Fragment tekstu piosenki:
{"id":1065607,"text":"Och, dzieci, co z tym będzie,
Kiedy nas więcej nie będzie,
Och, dzieci, co z tym będzie,
Kiedy nas więcej nie będzie."}
{"id":1065607,"text":"Och, dzieci, co z tym będzie,
Kiedy nas więcej nie będzie,
Och, dzieci, co z tym będzie,
Kiedy nas więcej nie będzie."}
"Cornfield Chase" to jeden z najbardziej rozpoznawalnych i uwielbianych utworów z fenomenalnej ścieżki dźwiękowej Hansa Zimmera do filmu Interstellar Christophera Nolana. Choć jest to kompozycja instrumentalna, bez tekstu piosenki w tradycyjnym sensie, jej narracja muzyczna jest niezwykle bogata i głęboka, oddając serce filmu – relację ojca z córką i bezgraniczną pogoń za nadzieją.
Ciekawostką jest, że Christopher Nolan nie ujawnił Zimmerowi pełnej fabuły Interstellar na początku. Zamiast tego, reżyser poprosił kompozytora, aby stworzył muzykę w odpowiedzi na krótką historię o ojcu opuszczającym dziecko, by wykonać ważne zadanie. Ta opowieść zawierała tylko dwa zdania dialogu: „Wrócę” i „Kiedy?”. Zimmer spędził jeden dzień na skomponowaniu utworu na fortepian i organy, który miał oddać jego wyobrażenie ojcostwa. Kiedy zagrał ten "delikatny, osobisty utwór" dla Nolana, reżyser stwierdził: „Wiem, gdzie jest serce filmu” i dopiero wtedy ujawnił, że chodzi o epicki film science-fiction. Ten początkowy, intymny utwór stał się podstawą całej, monumentalnej ścieżki dźwiękowej.
"Cornfield Chase" to utwór, który doskonale oddaje nastrój pośpiechu, nadziei i niepewności. Rozpoczyna się od charakterystycznego, pulsującego motywu granego na pianinie i organach, który natychmiast wprowadza słuchacza w stan intensywnego oczekiwania. Ten powtarzający się, mechaniczny rytm, często opisywany jako "tykanie", nawiązuje do upływającego czasu – kluczowego motywu w filmie. Zimmer, znany z integrowania elektronicznych dźwięków z tradycyjnymi orkiestrowymi aranżacjami, tworzy w tym utworze brzmienie jednocześnie organiczne i futurystyczne.
Centralnym instrumentem w całej ścieżce dźwiękowej, w tym w "Cornfield Chase", są organy piszczałkowe. Zimmer celowo wybrał 90-letnie organy Harrison & Harrison z londyńskiego Temple Church, grane przez Rogera Sayera, dyrektora muzycznego kościoła. Nolan zasugerował użycie organów, aby nadać muzyce "poczucie religijności", podkreślając, że organy i architektura katedr symbolizują dążenie ludzkości do przedstawienia mistycznego i metafizycznego. Dźwięk organów, potężny i majestatyczny, ale jednocześnie zdolny do niezwykłej delikatności, oddaje zarówno ogrom wszechświata, jak i intymne emocje bohaterów. Fizyczny wygląd organów przypominał Zimmerowi dopalacze statków kosmicznych, a ich eteryczny dźwięk przypominał, że każdy oddech jest cenny dla astronauty.
W kontekście filmu, utwór "Cornfield Chase" towarzyszy ikonicznej scenie, w której Cooper (Matthew McConaughey) i jego dzieci ścigają dron przez rozległe pola kukurydzy. Ta sekwencja wizualnie zachwyca, a Nolan, zamiast używać CGI, naprawdę zasadził 500 akrów kukurydzy na potrzeby filmu, a po zakończeniu zdjęć sprzedał plony, odzyskując część budżetu. Muzyka Zimmera idealnie oddaje dynamikę tej pogoni, jednocześnie niosąc w sobie poczucie nadziei i determinacji. Szybkie tempo i narastające napięcie symbolizują nie tylko fizyczny pościg, ale także desperacką walkę ludzkości o przetrwanie i poszukiwanie nowego domu. Delikatne, ale narastające melodie mieszają się z głębokimi, rezonującymi dźwiękami organów, tworząc wrażenie, że to, co dzieje się na ziemskim polu, jest zaledwie preludium do znacznie większej, kosmicznej odysei.
"Cornfield Chase" jest arcydziełem minimalistycznego maksymalizmu Zimmera, gdzie proste motywy rozwijają się w grandiozne tekstury. To utwór, który odzwierciedla dwoistość filmu: intymną historię o miłości rodzinnej osadzoną w bezmiarze kosmosu. Słuchając go, można odczuć jednocześnie ekscytację i pewną nostalgię, nadzieję na przyszłość i ból związany z opuszczeniem przeszłości. To muzyka, która porywa, ale też zmusza do refleksji nad tym, co w życiu najważniejsze, i nad tym, jak daleko jesteśmy w stanie się posunąć, by chronić tych, których kochamy. Utwór stał się tak popularny, że doczekał się wielu aranżacji i interpretacji, a jego motyw jest często wykorzystywany przez organistów na całym świecie. Zimmer wielokrotnie podkreślał, że ścieżka dźwiękowa do Interstellar jest jednym z najlepszych dzieł w jego karierze.
Interpretacja została wygenerowana przez sztuczną inteligencję i może zawierać błędy lub nie oddawać zamysłu autora. Jeśli tak uważasz, kliknij „Nie”, aby nas o tym poinformować.
Czy ta interpretacja była pomocna?