Interpretacja Dziś późno pójdę spać - Kwiat Jabłoni

"Dziś późno pójdę spać" to debiutancki singiel zespołu Kwiat Jabłoni, który ukazał się 24 marca 2018 roku i szybko zyskał ogromną popularność, stając się jednym z najbardziej rozpoznawalnych utworów grupy. Znalazł się on na debiutanckim albumie zespołu, zatytułowanym „Niemożliwe”, wydanym 1 lutego 2019 roku. Jacek Sienkiewicz, współtwórca zespołu wraz z siostrą Kasią, jest autorem tekstu i muzyki do tego utworu. Jak sam przyznał w wywiadach, tekst powstał w momencie, gdy rzeczywiście nie mógł zasnąć, a inspiracją była filozofia, zwłaszcza zagwostki Kartezjusza dotyczące zagubienia w świecie i niepewności, czy to, co obserwujemy, jest snem czy jawą. Ten motyw przenikania się jawy i snu jest kluczowy dla całej piosenki.

Pierwsza zwrotka, "Dziś późno pójdę spać / Gdy wszyscy będą w łóżkach / Otwarte oczy mam / A głowa pełna i pusta", wprowadza słuchacza w stan bezsenności i wewnętrznego rozdarcia. Podmiot liryczny czuje się samotny w swojej bezsenności, podczas gdy reszta świata pogrążona jest we śnie. Paradoksalne stwierdzenie o „głowie pełnej i pustej” doskonale oddaje stan umysłu dotkniętego natłokiem myśli, które jednocześnie są chaotyczne i pozbawione konkretnego sensu, nie pozwalając na wyciszenie. To pragnienie „takiego świata, w którym się nie boję spać” jest wołaniem o pokój, o przestrzeń wolną od lęku i niepokoju, które utrudniają zaśnięcie i odnalezienie spokoju nawet we śnie. Utwór ten stał się wręcz nieoficjalnym hymnem studentów zakuwających do sesji, którzy zmagają się z podobnymi problemami bezsenności i presji.

W drugiej zwrotce, "Już na mnie idzie tłum / I depcze wszystko po drodze / Nie mogę uciec mu / On też przed sobą nie może", pojawia się motyw zewnętrznej presji i przytłoczenia. „Tłum” można interpretować jako społeczne oczekiwania, zgiełk współczesnego świata, lęki cywilizacyjne czy po prostu nadmiar bodźców, które atakują jednostkę. Brak możliwości ucieczki, zarówno ze strony podmiotu lirycznego, jak i samego „tłumu” (który „też przed sobą nie może”), podkreśla uniwersalność i wszechobecność tego niepokoju. Obraz „Gwiazd już nie widać, no bo jak? / Kiedy łuna z ziemi bije tak” to piękna metafora utraty perspektywy. Blask pochodzący z Ziemi, czyli ludzkie problemy, sztuczne światła miast, konsumpcjonizm czy egoizm, przesłaniają to, co wyższe, duchowe, odległe – gwiazdy symbolizujące nadzieję, orientację czy marzenia. Ziemia, zamiast być ostoją, staje się źródłem oślepiającej „łuny”, która niemalże „chciała zalać świat”, zwiastując zagładę lub całkowite zatracenie naturalnego porządku.

Refren, powtarzany kilkukrotnie, stanowi rdzeń przesłania: „Choć nie chcę budzić się / Nie umiem spać / Świat dziwny jest jak sen / A sen jak świat”. To esencja wewnętrznego konfliktu i dezorientacji. Podmiot liryczny, z jednej strony, unika konfrontacji z rzeczywistością (nie chce się budzić), a z drugiej, nie potrafi znaleźć ukojenia we śnie. Zaciera się granica między jawą a snem, co podkreśla poczucie, że życie stało się równie nierealne i surrealne co marzenie senne, a sny są tak samo pełne niepokoju i chaosu jak rzeczywistość. Ta zamiana ról sprawia, że nigdzie nie można znaleźć bezpiecznego schronienia.

Ostatnia zwrotka, "Nie mogę ruszyć w przód / Nogi sklejone taśmami / Zaczynam spadać w dół / Spadam do góry nogami", pogłębia uczucie paraliżu i bezsilności. Obraz sklejonych nóg symbolizuje niemożność działania, zablokowanie, uwięzienie w niechcianym stanie. Odczucie spadania, a do tego „do góry nogami”, wzmacnia poczucie dezorientacji i braku kontroli nad własnym losem. To surrealistyczne doświadczenie, typowe dla koszmarów sennych, prowadzi jednak do wstrząsającej konkluzji: „Myślę sobie - zaraz obudzę się / Lecz im bardziej spadam, tym bardziej widzę, że / To wszystko chyba nie jest sen / To wszystko chyba nie jest sen”. To uświadomienie sobie, że ten koszmarny stan to nie ucieczka w sen, ale gorzka prawda o rzeczywistości, z którą podmiot musi się zmierzyć.

Debiutancki utwór Kwiatu Jabłoni, gdzie instrumentarium opiera się na mandolinie Jacka i fortepianie Kasi, uzupełnionym elektroniką, charakteryzuje się melancholijnym, a zarazem chwytliwym brzmieniem, łączącym folk z elementami popu i indie. Autentyczność i szczerość tekstów to cechy, które zespół od samego początku podkreśla. Jacek i Kasia Sienkiewiczowie, dzieci znanego muzyka Kuby Sienkiewicza z Elektrycznych Gitar, sami piszą teksty do swoich piosenek, czerpiąc inspiracje z życia i poezji. Sukces "Dziś późno pójdę spać" był dla nich ogromnym zaskoczeniem i przyczynił się do znaczącej zmiany w ich życiu, przekraczając ich początkowe oczekiwania co do skali działalności zespołu. Piosenka, która początkowo osiągnęła miliony wyświetleń na YouTube, stała się symbolem ich twórczości i pomogła im zdobyć serca słuchaczy, którzy cenią sobie ich uniwersalny przekaz i poruszane tematy.