Interpretacja Wreck of the Southern Old '97 - Henry Whitter

"Wreck of the Southern Old '97'" Henry'ego Whittera to ballada oparta na tragicznej, prawdziwej katastrofie kolejowej, która wydarzyła się 27 września 1903 roku w Danville w stanie Wirginia. Piosenka opowiada historię szybkiego pociągu pocztowego Southern Railway numer 97, zwanego pieszczotliwie „Old 97”, który zderzył się z ziemią na wiadukcie Stillhouse Trestle, zabijając jedenaście osób na pokładzie i raniąc siedem innych. Henry Whitter, prosty pracownik młyna z Wirginii, odegrał kluczową rolę w uwiecznieniu tej historii, dokonując jednego z pierwszych komercyjnych nagrań utworu w grudniu 1923 roku, wydanego w lutym 1924 roku.

Piosenka rozpoczyna się od wydania rozkazów inżynierowi Steve'owi (prawdziwe nazwisko to Joseph A. „Steve” Broady) w Monroe w Wirginii, podkreślając jego opóźnienie i konieczność dotarcia na czas do Spencer w Karolinie Północnej. „This is not 38, but it's Old '97 / You must put her in Spencer on time” [Werset 1]. Pociąg, znany jako "Fast Mail", miał reputację zawsze punktualnego, a firma kolejowa podlegała karom finansowym za każde opóźnienie w dostarczaniu poczty. W efekcie, inżynierowie byli pod ogromną presją, aby utrzymywać wysokie prędkości. Broady, choć doświadczony maszynista, prowadził Old 97 po raz pierwszy i był również nowy na liniach Southern Railway.

W drugim wersecie, Steve namawia swojego „black, greasy fireman” do podrzucenia więcej węgla, obiecując widowiskową jazdę, gdy przekroczą White Oak Mountain [Werset 2]. Ta scena podkreśla presję czasu i determinację inżyniera, by sprostać oczekiwaniom. Faktycznie, pociąg był godzinę spóźniony, kiedy opuścił Monroe. Próba nadrobienia straconego czasu doprowadziła do znacznego zwiększenia prędkości. Szacuje się, że Broady jechał od 40 do 80 mil na godzinę, a nie 90, jak podaje ballada, chociaż lokomotywa numer 1102 była zdolna do takich prędkości na zjeździe.

Trzecia i czwarta zwrotka opisują tragiczny finał. Droga z Lynchburga do Danville była „mighty rough” z „three-mile grade” [Werset 3], czyli trzema milami spadku. To właśnie na tym odcinku inżynier stracił hamulce pneumatyczne. Pociąg, jadący z ogromną prędkością, zjechał z torów na ostrym zakręcie przed wiaduktem Stillhouse Trestle, spadając do wąwozu. Inżynier Broady został znaleziony we wraku z rękami na przepustnicy, „scalded to death with the steam” [Werset 4], co było dokładnym odzwierciedleniem tragicznej rzeczywistości. Sam wiadukt Stillhouse Trestle miał 43 stopy wysokości, a ograniczenie prędkości wynosiło zaledwie 15 mil na godzinę.

Piosenka "Wreck of the Southern Old '97" jest przykładem ballady katastroficznej, która stała się niezwykle popularna i odegrała znaczącą rolę w rozwoju muzyki country. Nagranie Henry'ego Whittera, mimo jego skromnych umiejętności muzycznych (był opisywany jako „najgorszy piosenkarz na świecie” z „nosowym wokalem” i „szorstką grą na gitarze”), zainspirowało wielu artystów. To właśnie jego wersja była podstawą dla hitowego nagrania Vernona Dalharta z 1924 roku, które było jednym z pierwszych milionowych sprzedawców w historii przemysłu muzycznego. Dalhart, który miał problemy ze zrozumieniem wiejskiego akcentu Whittera, wprowadził pewne zmiany w tekście, co spowodowało, że w jego wersji „Steve” stał się „Pete”, a „Spencer” „Center”. Ballada była również przedmiotem głośnego sporu o prawa autorskie, co było pierwszym dużym procesem tego typu w historii muzyki.

Ostatnia zwrotka: „Young ladies, you must take warnin' / From this time now and on / Never speak hard words to your true-lovin' husband / He may leave you and never return” [Werset 5], dodaje do tragicznej narracji element moralizatorski, typowy dla ballad tamtych czasów. To ostrzeżenie dla żon, aby nie wypowiadały ostrych słów do swoich mężów, ponieważ może to być ich ostatnie pożegnanie, staje się refleksją nad kruchością życia i nieprzewidywalnością losu, dodając osobisty wymiar do opowieści o katastrofie. Co ciekawe, wdowa po Brodym publicznie oświadczyła, że nigdy nie wypowiedziała ostrych słów do swojego męża. Ta zwrotka mogła być parodią innej ballady, "The Parted Lovers", która z kolei była parodią "The Ship That Never Returned" Henry'ego Clay Worka – melodii, na której oparto "Wreck of the Old 97".

Piosenka Henry'ego Whittera to coś więcej niż tylko opowieść o katastrofie. To także świadectwo presji, z jaką borykali się pracownicy kolei, próby nadrobienia czasu za wszelką cenę, a także tragiczne konsekwencje ludzkich decyzji w obliczu nieubłaganego zegara. Ballada uwiecznia pamięć o Josephie A. „Steve’ie” Broady’m i jego załodze, przypominając o niebezpieczeństwach związanych z szybkim rozwojem technologicznym i dążeniem do punktualności w erze, w której życie ludzkie było często ceną postępu.