającą przewóz towarów przez granice. W kontekście piosenki symbolizuje szybką, bezceremonialną ucieczkę, być może ponadgraniczną, bez zbędnych formalności i sentymentów. Kobieta łapie "TIR-a", który "w sekundę stanął", co podkreśla jej skuteczność i brak zahamowań.

Sejny to małe, wielokulturowe miasteczko w północno-wschodniej Polsce, blisko granicy z Litwą, znane z ciszy i położenia na pograniczu. Kontrast między "stolicą", symbolizującą wielkomiejski blichtr i naiwność, a Sejnami – prowincjonalnym, może nawet surowym miejscem na "polskim biegunie zimna" – jest uderzający. Sejny, będące najmniejszym miastem powiatowym w Polsce, stają się metą tej ucieczki, miejscem, gdzie kończy się miejska intryga, a zaczyna anonimowa wolność, być może w nowym, mniej zobowiązującym otoczeniu. To symbol ucieczki od konsekwencji, schronienia w miejscu na uboczu, poza zasięgiem oszukanego mężczyzny.

Ostateczne przesłanie piosenki, zawarte w trzeciej zwrotce, jest brutalnie szczere i moralizatorskie: "Nie głaszcz obcej suki, bo pokąsa Cię jak psa". Lonstar z właściwą sobie bezpośredniością ostrzega przed łatwowiernością i uleganiem powierzchownemu urokowi. Rada, by odzyskać "głowę" i "połowę forsy", brzmi cynicznie, bo ślad za oszustką prowadzi "tam, gdzie polski biegun zimna i gdzie sprawa twa intymna trafić nie powinna – śladem TIR-a do Sejn". To oznacza, że po takim doświadczeniu lepiej odpuścić i zrezygnować z dochodzenia sprawiedliwości, bo pogonie za taką osobą do tak odległych i anonimowych miejsc jak Sejny są bezcelowe, a nawet poniżające dla "honoru i czci", które zostały utracone.

Ciekawostką jest, że "Do Sejn" znalazło się na albumie Lonstara "Co to jest to country", a piosenka była nominowana do nagrody "Piosenka Roku" w 2009 roku. Co więcej, istnieje również anglojęzyczna wersja tego utworu, zatytułowana "High Noon Train", choć jest to tłumaczenie niedosłowne. To świadczy o międzynarodowym potencjale i uniwersalności historii opowiedzianej w piosence, pomimo bardzo polskiego kontekstu geograficznego. Lonstar, jako architekt z wykształcenia, który porzucił ten zawód dla muzyki country, bo "architektura przegrała", wnosi do swojej twórczości niezwykłą wrażliwość na detale i umiejętność budowania spójnych, choć często przewrotnych, narracji. "Do Sejn" jest tego doskonałym przykładem, łącząc w sobie charakterystyczny styl Lonstara z uniwersalną opowieścią o ludzkiej słabości i sprycie.