Interpretacja Singin' in the Rain - Gene Kelly

"Singin' in the Rain" to znacznie więcej niż tylko chwytliwa melodia czy kultowa scena z deszczem; to nieśmiertelny hymn radości i odporności ludzkiego ducha, który wciąż rezonuje z publicznością na całym świecie. Tekst piosenki, choć pozornie prosty, zawiera głębokie przesłanie o optymizmie, umiejętności odnajdywania szczęścia w obliczu przeciwności losu oraz o sile miłości. Kiedy Gene Kelly śpiewa "I'm singin' in the rain, Just singin' in the rain, What a glorious feelin', I'm happy again," natychmiast przenosi słuchacza w stan euforycznej, dziecięcej beztroski. To wyznanie, że szczęście jest świadomym wyborem, niezależnie od zewnętrznych okoliczności, takich jak "ciemne chmury" wiszące nad głową.

Piosenka została napisana znacznie wcześniej niż film, bo w 1929 roku, przez autora tekstów Arthura Freeda i kompozytora Nacio Herba Browna. Podobno Arthur Freed zainspirował się, widząc mężczyznę przemoczonego deszczem, tańczącego radośnie przed jego sklepem z nutami w Seattle. Pierwotnie utwór zadebiutował w filmie "Hollywood Revue of 1929" i był hitem. Jednak to musical filmowy MGM z 1952 roku o tym samym tytule, z Gene'em Kellym w roli głównej, na zawsze scementował go w kulturze masowej, czyniąc go synonimem bezgranicznej radości. Film ten, osadzony w okresie przechodzenia Hollywood z kina niemego na "talkies", czyli filmy dźwiękowe, wykorzystał piosenkę jako wyraz brawurowego optymizmu głównego bohatera, Dona Lockwooda.

Kultowa scena, w której Gene Kelly tańczy i śpiewa w ulewnym deszczu, jest majstersztykiem filmowym. Kelly, grający zakochanego Dona Lockwooda, właśnie odprowadził do domu dziewczynę swoich marzeń i jest tak przepełniony szczęściem, że nawet ulewa nie jest w stanie go powstrzymać. Zamiast szukać schronienia, zanurza się w deszczu, śpiewając, tańcząc, obracając parasolem i brodząc w kałużach. Gene Kelly, który był również współreżyserem i choreografem filmu, wspominał, że cała scena musiała być wykonana "jak dziecko w stanie euforii". Podkreślił, że "matka mówi: 'Nie skacz w kałuże.' A my wszyscy chcieliśmy to robić przez całe życie. Ten facet był tak zakochany, że to zrobił".

Co ciekawe, scena była kręcona przez dwa do trzech dni, a Gene Kelly podczas zdjęć miał gorączkę 39 stopni Celsjusza (103 F). Pomimo choroby, nie chciał rezygnować z pracy, ponieważ przygotowania były zbyt kosztowne. Jego żona, Patricia Ward Kelly, potwierdziła ten fakt w wywiadzie w 2016 roku, dodając, że Kelly musiał jednocześnie reżyserować, choreografować i grać w filmie. Kelly uważał, że to operator kamery miał najtrudniejsze zadanie, ponieważ musiał podświetlić deszcz od tyłu, aby był widoczny na ekranie. Krążył mit, że deszcz był mieszanką wody i mleka, aby lepiej było go widać, ale Kelly przypisał efekt sprytnemu podświetleniu. Dźwięki jego stepowania musiały zostać dograne później.

Tekst piosenki dalej rozwija ideę niezachwianego optymizmu: "I'm laughing at clouds. So dark up above. The sun's in my heart. And i'm ready for love." Tutaj deszcz i ciemne chmury stają się jedynie tłem dla wewnętrznego światła i gotowości na miłość, co jest piękną metaforą znajdowania radości w każdych warunkach. Miłość i radość przeplatają się, sugerując, że kochać to być szczęśliwym, a być szczęśliwym to być zakochanym – nie tylko w osobie, ale w samym życiu. Fragment "Let the stormy clouds chase. Everyone from the place. Come on with the rain. I've a smile on my face" to manifestacja odporności, zaproszenie do przyjęcia przeciwności z uśmiechem. To odrzucenie strachu przed tym, co nieprzyjemne, i czerpanie z tego energii.

Piosenka, dzięki niezapomnianej interpretacji Gene'a Kelly'ego, zyskała status kamienia milowego kultury i jest niezmiennie parodiowana, cytowana i odtwarzana w różnych formach mediów. Została wykorzystana w zaskakujących kontekstach, na przykład w filmie Stanleya Kubricka "Mechaniczna pomarańcza" z 1971 roku, gdzie Malcolm McDowell śpiewa ją podczas sceny przemocy, co nadaje jej mroczny, ironiczny wydźwięk, odwracając jej pierwotne znaczenie euforii. Pomimo tego, że film Singin' in the Rain nie był od razu wielkim sukcesem kasowym, zdobył z czasem miano jednego z najwybitniejszych musicali wszech czasów, zajmując 1. miejsce na liście najlepszych musicali wszech czasów Amerykańskiego Instytutu Filmowego. Jego wpływ jest widoczny do dziś, inspirując reklamy, programy talent show, a nawet choreografie współczesnych musicali, takich jak "High School Musical".

Interpretacja Kelly'ego w "Singin' in the Rain" to hołd dla ludzkiego ducha, podkreślający, że radość może być wyborem, a nie tylko konsekwencją. To przypomnienie, by wyjść naprzeciw własnym "burzom" nie z lękiem, ale z piosenką w sercu, gotowym na stworzenie własnego "szczęśliwego refrenu".