Interpretacja Engulfed in Blackness - Grausamkeit

Utwór „Engulfed in Blackness” autorstwa Grausamkeit to mroczna i intensywna podróż w głąb otchłani, doskonale odzwierciedlająca nihilistyczną i surową estetykę niemieckiego projektu blackmetalowego. Grausamkeit, jednoosobowa formacja dowodzona przez Andreasa Bettingera, znanego również jako B.S.o.D., słynie z bezkompromisowego, często surowego black metalu, który czerpie inspiracje z satanizmu, pogaństwa i okultyzmu. Tekst piosenki, choć krótki, jest przesiąknięty poczuciem beznadziei i głębokiego zanurzenia w mrok.

Początek utworu, „Wizard searching for answers / Asylums of beautiful war / Feeding me with dark side of it”, wprowadza postać poszukiwacza, być może symbolizującego samego artystę lub ogólniej – ludzkość, która daremnie szuka sensu w świecie spaczonym przez konflikt i cierpienie. „Asylums of beautiful war” to intrygujące oksymoron, sugerujący, że nawet w chaosie i zniszczeniu można odnaleźć pewną perwersyjną estetykę lub poczucie przynależności. Mrok nie jest tu jedynie brakiem światła, lecz aktywną siłą, która „karmi” podmiot liryczny swoją „ciemną stroną”, prowadząc do ostatecznego stanu: „Engulfed in Blackness...”. To powtórzenie, niczym mantra, podkreśla całkowite pochłonięcie przez ciemność, stan bez wyjścia.

Druga zwrotka, „Dark of it's vibe / Dark side of it's hate / Starfalls waits for him / For the death that feels like it”, pogłębia tę tematykę, skupiając się na intensywności mroku, jego wibracji i nienawiści. To nie jest pasywna ciemność, ale dynamiczna, emocjonalnie naładowana siła. Obraz „Starfalls waits for him” (spadające gwiazdy czekają na niego) może symbolizować przeznaczenie, nieuchronność upadku, a być może nawet rodzaj kosmicznego końca. Śmierć, do której zmierza podmiot, jest opisywana jako coś, co „feels like it” – co oznacza, że obecny stan pochłonięcia czernią jest już formą agonii lub umierania. Ta linia idealnie rezonuje z osobistą historią Andreasa Bettingera, który przez lata zmagał się z uzależnieniem od heroiny i licznymi pobytami w więzieniu, co nierzadko manifestowało się w jego twórczości jako obsesja na punkcie ciemności i narkotyków. Wielokrotnie wskazywano na to, że jego muzyka jest głęboko przesiąknięta osobistymi demonami i mrocznymi doświadczeniami.

Kolejna część tekstu, „Stolen Souls... / Staring within this darkness... / It feels like ice... / Engulfed in Blackness...”, wprowadza motyw „Skradzionych Dusz”, co może odnosić się do utraconych nadziei, tożsamości, a może nawet ofiar w owym „pięknym” konflikcie. Patrzenie w głąb ciemności przynosi poczucie „lodu”, co symbolizuje paraliżujący chłód, obojętność, pustkę i odrętwienie – stany często towarzyszące głębokiej depresji lub uzależnieniu. Ponowne użycie frazy „Engulfed in Blackness...” cementuje ideę, że jest to stan permanentny, bez ucieczki, będący centralnym punktem przekazu utworu.

Ostatnia zwrotka, „The skies of blood / Their stars... Burying me in dark side... / Starfalls start racing / Feeling of dead / It falls...”, maluje apokaliptyczny obraz. „Niebo z krwi” przywodzi na myśl wizje zniszczenia, przemocy i ostatecznego sądu. Nawet gwiazdy, tradycyjnie symbolizujące nadzieję lub przewodnictwo, tu „grzebią” podmiot liryczny w „ciemnej stronie”, podkreślając wszechogarniający charakter mroku. Spadające gwiazdy, które „zaczynają pędzić”, potęgują wrażenie chaosu i nieuchronnego końca. Ostatnie linie, „Feeling of dead / It falls...”, są esencją nihilistycznej rozpaczy, potwierdzając całkowite poddanie się śmierci i upadkowi. To uczucie martwoty staje się dominującym doświadczeniem, a wszystko po prostu „upada”, bez nadziei na zmartwychwstanie czy odkupienie.

„Engulfed in Blackness” to utwór z albumu Helveterich, wydanego w 1999 roku, i jest doskonałym przykładem wczesnego, surowego black metalu Grausamkeit, który łączy agresję z elementami ambientu. Chociaż nie ma konkretnych wywiadów dotyczących tej piosenki, biografia B.S.o.D., pełna uzależnień i problemów z prawem, jest nierozerwalnie związana z jego twórczością. Wiele fanów i krytyków postrzega jego muzykę jako autentyczny wyraz jego wewnętrznych zmagań i fascynacji mrokiem. Tekst utworu to poetycki opis stanu umysłu osoby uwięzionej w spirali autodestrukcji, gdzie jedyną perspektywą jest pogrążenie się w jeszcze większej ciemności. Jest to mroczna i klaustrofobiczna wizja, która idealnie oddaje surową i bezlitosną atmosferę, z której słynie Grausamkeit.