Interpretacja The Spectre - Alan Walker

„The Spectre” Alana Walkera to utwór, który zyskał olbrzymią popularność, będąc jednocześnie znaczącym punktem w twórczości norweskiego DJ-a. Wydana 15 września 2017 roku, piosenka jest wokalną przeróbką instrumentalnego singla Walkera z 2015 roku, zatytułowanego po prostu „Spectre”. To ewolucja podobna do tej, jaką przeszedł jego wcześniejszy utwór „Fade”, który stał się „Faded”. Nieprzypisane wokale w „The Spectre” wykonał norweski autor tekstów i producent Jesper Borgen, który był również współkompozytorem i współautorem tekstu utworu wraz z Walkerem i innymi artystami. Sam Alan Walker w wywiadzie z Dance Music Northwest opisał „The Spectre” jako „nowszą wersję mojego starego utworu Spectre”, a w komunikacie prasowym zaznaczył, że piosenka jest specjalnie dedykowana jego fanom, którzy wspierają go od samego początku, co pokazuje osobisty wymiar tego wydawnictwa.

Tekst piosenki rozpoczyna się od rozpaczliwego wołania: „Hello, hello, can you hear me as I scream your name? Hello, hello, do you need me before I fade away?”. Te linie natychmiast wprowadzają poczucie pilności, strachu przed zapomnieniem i pragnienia kontaktu. Mogą one symbolizować zarówno wołanie do ukochanej osoby w obliczu zbliżającego się rozstania, gdzie narrator obawia się, że zanim się oddali, przestanie być potrzebny, jak i szerszą, egzystencjalną obawę przed zniknięciem w samotności. Następnie pojawia się introspektywne pytanie: „Is this a place that I call home? To find what I've become”. To poszukiwanie poczucia przynależności i tożsamości, odzwierciedlające wewnętrzną podróż w celu zrozumienia własnej ewolucji i miejsca w świecie. Ścieżka, którą podąża podmiot liryczny, jest „path unknown”, nieznana, co podkreśla niepewność i odwagę, by stawić czoła temu, co nadejdzie.

Refren „We live, we love, we lie” to najbardziej tajemnicza i często interpretowana część utworu. Może to być filozoficzne stwierdzenie o cyklu ludzkiego życia: rodzimy się (żyjemy), wchodzimy w relacje (kochamy), a następnie umieramy („kłamiemy” w grobie). Inna interpretacja sugeruje, że „kłamiemy” odnosi się do błędów, iluzji czy oszustw, które są nieodłączną częścią ludzkiego doświadczenia, czyniąc nas niedoskonałymi, ale jednocześnie ludzkimi.

Kolejne wersy: „Deep in the dark I don't need the light, there's a ghost inside me, it all belongs to the other side” są szczególnie uderzające. „Duch w środku” może symbolizować sumienie, wspomnienia z przeszłości, ukryte aspekty osobowości lub nawet traumę. Fakt, że narrator nie potrzebuje światła w ciemności, sugeruje przyjęcie tej wewnętrznej ciemności, pogodzenie się z „inną stroną” siebie – być może przeszłością, podświadomością, a nawet konfrontację ze śmiercią lub stanem po niej. Niektórzy fani widzą w tym odniesienie do „ciemnej strony” i samotności, które są motywami przewodnimi w innych utworach Alana Walkera.

Druga zwrotka wprowadza nowy element w wewnętrznym dialogu: „Hello, hello, nice to meet you, voice inside my head, Hello, hello, I believe you, how can I forget?” Oznacza to akceptację tego wewnętrznego „widma” lub głosu. To nie jest już wołanie o pomoc z zewnątrz, lecz uznanie i wiara w wewnętrzne przewodnictwo, co sugeruje pewien rodzaj samopoznania i wewnętrznego pokoju, pomimo wcześniejszych obaw.

W 2023 roku, wiele lat po premierze, utwór niespodziewanie odzyskał popularność dzięki wirusowemu memowi „Smurf Cat” na platformach mediów społecznościowych, co udowodniło jego ponadczasową i uniwersalną atrakcyjność, a zwłaszcza refren „We live, we love, we lie” stał się elementem popkultury. „The Spectre” Alana Walkera, dzięki swojej głębokiej liryce i charakterystycznemu brzmieniu, pozostaje utworem otwartym na wielorakie interpretacje, dotykając strachu przed samotnością, poszukiwania sensu i akceptacji samego siebie w obliczu nieznanego.