Utwór „A jebać mi się chce” Liroya to nie tylko jedna z najbardziej rozpoznawalnych piosenek w dorobku artysty, ale także kultowy, a jednocześnie kontrowersyjny symbol w historii polskiego hip-hopu. Wydana jako singiel 25 kwietnia 2002 roku, promujący album „Bestseller” z 2001 roku, stała się przedmiotem burzliwych dyskusji i przyczyniła się do ugruntowania wizerunku Liroya jako artysty, który nie boi się przekraczać granic i wprowadzać "języka rynsztokowego" na salony kultury.

Tekst piosenki, otwarcie i bez ogródek mówiący o seksualnym pożądaniu, jest zapisem spontanicznego spotkania w klubie. Narrator, którym jest sam Liroy, w bezpośredni sposób wyraża swoje intencje wobec napotkanej kobiety, używając języka, który dla wielu był szokujący, ale dla innych stanowił odzwierciedlenie autentyczności. Wersy takie jak „Widze kątem oka Twe spojrzenie / Wiesz już dobrze o tym, że będzie pierdolenie!” czy proste pytanie „Chcesz się jebać?” natychmiast ustalają ton utworu. To brutalna szczerość, która zdziera maski poprawności obyczajowej, ukazując pierwotne, nieskrępowane instynkty.

Co ciekawe, w wywiadzie Liroy podkreślił, że utwór „Jebać mi się chce” nie jest autobiograficzny. Zamiast tego, postrzega go jako „opis sytuacji” zaobserwowanej w „legendarnym klubie Non Stop”. Artysta, w tym kontekście, przyrównuje się do dziennikarza, który „relacjonuje to, czego jest świadkiem”, korzystając z „prawdy, która mnie otacza” i nie próbując niczego „wygładzać”. Taka perspektywa rzuca nowe światło na interpretację, sugerując, że utwór jest raczej socjologiczną obserwacją niż osobistą deklaracją. Liroy celowo zrezygnował z cenzury, aby opisać rzeczywistość taką, jaką ją widział, mimo że społeczeństwu „łatwiej było zaakceptować, że ten zepsuty Liroy opowiada o sobie”. To świadoma decyzja artystyczna, która miała za zadanie prowokować i zmuszać do refleksji nad hipokryzją.

Odpowiedź kobiety w piosence, choć początkowo zdystansowana („Bardzo chętnie, ale widzisz Mam chłopaka”), szybko przeradza się w równie otwartą i szczegółową fantazję o pożądaniu. Opisuje ona swoje preferencje, używając podobnie mocnego języka: „Na czworaka, lubię kiedy mocno trzyma Mnie za pupe. Kiedy Ostro z całej siły bije Mnie po dupie. Kiedy liże Mnie całą godzinami LUBie kiedy bawi się Moimi sutkami. Wtedy Moja mokra cipka jak dynamit eksploduje”. Ta wzajemność w otwartości i dosadności komunikacji jest kluczowa dla wymowy utworu. Liroy nie tylko prowokuje męską perspektywą, ale także daje głos kobiecie, która równie śmiało manifestuje swoje seksualne potrzeby, co w tamtych czasach było rzadkością w polskiej popkulturze.

Refren „Co Co? Jebać Mi się chce!” staje się tu mantrą niepohamowanego pożądania, powtarzaną w różnych, codziennych sytuacjach: od porannego przebudzenia, przez jedzenie śniadania, po zakupy czy wizytę u fryzjera. Ta uniwersalizacja i wszechobecność popędu podkreśla jego naturalny, wręcz zwierzęcy charakter, który towarzyszy człowiekowi bez względu na okoliczności czy miejsce. Seksualność zostaje zdemistyfikowana i sprowadzona do podstawowej potrzeby, tak samo naturalnej jak jedzenie czy oddychanie.

„A jebać mi się chce” to utwór, który z jednej strony zszokował i wywołał falę krytyki, z drugiej zaś zyskał status kultowy właśnie dzięki swojej bezkompromisowości. Liroy, jako jeden z pionierów polskiego rapu, odważnie łamał tabu, co miało ogromny wpływ na ewolucję języka i tematyki w polskiej muzyce popularnej. Piosenka stała się symbolem wolności wyrazu, choć często niezrozumianej i mylnie interpretowanej jako jedynie wulgarność. Pokazuje, że nawet najbardziej „niegrzeczne” słowa mogą służyć do opisywania głęboko ludzkich doświadczeń i emocji, a sztuka ma prawo prowokować i kwestionować utrwalone normy. Pomimo upływu lat, utwór nadal budzi emocje, pozostając świadectwem pewnej epoki i artystycznej odwagi.