Interpretacja Call of the Champions - John Williams

„Call of the Champions” Johna Williamsa to utwór, którego tekst jest tak samo zwięzły i potężny jak samo jego przesłanie. Składa się on wyłącznie z łacińskiej sentencji „Citius, Altius, Fortius!”, co oznacza „Szybciej, Wyżej, Mocniej!”. To znane na całym świecie motto olimpijskie, przyjęte przez Pierre'a de Coubertina, założyciela nowożytnych igrzysk olimpijskich, w 1894 roku. Słowa te, zaczerpnięte od jego przyjaciela, dominikańskiego księdza Henriego Didona, mają na celu zachęcenie sportowców do dawania z siebie wszystkiego podczas zawodów. W lipcu 2021 roku motto zostało rozszerzone o słowo „Communiter”, czyli „Razem”, aby podkreślić jednoczącą moc igrzysk i znaczenie solidarności.

Utwór został skomponowany przez Williamsa specjalnie na Zimowe Igrzyska Olimpijskie w Salt Lake City w 2002 roku i miał swoją premierę podczas ceremonii otwarcia 8 lutego 2002 roku. Wykonali go Orkiestra Symfoniczna Utah i 360-osobowy Chór Tabernakulum na Placu Świątynnym, który zaśpiewał „Citius! Altius! Fortius!”. Co ciekawe, ze względu na różne opinie dotyczące wymowy łaciny, chór nagrał kilka wersji, pozostawiając ostateczną decyzję producentom, włącznie z wymową klasyczną, liturgiczną lub hybrydową. Williams dodał także inne łacińskie słowo, „Clarius”, oznaczające „jaśniej” lub „czyściej”, które jednak nie znalazło się w śpiewanych lirykach, ale wpłynęło na ogólną koncepcję utworu.

Williams jest znany z epickich, inspirujących kompozycji, które doskonale oddają nastrój wielkich wydarzeń. Jego styl, charakteryzujący się dynamicznymi partiami instrumentów dętych blaszanych i rozbudowanymi sekcjami chóralnymi, jest idealnie dopasowany do olimpijskiej estetyki. „Call of the Champions” jest jego czwartą kompozycją dla igrzysk olimpijskich, po „Olympic Fanfare and Theme” (1984), „The Olympic Spirit” (1988) i „Summon the Heroes” (1996). Chociaż niektórzy krytycy uznali ten utwór za „najbardziej zapomniany” z jego olimpijskich kompozycji, doceniono w nim energię instrumentów dętych i wagę partii chóralnych. Utwór ten powtarzał się przez całe igrzyska, często towarzysząc ceremoniom medalowym, wzmacniając uczucie triumfu i osiągnięcia. Był również wykorzystywany podczas Letnich Igrzysk Olimpijskich w Atenach w 2004 roku, kiedy pochodnia była wnoszona na stadion podczas ceremonii otwarcia.

Tekst piosenki, choć minimalny, jest sercem olimpijskiego ducha. „Citius” (Szybciej) symbolizuje dążenie do ciągłego doskonalenia prędkości, nie tylko fizycznej, ale także w szybkości reakcji i adaptacji. „Altius” (Wyżej) oznacza cel, jakim jest osiąganie nowych wyżyn w każdej dyscyplinie sportu i pokonywanie barier, zarówno osobistych, jak i wspólnych. „Fortius” (Mocniej) zachęca sportowców do stania się silniejszymi, zarówno fizycznie, jak i mentalnie, w dążeniu do celów indywidualnych i drużynowych. To hasło przekracza granice sportu, stając się uniwersalnym wezwaniem do przekraczania własnych ograniczeń i dążenia do doskonałości w każdym aspekcie życia. John Williams, poprzez swoją muzykę, potrafił oddać tę „moralną piękność programu”, jak de Coubertin opisywał motto. Jego kompozycja, z monumentalnym chórem i orkiestrą, nie tylko akcentuje fizyczne osiągnięcia, ale także potęgę ludzkiego ducha, determinację i jedność, które są istotą igrzysk olimpijskich. W ten sposób, mimo skromności słów, „Call of the Champions” staje się Hymnem do wytrwałości, honoru i nieustannej pogoni za wielkością.