"Sarışınım" w wykonaniu Gülşen to nie tylko piosenka, to intensywny portret miłości po rozstaniu, gdzie pożądanie miesza się z bólem, a nadzieja z gorzkim realizmem. Tekst, choć prosty w swojej formie, oddaje złożoność ludzkich uczuć, gdy serce wciąż tęskni za kimś, kto odszedł, ale jednocześnie odczuwa urazę za to odejście.

W pierwszych wersach, „Bir eda, bir çalım aldın başını gittin / Ne kadar masum bir şeyi terkettin” (Z wdziękiem, z pewnym szykiem odeszłaś / Jakże niewinną rzecz porzuciłaś), podmiot liryczny wyraża żal i poczucie straty czegoś czystego i wartościowego. Oderwanie się ukochanej osoby, opisane jako pełne "wdzięku" czy "szyku", sugeruje, że odejście było może nawet nonszalanckie, co potęguje ból porzuconego. Ta początkowa faza to niewątpliwie bolesne rozczarowanie.

Kolejne wersy, „Avunurken olur, olmaz aşklarla / Seni hem sevdim, hem senden nefret ettim” (Pocieszając się byle jakimi miłościami / Zarówno kochałem, jak i nienawidziłem cię), ukazują wewnętrzny konflikt. Podmiot liryczny próbował znaleźć pocieszenie w przelotnych romansach, lecz żadne z nich nie zdołało wypełnić pustki. To właśnie wtedy ujawnia się paradoks emocjonalny — miłość i nienawiść, dwie skrajne emocje, współistniejące w tym samym sercu. Nienawiść rodzi się z poczucia zranienia i porzucenia, podczas gdy miłość pozostaje niezmiennie silna, mimo wszystko. To stan, w którym dawne uczucia są tak głęboko zakorzenione, że nawet ból nie jest w stanie ich wymazać, a jedynie zniekształcić.

Refren jest kulminacją tych uczuć i stanowi rozpaczliwe wezwanie do powrotu: „Ne sen unuttun, ne ben unuttum / Aldatma kendini, gel / Yanıyor içim, eriyor içim / Eskisinden de beter / Gel gel sarışınım gel / Gel sana aşığım gel / Gel gel gün ışığım gel / Gel çok karışığım gel” (Ani ty nie zapomniałaś, ani ja nie zapomniałem / Nie oszukuj siebie, przyjdź / Pali się we mnie, topnieje we mnie / Gorzej niż kiedykolwiek / Przyjdź, przyjdź, moja blondyneczko, przyjdź / Przyjdź, jestem w tobie zakochany, przyjdź / Przyjdź, przyjdź, moje światło dnia, przyjdź / Przyjdź, jestem bardzo zagubiony, przyjdź). Podmiot liryczny jest przekonany, że uczucie nie wygasło również w sercu ukochanej osoby, co świadczy o głębokiej nadziei i być może niechęci do zaakceptowania definitywnego końca. Użycie czułych określeń jak „sarışınım” (moja blondyneczka/o jasnych włosach) czy „gün ışığım” (moje światło dnia) podkreśla intensywność i czułość tej miłości, która mimo rozstania nadal jest żywa. Deklaracja „çok karışığım” (jestem bardzo zagubiony) ujawnia bezradność i chaos emocjonalny, w jakim znajduje się bohater utworu. Jest to wołanie o ratunek, o przywrócenie porządku i sensu w życiu, które straciło barwy wraz z odejściem ukochanej.

W drugiej zwrotce, „Bir ateş ki alev alev yanar i̇çimde / Saçının kokusu kaldı ellerimde / Yatağımda deli gibi döner dururum / Dolaşır sanki hayalin hala tenimde” (Ogień, który płonie we mnie płomieniem / Zapach twoich włosów pozostał w moich dłoniach / W moim łóżku kręcę się jak szalony / Jakby twoja postać wciąż krążyła po moim ciele), tekst koncentruje się na fizycznych i zmysłowych wspomnieniach, które nie pozwalają na zapomnienie. Zapach włosów i wyobrażenie ukochanej osoby na własnej skórze to potężne bodźce, które utrzymują miłość przy życiu, mimo fizycznej nieobecności. Obraz płonącego ognia symbolizuje nieugaszoną pasję i cierpienie, a bezsenne noce w łóżku podkreślają wszechobecny ból i niemożność odnalezienia spokoju.

Warto zaznaczyć, że utwór "Sarışınım" (czasem tytułowany również po prostu "Sarışın") nie jest oryginalną kompozycją Gülşen. Piosenka ta, ze słowami Aysel Gürel i muzyką Ara Dinkjiana, zyskała największą popularność w wykonaniu Sezen Aksu na jej albumie "Sezen Aksu '88" wydanym w 1988 roku. Piosenka "Sarışın" stała się jednym z najważniejszych utworów w historii tureckiej muzyki pop, a jej oryginalna instrumentalna wersja, zatytułowana "Homecoming", ukazała się już w 1986 roku w albumie "Picture" grupy Night Ark.
Gülşen nagrała swoją wersję "Sarışınım" na albumie "Of... Of..." wydanym w 2004 roku, co świadczy o ponadczasowości i sile przekazu tego utworu, który był wielokrotnie reinterpretowany przez różnych artystów. Co ciekawe, teledysk do wersji Gülşen, wydany w 2005 roku, został uznany przez turecki organ nadzorujący telewizję RTÜK za nieprzyzwoity i sprzeczny z wartościami społecznymi, a nawet za "prowadzący do wykorzystania seksualnego". W rezultacie klip został ocenzurowany, a stacje telewizyjne, które go wyemitowały (Kral TV i Number One TV), otrzymały kary. Ten kontrowersyjny aspekt dodaje utworowi warstwę buntu i ekspresji wykraczającej poza sam tekst, czyniąc go jeszcze bardziej zapadającym w pamięć elementem tureckiej kultury popularnej. Zakaz emisji klipu tylko uwydatnił jego prowokacyjny charakter i być może przyczynił się do jego kultowego statusu.

Podsumowując, „Sarışınım” to poruszająca opowieść o niemożliwości zapomnienia o dawnej miłości, o jej trwałym śladzie w duszy i ciele, a także o desperackiej nadziei na pojednanie, która opiera się na wierze w wzajemność uczuć. Jest to pieśń o piekle rozstania, gdzie ból miesza się z tęsknotą, a każdy dzień bez ukochanej osoby jest gorszy od poprzedniego. Tekst idealnie oddaje uniwersalne doświadczenie złamanego serca i próby radzenia sobie z traumą odrzucenia, jednocześnie ukazując niezwykłą siłę miłości, która, nawet nieodwzajemniona, potrafi dominować nad wszystkimi innymi emocjami.