Utwór "Enforcers (feat. Trohu)" autorstwa Knockout to potężna i bezkompromisowa deklaracja artystycznej mocy oraz buntu, debiutancki singiel z EP-ki "Winyla Trzaski". Piosenka, za której słowa odpowiadają Ziajo, Ken i Trohu, a za produkcję i scratche Trohu, stanowi manifest grupy, która jawi się jako jednostka specjalna w świecie, który postrzegają jako skorumpowany i zasługujący na chaos. Jest to hymn o rewolucji, nienawiści i pragnieniu fundamentalnej zmiany, często wyrażanej przez pryzmat popkulturowych odniesień do antybohaterów i antagonistów.

Już sam hook, wykonany przez Trohu, wprowadza słuchacza w mroczny, apokaliptyczny nastrój: „Terror w głośnikach, Gloryfikuje przemoc, Oślepieni przez nienawiść sami, Furia, szał zabijania, rozpierdol, Świat czarno-biały wokół, Nasza armia, Wkurwienie nas jednoczy”. Słowa te natychmiast definiują grupę jako „naszą armię”, zjednoczoną przez gniew i nienawiść, widzącą świat w absolutnych kategoriach. To nie jest wezwanie do dialogu, lecz do totalnej destrukcji istniejącego porządku, zapowiadające bezlitosne rozliczenie.

W pierwszej zwrotce Ziajo przyjmuje rolę Jokera, kultowego arcynemezis Batmana: „Jestem jak Joker - plan w kieszeni, chaos w głowie, Nie chcę korony - chcę patrzeć, jak świat płonie”. To wyobrażenie anarchisty, który odrzuca władzę na rzecz czystego, bezinteresownego siania zamętu, jest kluczowe dla zrozumienia jego postawy. Deklaracja „To całe życie, kurwa, dla mnie nie ma już znaczenia!” podkreśla nihilizm i bezwzględność. Ziajo lekceważy „prawo dowcip” i „zasady papier”, wskazując na hipokryzję i bezużyteczność ustanowionych norm. Grozi swoim przeciwnikom szybkim i marnym końcem, porównując się do Shockera – komiksowego złoczyńcy, który posługuje się wibracjami, aby uderzać z niszczycielską siłą. Stąd wersy: „Jak Shocker w masce, masz szanse nikłe. Moje wersy fale, jakbym z rękawa walił. Shocker Style - włożę w płuca ci dynamit”. To metafora dla jego rapu – eksplazywnego i nieuchronnie prowadzącego do upadku rywali. W jego wizji, ludzie są fałszywi, a on sam czerpie satysfakcję z momentu, gdy „opada im pycha”, zanim przestaną oddychać.

Kolejny głos, Ken, kontynuuje motyw destrukcji, ogłaszając „Operację Doomsday”, co jasno odwołuje się do apokaliptycznego zagrożenia z komiksów DC, które doprowadziło do śmierci Supermana. Ken nie kryje swoich ambicji: „My przyszliśmy tu po big score, chcemy zebrać cały szmal”, co może symbolizować przejęcie dominacji na scenie. Przyjmuje rolę kata, stojącego nad tonącą sceną, a jego teksty są ogniem piekielnym: „Ogień na majku, jakbym miał piekielny start”. Zaznacza, że jego ekipa nie działa „low-key”, a on sam nie kłamie, nie nazywając się Loki. Dyskwalifikuje innych raperów, nazywając ich nawijkę tak słabą, że brzmią jak Stephen Hawking, i porównuje hipokrytów do Eddiego Brocka (człowieka-Venoma), ukrywających się za maskami. Jego linia o Minosie i bramach do nieba odwołuje się do mitologii i „Boskiej komedii”, podkreślając, że kłamstwo prowadzi do potępienia. Z drugiej strony, wyraża pragnienie stworzenia czegoś wielkiego, swojego „Outer Heaven” – bazy Big Bossa z serii gier Metal Gear Solid – miejsca, gdzie przeciwnicy poznają „wewnętrzne piekło”. Kończy zwrotkę porównaniem duetu Knockout do legendarnych Redmana i Method Mana, co stanowi wyraźne odniesienie do ich jakości i wpływu na rap scenie.

Trzecia zwrotka należy do Trohu, który sam jest producentem, scratche'owcem i autorem tekstów. Wzmacnia on obraz samotnego wilka w zepsutym społeczeństwie, odrzucającego normy: „Sam, pośród tłumów, w tym zepsutym społeczeństwie, Czas, znowu łowu, by zew zdusić, normę pieprzę”. Przyjmuje postać Kravena Łowcy, polującego na tych, którzy zaśmiecają scenę. Trohu odrzuca rolę ratownika sceny, sugerując intelektualną wyższość przez nawiązanie do Kanta i porównując się do Lexa Luthora – łysy geniusz, „nadczłowiek” na bicie. Wersy o „korytarzu z bronią w ręku” i byciu jak w „DOOMie”, a także drastyczne, metaforyczne obrazy „kolby w płaszczu” i „Operacji 'DOOMSDAY'”, malują obraz bezwzględnej walki o dominację. Jego punche są tak potężne, że „Klitka w Arkham jest zbyt mała by pomieścić punche moje”. Trohu odwołuje się do Tylera Durdena z „Fight Clubu”, budującego projekt w jedności z chaosem, oraz ponownie do Jokera, co tworzy spójność z wizją Ziajo. Kulminacją jest odniesienie do kryzysów w uniwersum DC, takich jak „Godzina Zero” czy „Flashpoint”, które całkowicie resetują rzeczywistość. Trohu pozycjonuje się jako Eobard Thawne (Reverse-Flash), obiecując „rewers” obecnego stanu rzeczy. Jego „zło kiełkowało, odkąd się narodziłem”, a Alex DeLarge z „Mechanicznej pomarańczy” jest postacią, która dopełnia obraz nienaprawialnego, wręcz demonicznego zła. Kończy mocnym akcentem, identyfikując się z Mefisto i jego „Mocą mą - 6-6-6”, głosząc herezje i naigrywając się ze słabych.

"Enforcers" to zatem skomplikowana opowieść o buncie, odrzuceniu i ambicji, opowiedziana przez pryzmat archetypów złoczyńców, antybohaterów i postaci o nieposkromionej woli, czerpiących inspirację z komiksów, literatury i gier. Jest to wyraz niezadowolenia z otaczającej rzeczywistości i hip-hopowej sceny, połączony z groźbą totalnego przejęcia kontroli i zaprowadzenia własnego, anarchistycznego porządku. To debiut, który z impetem ogłasza nadejście nowej siły, gotowej zniszczyć stary świat, by zbudować swój własny.