Morgan Murphy, znany jako guccihighwaters, w utworze "I'm so sick of this" maluje obraz głębokiego wewnętrznego konfliktu i wyczerpania, który jest charakterystyczny dla jego stylu emo-rapu. Utwór, wydany w 2017 roku jako część jego debiutanckiego albumu "post death", szybko zyskał popularność w undergroundowej scenie emo-rapu, stając się jednym z jego najczęściej streamowanych dzieł. Tekst piosenki, przesycony poczuciem beznadziei i frustracji, jest świadectwem wewnętrznych zmagań narratora, który balansuje na krawędzi załamania.

Od pierwszych linijek utwór wprowadza słuchacza w stan egzystencjalnego kryzysu. Pytanie "whats wrong or whats right" podkreśla poczucie zagubienia, brak jasnych moralnych drogowskazów. Narrator rozważa ucieczkę ("im bouta take a flight like should i say goodbye"), co może symbolizować zarówno fizyczne odejście, jak i myśli samobójcze – temat często poruszany w emocjonalnym rapie. Jednocześnie, sprzeciwia się temu impulsowi, kurczowo trzymając się dumy ("fuck that imma hold onto my pride"), odwołując się do obrazu "soldiera" wychowanego przez matkę, który "can't afford to cry". Ta dwoistość – chęć poddania się i jednoczesne, silne dążenie do zachowania pozorów siły – stanowi serce dramatu przedstawionego w piosence.

Następnie pojawia się motyw zdrady i rozczarowania życiem. "Lookin back i see the knife in my back now" to metafora głębokiego zranienia, prawdopodobnie przez kogoś bliskiego, co dodatkowo potęguje poczucie izolacji. Pragnienie bycia "in the background" symbolizuje chęć ukrycia się przed światem, uniknięcia uwagi i presji. Zaskakujące stwierdzenie "lookin back i see the future in the past now" sugeruje cykliczność bólu, niemożność ucieczki od dawnych błędów czy traum, które rzutują na przyszłość. Apogeum tej desperacji osiąga w linijce "90 in the whip like should i fucking crash now", bezpośrednio nawiązującej do myśli samobójczych i chęci zakończenia cierpienia w nagłym, autodestrukcyjnym akcie.

Refren "im so sick of this im so sick of shit nobody listening" to krzyk rozpaczy i głębokiej frustracji z powodu bycia niezrozumianym i niesłuchanym. Obecność "demons all around" odnosi się zarówno do wewnętrznych demonów depresji i lęku, jak i toksycznych wpływów zewnętrznych. Metafora "diamonds wet just like a christening" jest dwuznaczna – może odnosić się do łez, które stają się "diamentami" (cennymi, lecz ukrytymi), lub do luksusowych przedmiotów, które mają maskować wewnętrzny ból, ale są mokre od emocji. Pytanie skierowane do osoby dzwoniącej "wait why you always high when you call me / why'd u ask what's wrong when you saw me" ujawnia głębokie rozczarowanie powierzchowną troską. Narrator ma świadomość, że inni widzą jego cierpienie, ale ich zainteresowanie wydaje się być nacechowane brakiem prawdziwego zaangażowania lub własnym odurzeniem, co podważa ich intencje i pogłębia jego samotność.

Druga zwrotka eksploruje tematykę ucieczki i znieczulenia. "Chemicals running through my veins i just wanna sleep" wprost mówi o samoleczeniu, prawdopodobnie przez używki, aby uciec od rzeczywistości i znaleźć ulgę w niebycie. Niezwykle trafny jest obraz "feelings bleeding out my brain but right now i can't feel a thing", który oddaje stan emocjonalnego otępienia – uczucia są tak intensywne, że prowadzą do paraliżu i niemożności odczuwania czegokolwiek. Leniwe poranki ("woke up late time to waste away") i preferencja dla "rainy days" podkreślają melancholię i swego rodzaju komfort w smutku. Deszcz może symbolizować oczyszczenie, ale także przyzwolenie na smutek, który jest wchłaniany ("let it soak in") tylko po to, by później być odrzuconym ("i throw it all away"), co wskazuje na powtarzający się cykl walki i chwilowego uwolnienia od emocji. Mimo prób, "this feeling always stays", co świadczy o chronicznym charakterze jego cierpienia. Prośba "you gotta gimme space" i ostrzeżenie "i dont wanna hurt you if you get in my way" ukazują obawę przed zranieniem bliskich z powodu własnego stanu, co jest kolejnym przejawem izolacji i poczucia bycia ciężarem.

W końcowej części utworu powraca motyw relacji i odrzucenia. "Reach out just to waste my time" i określenie siebie jako "young waste of space" z "headphones on" doskonale oddają poczucie bycia bezużytecznym i ucieczki w muzykę jako mechanizm radzenia sobie. Wokalista uświadamia sobie, że jest "last resort" dla osoby, która go potrzebuje, co tylko pogłębia jego niską samoocenę. Najbardziej uderzające są jednak linijki "you said that you love me how the fuck could you just love a ghost / you said that you love me baby i said we are not that close". To głębokim wyrazem alienacji i braku wiary w autentyczność uczuć. Narrator czuje się tak oderwany od siebie i otoczenia, że postrzega się jako "ducha" – niewidzialnego, niedostępnego, niezdolnego do prawdziwej miłości. Odmawia uznania bliskości, bo sam czuje się pusty i niegotowy na nią, lub po prostu nie wierzy, że ktoś może pokochać jego pogrążoną w mroku esencję.

I'm so sick of this jest więc nie tylko osobistym wyznaniem, ale także rezonuje z doświadczeniami wielu młodych ludzi, którzy zmagają się z depresją, lękiem i poczuciem niezrozumienia w cyfrowym świecie. Styl Guccihighwatersa, łączący hip-hopowe bity z emo-rapową wrażliwością, doskonale oddaje ten wewnętrzny chaos i ból, czyniąc utwór bolesnym, ale jednocześnie autentycznym hymnem samotności i poszukiwania ulgi.