Given Up to prawdziwy krzyk rozpaczy, utwór, który z niesamowitą intensywnością i brutalną szczerością oddaje stan wewnętrznego rozpadu i desperacji. Pochodzi z albumu Linkin Park Minutes to Midnight z 2007 roku, który stanowił znaczące odejście od charakterystycznego nu-metalowego brzmienia zespołu na rzecz bardziej alternatywnego rocka i hard rocka. Utwór, wraz z innymi singlami takimi jak "What I've Done" i "Bleed It Out", zadebiutował na żywo 28 kwietnia 2007 roku w Berlinie. Był to czwarty singiel z płyty, wydany 3 marca 2008 roku.

Tekst piosenki rozpoczyna się od obrazu "Wake in a sweat again / Another day’s been laid to waste / In my disgrace", co od razu wprowadza słuchacza w świat bohatera udręczonego lękiem i poczuciem winy, budzącego się codziennie z poczuciem zmarnowanego dnia i osobistego wstydu. Jest to początek błędnego koła, pułapki umysłu, z której nie ma ucieczki: "Stuck in my head again / Feels like I’ll never leave this place / There’s no escape". To uczucie uwięzienia we własnej głowie, niemożności wyzwolenia się od dręczących myśli, jest niezwykle sugestywne i stanowi centralny motyw utworu. Wyznanie "I’m my own worst enemy" doskonale oddaje walkę z samym sobą, z autodestrukcyjnymi tendencjami, które podkopują wszelkie próby poprawy.

Refren "I’ve given up / I’m sick of feeling / Is there nothing you can say? / Take this all away / I’m suffocating / Tell me what the fuck is wrong with me" to potężne wołanie o pomoc i zrozumienie. Bohater jest zmęczony ciągłym doświadczaniem intensywnych emocji i pragnie całkowitego ich wyłączenia. Pytanie "Tell me what the fuck is wrong with me?" to chwila skrajnej wrażliwości, wyrażająca głębokie poczucie bycia złamanym, bez świadomości przyczyny. To desperacka prośba o wyjaśnienie i ulgę od paraliżującego cierpienia.

Dalsza część utworu wzmacnia poczucie dezorientacji i paniki: "I don’t know what to take / Thought I was focused but I’m scared / I’m not prepared / I hyperventilate / Looking for help somehow somewhere / And no one cares". Podmiot liryczny jest przerażony, nieprzygotowany na stawiające go w pułapce wyzwania, doświadcza fizycznych objawów lęku, takich jak hiperwentylacja. Szuka pomocy, ale odczuwa całkowitą izolację i obojętność otoczenia, co potęguje jego rozpacz.

Kulminacyjnym momentem utworu jest bridge, gdzie następuje apokaliptyczny, 17-sekundowy krzyk Chestera Benningtona: "God! / Put me out of my misery / Put me out of my misery / Put me out of my… / Put me out of my fucking misery!". Ten krzyk to fizyczne i dosłowne zamanifestowanie błagania o uwolnienie od cierpienia. Jest to dźwiękowe przedstawienie punktu krytycznego, w którym słowa przestają wystarczać do wyrażenia głębi bólu. Mike Shinoda wspominał w wywiadzie z 2020 roku dla Vulture.com, że krzyk powstał, gdy Chester był "wściekły lub miał całą tę szaloną energię" i po prostu go wykonał. Shinoda był pod tak ogromnym wrażeniem, że zdecydował się "opracować piosenkę wokół tego krzyku". Chester Bennington często dzielił ten krzyk na dwie części podczas występów na żywo, aby złapać oddech, choć zdarzało mu się wykonać pełną wersję. Nagranie tego momentu w studiu jest uważane za jeden z najbardziej ikonicznych i fizycznie wymagających występów wokalnych w historii rocka.

Istotną ciekawostką jest to, że Given Up jest utworem głęboko osobistym dla Chestera Benningtona, odzwierciedlającym jego własne zmagania z depresją i alkoholizmem. Jak sam wyznał, tekst napisał zaraz po powrocie z odwyku. "Nie wychodziłem z domu. Zaszywałem się w szafie w ciemności i trząsłem się cały dzień. Budziłem się i piłem pół litra Jacka Daniel'sa, żeby się uspokoić, potem łykałem garść pigułek i wracałem do szafy, żeby się pieprzyć. Byłem wrakiem. Wypadałem przez okna, miałem napady padaczkowe i cały czas trafiałem do szpitala. To było cholernie niedorzeczne. Byłem totalnym wrakiem." Zespół Linkin Park zorganizował interwencję, co doprowadziło do jego rehabilitacji. Rob Bourdon ujawnił, że piosenka miała kilka roboczych tytułów, w tym "What the f**k is wrong with me", "Given Up" i "Wake", przy czym Chester nie lubił nazwy "Wake". Pierwotny tytuł roboczy, "21 Stitches", nawiązuje do incydentu z 2006 roku, kiedy Chester, będąc pod wpływem alkoholu, stracił klucz do domu ojca i próbował włamać się przez okno, odnosząc rany, które wymagały 21 szwów.

Given Up wyróżnia się również na płycie Minutes to Midnight jako jeden z najcięższych utworów. Gitary Brada Delsona nawiązują do punkowo-industrialnego brzmienia, a Mike Shinoda dodał dźwięki klaskania i dzwoniących kluczy do intra, co nadaje utworowi unikalny charakter. Utwór został wykorzystany w trailerze filmu Crank: High Voltage (2009), w którym Chester Bennington miał epizodyczną rolę, a także w filmach Grave Encounters 2 (2012) i Red 2 (2013).

Ostatecznie, Given Up to pieśń, która daje głos uczuciom skrajnej rozpaczy i pragnieniu wyzwolenia od przytłaczającego bólu emocjonalnego. To katartyczny hymn dla tych, którzy czuli się uwięzieni we własnym umyśle, rezonujący ze słuchaczami dzięki swojej bezkompromisowej szczerości i surowej sile emocjonalnej. Oddaje on uczucie, że życie staje się ciężarem, a wewnętrzne demony przejmują kontrolę, skłaniając do desperackiej prośby o zakończenie tego cierpienia.