„Never Be Like You ft. Kai” Flume’a to utwór, który zyskał szerokie uznanie, stając się jednym z najbardziej rozpoznawalnych singli australijskiego producenta i pierwszym, który osiągnął numer jeden na liście ARIA Singles Chart w Australii. Wydany 16 stycznia 2016 roku jako pierwszy singiel z drugiego studyjnego albumu Flume’a, Skin, piosenka szybko podbiła listy przebojów również w Nowej Zelandii, Stanach Zjednoczonych, Belgii i Francji. Ciekawostką jest, że w 2017 roku utwór ten został wybrany numerem jeden w plebiscycie Triple J Hottest 100 za rok 2016, co świadczy o jego ogromnej popularności wśród słuchaczy.

Sama piosenka to głęboka i szczera eksploracja żalu, tęsknoty i konsekwencji podjętych w związku błędów. Wokalistka Kai, właściwie Alessia De Gasperis-Brigante, opowiada historię z bardzo osobistej perspektywy. Jak sama wyjaśniła, tekst narodził się z momentu w jej życiu, kiedy wszystko układało się pomyślnie, a jej „wewnętrzny sabotażysta próbował zrobić to, co umie najlepiej”. Podkreślała, że „wszyscy jesteśmy ludźmi i mamy wady”, a jej celem było być „tak realną i szczerą, jak to tylko możliwe”. To wyznanie Kai rzuca światło na główny motyw utworu – skłonność do autodestrukcji w obliczu szczęścia.

Początkowe wersy: „What I would do to take away / This fear of being loved, allegiance to the pain” od razu wprowadzają w świat wewnętrznej walki. Podkreślają trudność w akceptacji miłości i przywiązanie do cierpienia, co sugeruje lęk przed bliskością i wynikającą z niej wrażliwością. Bohaterka piosenki przyznaje się do błędu – „Now I fucked up and I'm missing you / He'll never be like you” – co staje się refrenem utworu, podkreślającym niezastąpioną wyjątkowość utraconej osoby.

W dalszych wersach: „I would give anything to change / This fickle minded heart that loves for shiny things”, Kai wskazuje na swoją niestabilną naturę, która skłania ją do pogoni za powierzchownymi wartościami, zamiast skupić się na prawdziwej miłości. Mówi o chwilowym zaślepieniu inną osobą, podkreślając, że choć nowa relacja może być porywająca, nigdy nie dorówna tej poprzedniej. To uniwersalne przesłanie o ulotności powierzchownych fascynacji i wartości autentycznego uczucia.

Kolejne powtórzenia refrenu „I'm only human can't you see / I ma-I made a mistake” stanowią błagalne wołanie o zrozumienie i przebaczenie. Wokalistka pragnie upewnienia, że wszystko będzie dobrze, że jej błąd może zostać jej wybaczony. Wersy takie jak „Hate sleeping on my own, missing the way you taste” ujawniają głębokie poczucie samotności i desperacji, podkreślając nie tylko fizyczną, ale i intymną stratę.

Produkcja Flume’a, łącząca elementy future bassu i alternatywnego R&B, idealnie współgra z emocjonalnym tekstem. Harley Streten (Flume) i Kai pracowali nad utworem w Nowym Jorku. Flume wspominał, że początkowo brakowało im inspiracji, ale po wyjściu na miasto i powrocie do studia „wszystko zaczęło się układać”. Ta spontaniczność twórcza jest wyczuwalna w organicznym połączeniu charakterystycznych elektronicznych brzmień Flume’a z eterycznym, a zarazem potężnym wokalem Kai. Magazyn „Billboard” podkreślił, że utwór „gładko balansuje między chłodnymi efektami trapu a przestrzennymi, ambientowymi dźwiękami i elementami future bassu, będąc jednocześnie twardym i miękkim – dualizm wyrażony także w tekście, gdzie Kai błaga o przebaczenie, jednocześnie broniąc swojego prawa do bycia sobą”.

Kulminacyjnym momentem utworu są wersy: „I'm falling on my knees / Forgive me, I'm a fucking fool”, które wyrażają skrajny żal i samokrytykę. To intensywne błaganie o rozgrzeszenie i szansę na odkupienie win, odzwierciedlające ludzką niedoskonałość i pragnienie akceptacji. Wideo do piosenki, wyreżyserowane przez Clemensa Habichta, z udziałem australijskich aktorów Sophie Lowe i Sama Reida, wizualnie eksploruje burzliwą relację, ukazując „euforię, która motywuje do błędów poprzedzających wyrzuty sumienia”.

„Never Be Like You” to zatem nie tylko opowieść o złamanym sercu, ale także głęboka refleksja nad ludzką naturą, skłonnością do popełniania błędów i poszukiwaniem odkupienia. To historia o spóźnionym uświadomieniu sobie wartości utraconej miłości i desperackiej próbie jej odzyskania, ubrana w charakterystyczną, hipnotyzującą produkcję Flume’a.