Interpretacja Rajongás - Locomotiv GT

Utwór „Rajongás” węgierskiej grupy Locomotiv GT, pochodzący z ich albumu V. z 1976 roku, jest niezwykle intensywną i emocjonalną opowieścią o miłości, która graniczy z obsesją i całkowitym oddaniem. Tytuł, oznaczający zachwyt lub uwielbienie, idealnie oddaje dominujący ton piosenki, gdzie podmiot liryczny wyraża głęboką potrzebę posiadania i stapiania się z ukochaną osobą.

Początkowe wersy – „Még és még, még mindened kell nekem. Még és még, elégetem életem” (Więcej i więcej, wciąż potrzebuję wszystkiego, co twoje. Więcej i więcej, spalam swoje życie) – od razu wprowadzają słuchacza w stan palącego pragnienia. Jest to deklaracja totalnego poświęcenia, gotowości do oddania wszystkiego, łącznie z własnym życiem, na rzecz obiektu uczuć. Miłość jawi się tu jako siła wszechogarniająca, która nie znosi półśrodków.

Metafora „Nyitott kés a vágy, ha hív, rohan a szív” (Pragnienie jest otwartym nożem, jeśli wzywa, serce pędzi) doskonale ilustruje naturę tej miłości – jest ona zarówno ostra i potencjalnie raniąca, jak i nieodparta, impulsywna. Serce nie zastanawia się, po prostu biegnie za głosem pragnienia, co sugeruje utratę racjonalnej kontroli na rzecz czystej emocji.

Dalej, podmiot liryczny prosi o najgłębsze, najbardziej intymne aspekty ukochanej osoby: „Még add még a sót a könnyeidből. Még add még a színt a szemeidből” (Daj mi więcej soli z twoich łez. Daj mi więcej koloru z twoich oczu). Nie chodzi tu o powierzchowność, lecz o esencję bytu – o emocje, ból, radość, wewnętrzne piękno. To pragnienie poznania i przyjęcia drugiej osoby w jej pełni, z całym jej doświadczeniem i wnętrzem. Prośba „Bennem élj, adj és kérj, ó, és ne félj” (Żyj we mnie, dawaj i proś, och, i nie bój się) pogłębia ten motyw, wskazując na pragnienie symbiozy, wzajemnego przenikania się i bezgranicznego zaufania. Ukochana osoba ma zamieszkać w podmiocie lirycznym, stać się jego częścią, co podkreśla siłę więzi i całkowitą akceptację.

Zaskakujące są wersy: „Még és még, tűrd amit nem lehet. Még és még, törd szét az emlékeket” (Więcej i więcej, znoś to, czego nie można znieść. Więcej i więcej, rozbij wspomnienia). Mogą one sugerować, że dla tej miłości, dla tego zachwytu, należy poświęcić nawet przeszłość i wszelkie ograniczenia. To wezwanie do uwolnienia się od balastu minionych doświadczeń, od wszelkich barier, które mogłyby stanąć na drodze całkowitemu połączeniu. Miłość ta żąda bezwzględnego tu i teraz, wolnego od cieni przeszłości.

Kulminacja następuje w powtarzającym się refrenie: „Csak az kell szeress még, ó, szeress még” (Tylko tego potrzebuję, kochaj mnie jeszcze, och, kochaj mnie jeszcze). To ostatnie, desperackie wezwanie, esencja całego utworu. Miłość jest jedyną i najważniejszą potrzebą, motorem działania, źródłem istnienia.

Ciekawostką jest fakt, że autorem tekstu do „Rajongás” jest Anna Adamis, stała współpracowniczka LGT i „piąty członek” zespołu, która pisała teksty również dla Pressera Gábora i Barty Tamása. Muzykę skomponował János Karácsony, gitarzysta Locomotiv GT. Utwór ukazał się na podwójnym albumie V. w 1976 roku, który był jednym z bardziej eksperymentalnych w dorobku grupy i odniósł duży sukces. Locomotiv GT, założone w 1971 roku, szybko stało się jednym z najbardziej wpływowych zespołów węgierskiej sceny rockowej, często eksperymentując z prog-rockiem, jazz-rockiem i blues-rockiem. Ich nazwa, skrót od Gran Turismo, nawiązywała do długiej drogi przed zespołem i siły lokomotywy. Zespół był znany z dbałości o jakość i tworzenia wymagających przebojów. Co istotne, LGT nagrywało utwory również w innych językach i zdobywało uznanie za granicą, czego przykładem jest wydanie „Rajongás” (jako „Vosztorg”) na radzieckich płytach Krugozor w 1980 roku, obok innego utworu z tego samego albumu.

Podsumowując, „Rajongás” to piosenka o nieokiełznanym, bezwarunkowym i wymagającym miłości pragnieniu. Jest to hymn na cześć uczucia, które jest tak silne, że burzy granice, przekracza ból i unicestwia przeszłość, wszystko po to, by móc całkowicie zespolić się z ukochaną osobą. Intymny i jednocześnie uniwersalny tekst Anny Adamis w połączeniu z charakterystyczną dla LGT muzyką Jánosa Karácsony'a tworzy dzieło, które wciąż rezonuje z głębią ludzkich emocji.