Interpretacja utworu "H.O.O.D" autorstwa Kneecap to zanurzenie się w surowy, bezkompromisowy obraz życia ulicznego Belfastu, przesiąknięty specyficznym poczuciem humoru, irlandzkim językiem i politycznym podtekstem, charakterystycznym dla tego kontrowersyjnego trio hip-hopowego. Zespół, składający się z Mo Chary, Móglaí Bapa i DJ Próvaía, jest znany z łączenia języka angielskiego z irlandzkim (Gaeilge), co stanowi kluczowy element ich tożsamości artystycznej. W "H.O.O.D." ta dwujęzyczność jest nie tylko stylem, ale i potężnym narzędziem do wyrażania kultury i buntu, pokazując irlandzki jako żywy, uliczny język, a nie relikt przeszłości.

Utwór otwiera się prowokacyjnym dialogiem, który od razu rzuca słuchacza w brutalną rzeczywistość, pytając o najbardziej brutalną osobę "oprócz Arlene". Jest to bezpośrednie nawiązanie do Arlene Foster, byłej pierwszej minister Irlandii Północnej, postaci często krytykowanej w tekstach Kneecap obok RUC, PSNI i brytyjskiego rządu. Ta kwestia od razu wyznacza ton piosenki, która balansuje na granicy satyry i ostrych komentarzy społecznych, unikając jednak demonizowania unionistów i protestantów, a zamiast tego opowiadając się za solidarnością klasy pracującej.

Pierwsze wersy malują obraz hedonistycznego i destrukcyjnego życia, gdzie "barraíocht piontaí le barraíocht snaois" (zbyt wiele piw z zbyt wieloma kreskami narkotyków, prawdopodobnie kokainy) prowadzi do "unleashing the beast" (uwolnienia bestii). Incydenty takie jak "troid eile, he's beating some fella" (kolejna bójka, bije jakiegoś faceta) i pojawienie się "R.U.C. anseo anois" (R.U.C. jest tu teraz) to powtarzające się motywy. Użycie terminu RUC (Royal Ulster Constabulary), choć jest to historyczna siła policyjna zastąpiona przez PSNI, jest celowym nawiązaniem, które, jak sami Kneecap tłumaczyli, odzwierciedla sposób, w jaki ta formacja jest wciąż nazywana na ulicach Belfastu. Cała scena kończy się aresztowaniem i zasypianiem w furgonetce policyjnej – cyklicznym wydarzeniem, "He does it every week" (Robi to co tydzień), co podkreśla poczucie beznadziei i powtarzalności.

Refren "I'm a H.O.O.D / Low-life scum, that's what they say about me" jest esencją piosenki. "Hoods" w Irlandii Północnej to określenie na drobnych przestępców i handlarzy narkotyków. Kneecap, poprzez tę powtarzającą się frazę, przejmuje i odwraca negatywne stereotypy narzucane młodzieży z zachodniego Belfastu. To akt buntu, autoironii i świadomości społecznej, odzwierciedlający ich "karykaturę życia" w tej części miasta. Jak zauważył "The Guardian", wcześniejsze prace Kneecap koncentrowały się na łączeniu tożsamości gaelickiej z kulturą "hood".

W tekście pojawia się również słynne republikańskie hasło "Tiocfaidh ár lá, get the Brits out lad!" (Nadejdzie nasz dzień, wyrzucić Brytyjczyków!). Jest to jednak natychmiastowo zderzone z przyziemną i nieco absurdalną frazą "A one way ticket please, I've lost my bus pass" (Poproszę bilet w jedną stronę, zgubiłem bilet autobusowy). To połączenie poważnego sloganu politycznego z banalną, codzienną frustracją jest przykładem satyrycznego humoru Kneecap, który dekonstruuje pompatyczność i znajduje "zabawę" w politycznych sloganach, często memeifikowanych przez "pokolenie zawieszenia broni" – młodych ludzi, którzy nie pamiętają przemocy Troubles, ale trywializują ją i śmieją się z niej. Zespół celowo prowokuje, co widać w historii zakazu piosenki "C.E.A.R.T.A." przez RTÉ Raidió na Gaeltachta za "nawiązania do narkotyków i przekleństwa" oraz odniesienia do RUC.

Utwór dotyka także kwestii bezrobocia i społecznych nierówności: "A dog with a job, ah, what the fuck is that? / When our poor Micky's just sitting in the flat / Sipping on his cans and smoking rollies / 'Cause all the best jobs are taken by doleies" (Pies z pracą, a co to kurwa jest? / Kiedy nasz biedny Micky siedzi w mieszkaniu / Popija piwa i pali skręty / Bo wszystkie najlepsze prace są zajęte przez bezrobotnych [beneficjentów zasiłków]). Ta cyniczna obserwacja podkreśla frustrację i brak perspektyw w working-classowych społecznościach.

Kneecap są znani z tego, że nie boją się poruszać kontrowersyjnych tematów, w tym narkotyków ("Ach ar dtús, cúpla líne, sula n-éiríonn seo aisteach" - "Ale najpierw kilka kresek, zanim zrobi się dziwnie"). Sami członkowie zespołu ironicznie zauważyli, że rapują o rzeczach, za które w przeszłości "dostaliby kulę w kolano" (kneecapped) – co jest grą słów na temat ich nazwy, nawiązującej do kary stosowanej przez irlandzkie paramilitarne grupy republikańskie.

"It's going to be a bloodbath" (Będzie krwawa łaźnia) – ten powtarzający się wers buduje napięcie, które, jak zauważają krytycy, często jest przełamywane przez humor, jak choćby w przypadku "there's gonna be a footpath" (będzie chodnik), czego nie ma w tym tekście, ale jest to przykład typowej dla nich autoironii. Piosenka kończy się serią pytań o wybór miejsca ataku ("do you want it in your chest? / Or your knees or your head?"), co podkreśla brutalność i konfrontacyjny charakter.

"H.O.O.D." to utwór, który nie tylko prezentuje autentyczność ulicznego życia w Belfaście, ale także stanowi manifestację tożsamości, języka i buntu. Kneecap, mieszając języki, satyrę z polityką i surowy obraz rzeczywistości, stworzyli piosenkę, która jest "kulturowym granatem błyskowym", docenioną przez fanów i budzącą kontrowersje, ale jednocześnie rewolucyjną w normalizowaniu i uczynieniu języka irlandzkiego "cool" w nowoczesnej kulturze. Jest to także ich jeden z najbardziej angielskojęzycznych utworów, co czyni go bardziej przystępnym dla szerszej publiczności, jednocześnie zachowując ich charakterystyczny, niepowtarzalny styl. Utwór zyskał nowe remiksy w 2025 roku, co świadczy o jego ciągłej popularności i znaczeniu.