Piosenka „Mondo Bongo” Joe Strummera & The Mescaleros, pochodząca z ich drugiego albumu Global a Go-Go (2001), to utwór, który w swojej warstwie muzycznej stanowi mieszankę akustycznego tanga z elementami muzyki latynoamerykańskiej, reggae i world music, daleką od punkowej energii The Clash. Charakterystyczny styl Strummera z Mescaleros to bardziej kontemplacyjny i dojrzały poetycki styl, pełen abstrakcyjnych scen, choć nadal naznaczony jego nonkonformistyczną postawą. Tytuł Global a Go-Go już sam w sobie sugeruje globalne wpływy, a „Mondo Bongo” jest tego doskonałym przykładem, zawierając w sobie liczne odniesienia kulturowe i polityczne.

Tekst rozpoczyna się od tajemniczej sceny: „was patrolling a Pachinko / Nude noodle model parlor in the Nefarious zone”. Pachinko to japońska gra hazardowa, przypominająca połączenie flippera i automatu do gier, niezwykle popularna w Japonii, często kojarzona z salonami o krzykliwych światłach i ogromnym hałasie. „Nefarious zone” (nikczemna strefa) może odnosić się do obszarów związanych z przestępczością lub handlem narkotykami. Sugestia „Hanging out with insects under ducting / The C.I.A was on the phone” wprowadza element szpiegostwa, podsłuchu i tajnych operacji, podkreślając atmosferę zagrożenia i niepewności. Zwrot „Well, such is life” (Cóż, takie jest życie) może wyrażać cyniczną rezygnację lub obojętność wobec wszechobecnego chaosu i niesprawiedliwości.

Refren „Latino caribo, mondo bongo / The flower looks good in your hair / Latino caribo, mondo bongo / Nobody said it was fair” to serce utworu. Fraza „Latino caribo” prawdopodobnie odnosi się do regionu latynosko-karaibskiego lub dziewczyny o latynoskim pochodzeniu. „Mondo Bongo” dosłownie oznacza „duży bęben” i może symbolizować wojnę lub ogólnoświatowy konflikt. W niektórych regionach Ameryki „bongo” to także slangowe określenie na „szalonego”. Cały refren, o zabarwieniu latynoskiego tańca czy rytmu, podkreśla kulturową różnorodność i żywotność. Linia „The flower looks good in your hair” stanowi kontrastującą, niemal romantyczną wizję piękna i niewinności, która może być metaforą czerpania z różnych elementów kulturowych lub symbolem nadziei w niesprawiedliwym świecie. Powtarzające się „Nobody said it was fair” (Nikt nie mówił, że to będzie sprawiedliwe) wyraża poczucie niesprawiedliwości i akceptacji, że świat rzadko jest uczciwy.

W tekście pojawia się również polityczny manifest Strummera: „For the Zapatistas I'll rob my sisters / Of all the curtain and lace”. Odnosi się to do Zapatystowskiej Armii Wyzwolenia Narodowego (EZLN) w Chiapas w Meksyku, ruchu walczącego z nierównościami ekonomicznymi i o prawa ludności rdzennej. Joe Strummer, znany ze swoich lewicowych poglądów i antyestablishmentowej postawy z czasów The Clash, wyraża tu swoją solidarność, deklarując gotowość do poświęcenia osobistego komfortu dla sprawy rewolucyjnej.

Kolejna część utworu, „Down at the bauxite mine / You get your own uniform / Have lunchtimes off / Take a monorail to your home”, maluje obraz industrialnego środowiska pracy, być może w kopalni boksytu, gdzie pracownicy, pomimo otrzymania uniformu i pewnych „przywilejów” jak przerwy obiadowe czy monorail do domu, są jednocześnie poddani systemowi kontroli i utraty osobistej wolności. To może być ironiczny komentarz na temat iluzorycznego komfortu w opresyjnej rzeczywistości lub odzwierciedlenie ciężkich warunków pracy, gdzie nawet te małe ustępstwa są postrzegane jako „wygrana”.

Zakończenie „Checkmate, baby / God bless us and our home / Where ever we roam / Now take us home, flaquito” sugeruje poczucie osaczenia lub utraty („szach-mat”). „Flaquito” to hiszpańskie słowo, zdrobnienie od „flaco”, oznaczające „chudzielca” lub „chudziutkiego”, często używane jako pieszczotliwe określenie dla ukochanej osoby, partnera, a nawet przyjaciela. Prośba o powrót do domu, adresowana do „flaquito”, może być tęsknotą za bezpieczeństwem i bliskością w świecie pełnym niepokoju i niesprawiedliwości.

„Mondo Bongo” zyskało szerszą popularność dzięki wykorzystaniu w filmie Pan i Pani Smith (2005) podczas sceny tańca z udziałem Brada Pitta i Angeliny Jolie, co pomogło dotrzeć do nowej publiczności, która niekoniecznie znała twórczość Strummera z The Mescaleros. Kompozycja Tymona Dogga, wieloletniego przyjaciela Strummera, który dołączył do The Mescaleros w 2000 roku, grając na skrzypcach i hiszpańskiej gitarze, jest kluczowa dla unikalnego brzmienia utworu. Jego wkład w „Mondo Bongo” i inne utwory z albumu Global a Go-Go pomógł ukształtować ten „ekscentryczny folk-rock internacjonalistyczny”, dominujący w akustycznych instrumentach i czerpiący z wielu kultur. Całość piosenki, z jej enigmatycznym tekstem i melancholijnym, hipnotyzującym brzmieniem, pozostaje otwartą na wiele interpretacji, co jest charakterystyczne dla późnej twórczości Joe Strummera, który w The Mescaleros rozwijał swoją artystyczną wizję daleko poza punkowe ramy.