Interpretacja Ceilings - Lizzy McAlpine

Piosenka "Ceilings" autorstwa Lizzy McAlpine, pochodząca z jej drugiego albumu studyjnego Five Seconds Flat wydanego 8 kwietnia 2022 roku, jest poruszającą balladą folk-popową, która zyskała ogromną popularność, zwłaszcza dzięki platformie TikTok. Utwór ten stał się piosenką przełomową dla artystki, a przyspieszona wersja jego ostatniej zwrotki stała się wiralem w mediach społecznościowych, gdzie użytkowniczki często tańczyły do niej w deszczu lub śniegu. Lizzy McAlpine nie spodziewała się, że to właśnie "Ceilings" stanie się hitem. Piosenkarka przyznała, że nie planowała, aby utwór stał się singlem, ani nie dążyła do tego, by stał się wiralem na TikToku. Mimo to, jego sukces umożliwił jej spełnienie marzeń, takich jak występ w programie The Tonight Show starring Jimmy Fallon.

Utwór rozpoczyna się od sceny, która wydaje się być intymnym, ale nieco prozaicznym momentem: „Ceilings, plaster / Can't you just make it move faster?” Te słowa sugerują, że podmiot liryczny leży sam, wpatrując się w sufit, a czas płynie dla niego zbyt wolno. To poczucie znużenia i tęsknoty jest natychmiastowo przełamane przez wyobrażenie ukochanej osoby: „Lovely to be sitting here with you / You're kinda cute but it's raining harder / My shoes are now full of water / Lovely to be rained on with you”. McAlpine, jak sama wyjaśniła, opierała te deszczowe linie na randce w Londynie, gdzie naprawdę padało. Paradoksalnie, nieprzyjemne doznanie mokrych butów staje się "urocze" w towarzystwie tej osoby, co pokazuje, jak obecność ukochanego zmienia postrzeganie rzeczywistości, sprawiając, że bohaterka porzuca komfort dla jego bliskości. W tym fragmencie ukryta jest już subtelna nuta przemijania: „It's kinda cute but it's so short”, która zwiastuje ulotność i nierealność całej sytuacji.

Refren wprowadza moment rozstania: „Then you're driving me home / And I don't wanna leave / But I have to go”. To wewnętrzne rozdarcie między pragnieniem pozostania a obowiązkiem odejścia jest kluczowe dla emocjonalnego tonu utworu. Pocałunek w samochodzie, który następuje, jest opisywany jako „feels like the start of a movie I've seen before”. Ta metafora filmowa, powtarzana kilkakrotnie, sugeruje, że cała relacja jest postrzegana jako znany scenariusz, być może powtarzający się wzorzec w życiu bohaterki lub po prostu idealizowana wizja romansu.

Druga zwrotka pogłębia intymność: „Bed sheets, no clothes / Touch me like nobody else does / Lovely to just lay here with you”. Scena ta, pełna bliskości fizycznej, wyraża głębokie poczucie komfortu i wyjątkowości relacji. McAlpine śpiewa: „You're kinda cute and I would say all of this / But I don't wanna ruin the moment”, co ujawnia strach przed zranieniem i niepewność co do przyszłości, pragnienie zachowania delikatności chwili. Podmiot liryczny znajduje się „between comfort and chaos” – linia ta, często tatuowana przez fanów, odzwierciedla uniwersalne poczucie bycia na granicy spokoju i nieładu, zarówno w kontekście związku, jak i w życiu w ogóle. Lizzy McAlpine w wywiadzie dla Genius wyjaśniła, że dla niej ta fraza opisuje odczucie na początku związku, kiedy nie jest się jeszcze pewnym, co się dzieje. Dodała również, że całe jej życie to balansowanie między komfortem a chaosem.

Druga część refrenu wprowadza dramatyczne pęknięcie: „But it's over”. To nagłe stwierdzenie brutalnie przerywa idylliczną narrację. Gdy bohaterka wstaje, by odejść, „it kinda comes out as I get up to go” – Lizzy McAlpine w wywiadzie dla Genius zdradziła, że w tym momencie myślała o tym, że "niemal mówi 'kocham cię'", co symbolizuje rozwijające się, poważniejsze uczucia. Pocałunek w samochodzie ponownie pojawia się w kontekście "początku filmu", co dodatkowo buduje napięcie przed nadchodzącym zwrotem akcji.

Ostatnia sekcja, outro, to moment rozstrzygający i najbardziej wstrząsający: „But it's not real / And you don't exist”. Te słowa całkowicie zmieniają interpretację całego utworu, ujawniając, że wszystkie poprzedzające sceny były jedynie fantazją, wyobrażeniem stworzonym w umyśle bohaterki. Linię tę Lizzy McAlpine napisała, będąc w Londynie, gdzie wyjechała na trzy miesiące po zakończeniu związku, aby „uciec” od wspomnień. Piosenka jest refleksją nad tą relacją, której już nie ma. Poczuciu samotności towarzyszy gorzkie wyznanie: „And I can't recall the last time I was kissed”, podkreślające głęboką izolację i tęsknotę. Uderza to w bohaterkę w samochodzie, miejscu, w którym wcześniej doświadczała filmowych początków, co tylko potęguje ból. Ostatnie wersy, „And it feels like the end of a movie I've seen before / Before”, przeobrażają metaforę filmową. To, co wcześniej było "początkiem filmu", teraz staje się jego "końcem", podkreślając, że nie jest to pierwszy raz, kiedy bohaterka doświadcza takiego zderzenia fantazji z bolesną rzeczywistością. Jest to piosenka dla "beznadziejnych romantyków", którzy zakochują się w przypadkowych interakcjach i planują przyszłość po tygodniu znajomości.

"Ceilings" to opowieść o nadziei i rozczarowaniu, o tym, jak umysł tworzy pocieszające narracje w obliczu samotności, by w końcu zderzyć się z bezlitosną prawdą. Sukces piosenki na TikToku pokazał, jak bardzo jej emocjonalne teksty i tematy niepewności rezonują z szeroką publicznością. Muzyka Lizzy McAlpine, ze swoim indie folkowym stylem i umiejętnością uchwycenia złożonych emocji, idealnie oddaje poczucie bycia uwięzionym między pragnieniem intymności a niemożnością jej osiągnięcia. Teledysk do utworu, wydany w Walentynki 14 lutego 2023 roku, zagrał w nim ówczesny chłopak McAlpine, Michael Hanano, i przedstawia fabułę, w której bohaterka wyobraża sobie całą relację po pierwszym spotkaniu, kończąc się jednak bardziej nadzieją, że mogłoby się to wydarzyć. Lizzy McAlpine wspominała, że nie spodziewała się, że to właśnie ten utwór z albumu Five Seconds Flat stanie się tak popularny. Jednak to właśnie on, ze swoim "zwrotem akcji", stał się mostem do serc słuchaczy na całym świecie.