Interpretacja Expresso & Tschianti - Josh.

Utwór „Expresso & Tschianti” austriackiego artysty Josh. to urokliwa opowieść o wysiłkach podejmowanych w imię miłości i piękna wspólnych chwil, które nie zawsze muszą być idealne, by były wartościowe. Piosenka, wydana w 2021 roku jako letni hit, szybko zyskała popularność, osiągając 11. miejsce na austriackich listach przebojów i status podwójnej platyny, z ponad 12 milionami wyświetleń teledysku na YouTube do stycznia 2025 roku. Jest to swoista reminiscencja italo popu lat 80., co nadaje jej lekki, nostalgiczny charakter.

Centralnym punktem narracji jest postać narratora, który z ogromnym zaangażowaniem przygotowuje dla ukochanej osoby wieczór w iście włoskim stylu. Serwuje jej spersonalizowane „Expresso” (takie, jak lubi), chłodzi „Tschianti”, a na stole pojawiają się „Bruschetta i Gnocchi, do tego Baguetta, szklanka Limoncella i talerz Tagliatella”. Zauważalne są tutaj celowo niepoprawnie wymawiane nazwy włoskich potraw i napojów, co jest charakterystycznym elementem twórczości Josha. Ta swoboda w posługiwaniu się językiem obcym, daleka od perfekcji, podkreśla autentyczność i bezpretensjonalność artysty, a także jego bohatera. Nie chodzi o nienaganne wykonanie, lecz o gest i intencję.

W całym tym starannym przygotowaniu pojawia się jednak pewien zgrzyt, wyrażony powtarzającym się wersem: „Doch du / Machst nur die Augen zu” („Ale ty / Tylko zamykasz oczy”). Ten wers może mieć kilka interpretacji. Z jednej strony, źródła sugerują, że adresatka tych starań jest zawstydzona lub skrępowana całą tą uwagą, choć potajemnie cieszy się z okazywanego jej uczucia. Może to świadczyć o tym, że bohater Josh. stara się zbyt mocno, jego zapał bywa niezręczny, ale jego intencje są czyste i szczere. Z drugiej strony, „zamykanie oczu” może symbolizować pewną nieobecność emocjonalną, zmęczenie, a nawet obojętność wobec jego wysiłków, choć tekst piosenki sam w sobie nie wskazuje na negatywne nastawienie ze strony kobiety. Wręcz przeciwnie, narrator wspomina o wspólnych wydarzeniach, takich jak „La Noche di Figaro” (odniesienie do opery „Wesele Figara”), i jest gotów iść z nią nawet na „Vernishass” (czyli wernisaż), wiedząc, że ona to lubi. To pokazuje jego poświęcenie i chęć zadowolenia partnerki, nawet jeśli nie do końca rozumie jej upodobania, co jest wkomponowane w jego sympatyczną naiwność i charakterystyczny humor.

Kluczowe przesłanie utworu wybrzmiewa w refrenie: „Ist doch egal, wie das heißt / Du weißt schon, was ich mein' / Was ich mein' damit” („I tak wszystko jedno, jak to się nazywa / Wiesz już, co mam na myśli / Co mam przez to na myśli”). Ten fragment idealnie oddaje styl Josha., który skupia się na relacjach międzyludzkich i codziennych, małych radościach, nierzadko okraszonych austriackim dialektem i dużą dawką humoru. Podkreśla on, że liczy się uczucie, więź i wspólne przeżycia, a nie precyzja czy perfekcja. Prawdziwa komunikacja odbywa się poza słowami i nazwami, w sferze intencji i emocji.

Powracający motyw „La vita è bello” („Życie jest piękne”) jest jednocześnie deklaracją optymizmu i wzmacnia pozytywne przesłanie piosenki. Mimo drobnych nieporozumień, niezręczności czy braku pełnej reakcji ze strony drugiej osoby, narrator zachowuje wiarę w piękno życia i miłości. To hymn na cześć radości ze wspólnego bycia i doceniania prostych, lecz cennych momentów, niezależnie od ich niedoskonałości. Piosenka Josha. „Expresso & Tschianti” to zatem nie tylko letni przebój, ale też ciepła i przystępna opowieść o miłości, która wybacza błędy w wymowie, skupiając się na tym, co naprawdę ważne – na sercu i wspólnie spędzonym czasie.