Interpretacja Nine Threads - dEUS

Piosenka "Nine Threads" zespołu dEUS, pochodząca z ich drugiego studyjnego albumu In a Bar, Under the Sea wydanego w 1996 roku, to melancholijna i introspektywna refleksja nad upływającym czasem, niespełnionymi szansami i poczuciem rezygnacji. Utwór, którego autorem jest Craig Ward, ówczesny gitarzysta zespołu, wyróżnia się subtelnym, nastrojowym brzmieniem, w którym gościnnie na trąbce wystąpił Bart Maris, a na nisko nastrojonych skrzypcach Klaas Janzoons.

Tekst piosenki rozpoczyna się od enigmatycznego wezwania: "Stone go slow, Find the right moment to stop the show". Obraz "kamienia, który idzie powoli" może symbolizować ciężar egzystencji, nieuchronny bieg zdarzeń lub też samego narratora, który czuje się ociężały i pasywny. Poszukiwanie "właściwego momentu, by zakończyć przedstawienie" sugeruje pragnienie wycofania się, zakończenia pewnego etapu lub ucieczki od presji bycia na scenie życia. Noc, która staje się "znużona poświatą konsekwencji" ("The nighttime gets weary of implications afterglow") potęguje poczucie zmęczenia i rozczarowania. To znużenie nie tyle samymi wydarzeniami, co ich długotrwałymi, męczącymi reperkusjami, które rozciągają się w czasie, przypominając o przeszłości i nie pozwalając iść naprzód.

Refleksja "Thinking: 'Easy come, easy go'" wprowadza element fatalizmu lub cynizmu. Może to być sposób radzenia sobie z rozczarowaniem, swego rodzaju obronny mechanizm, który pozwala odciąć się od wartości rzeczy, które się utraciło, albo do których nigdy się nie dotarło. Natomiast zdanie "You got here too late, it's often so" jest kluczowym, powracającym motywem. Wyraża ono uniwersalne poczucie spóźnienia, bycia zawsze o krok za wydarzeniami, za idealnym momentem, co prowadzi do frustracji i niemożności pełnego uczestnictwa w życiu. To nieustanne "spóźnienie" staje się niemal przekleństwem.

Druga zwrotka kontynuuje ten motyw, z osobistym wyznaniem narratora: "I guess that's why I hope I get old before I die". To przewrotne życzenie nie jest pragnieniem długiego życia sensu stricto, lecz raczej nadzieją na to, że proces starzenia się nastąpi naturalnie, zanim nadejdzie jakieś metaforyczne "umieranie" – utrata nadziei, pasji, sensu życia, czy kreatywności. W kontekście zespołu, który w połowie lat 90. był u szczytu kreatywności i zdobywał uznanie krytyków, to zdanie może odzwierciedlać lęk przed wypaleniem lub utratą znaczenia. Dopełnia je "Admit it turned out okay for someone who didn't try", co może być gorzką autoironią lub obserwacją rzeczywistości, w której brak wysiłku paradoksalnie prowadzi do akceptowalnych rezultatów, podważając wartość dążenia do celu. Ten brak "próbowania" mógłby być interpretowany jako unikanie ryzyka lub brak zaangażowania, które ostatecznie – wbrew oczekiwaniom – nie przyniosły katastrofy.

Późniejsze "Thinking it's time to get a hold" to moment przebudzenia lub desperackie pragnienie odzyskania kontroli, ugruntowania się w niestabilnej rzeczywistości. Jednak to pragnienie zostaje natychmiastowo zderzone z brutalnym "You got here too late, it's always so", które wzmacnia poczucie bezsilności i nieuchronności. Powtarzające się "It's always so" na końcu utworu jest niemal mantrą rezygnacji, pieczęcią nałożoną na świadomość, że pewne schematy są niemożliwe do przełamania, a spóźnienie jest stanem permanentnym.

Nine Threads jako tytuł, choć niebezpośrednio związany z treścią liryczną, może nawiązywać do złożoności i wzajemnych powiązań w życiu, gdzie dziewięć nici symbolizuje splątane aspekty egzystencji, które w końcu prowadzą do tego samego, nieuchronnego wniosku. W dyskografii dEUS utwór ten wpisuje się w eksperymentalny i art-rockowy charakter albumu In a Bar, Under the Sea, który jest znany z różnorodności stylistycznej i niekonwencjonalnego podejścia do kompozycji. Choć brak jest konkretnych wywiadów dotyczących wyłącznie tego utworu, ogólne podejście Toma Barmana do tworzenia piosenek, które "potrzebują tajemnicy" i zawierają "coś, czego nie mógł wymyślić przed rozpoczęciem", sugeruje, że teksty dEUS często rodzą się z intuicji i poszukiwania niewyrażalnego. "Nine Threads" to zatem nie tylko opowieść o osobistym rozczarowaniu, ale także studium kondycji ludzkiej, naznaczonej próbami zrozumienia, pogodzenia się z tym, co minęło, i akceptacji nieustannego "spóźniania się" na własne życie.