Piosenka „Glamorous” Fergie z gościnnym udziałem Ludacrisa, wydana 23 stycznia 2007 roku jako trzeci singiel z jej debiutanckiego albumu solowego The Dutchess, to hymn o sukcesie, luksusie i — co najważniejsze — o zachowaniu autentyczności pomimo blasku sławy. Ten utwór, napisany przez Fergie, Ludacrisa, will.i.ama, Elvisa Williamsa i producenta Polowa da Dona, stał się komercyjnym hitem, docierając na szczyt listy Billboard Hot 100 na dwa tygodnie i plasując się w pierwszej dziesiątce w kilku krajach. Był to drugi singiel Fergie, który osiągnął numer jeden w Stanach Zjednoczonych i trzeci najlepiej sprzedający się utwór, uzyskując podwójną platynową certyfikację. Utwór zyskał także szczytowe pozycje na brytyjskiej liście R&B oraz na amerykańskiej liście Hot Dance Club Songs.

Prowokacyjny wstęp Polowa da Dona: „If you ain't got no money, take yo' broke ass home” (Jeśli nie masz pieniędzy, wracaj do domu ze swoją spłukaną dupą), to chwytliwy hook, który został zaczerpnięty z utworu Raheem The Dreama z 1991 roku. Co ciekawe, Polow da Don początkowo zaoferował ten podkład Gwen Stefani do remiksu jej singla „Luxurious”, jednak jej wytwórnia odrzuciła propozycję. Ten mocny, bezpardonowy zwrot kontrastuje z ogólnym, gładkim i bogatym brzmieniem utworu, tworząc intrygującą dwoistość.

W swoich zwrotkach i refrenie Fergie maluje obraz życia w luksusie: „We flying first class, up in the sky, Popping champagne, living my life in the fast lane” (Lecimy pierwszą klasą, w przestworzach, otwieramy szampana, żyjemy szybko). Jednak konsekwentnie podkreśla, że ten przepych jej nie zmienił. Śpiewa o noszeniu drogich pierścionków i diamentów, ale zaraz potem dodaje, że „All them things don't mean a thing” (Wszystkie te rzeczy nic nie znaczą). Fergie pozostaje sobą. Wspomina o wizytach w Taco Bell drive-thru i wspominaniu czasów, kiedy jeździła Mustangiem, a także o spędzaniu czasu z rodziną po występach czy rozdaniach Grammy. Jest to jej sposób na podkreślenie, że pomimo globalnej sławy, wciąż jest tą samą osobą, która pamięta swoje skromne początki. To autobiograficzne przedstawienie, opowiadające o tym, jak Fergie pozostała wierna swojemu pochodzeniu, mimo powszechnej sławy i sukcesu.

Werset Ludacrisa idealnie uzupełnia tę narrację, dodając męską perspektywę do rozmowy o bogactwie. Ludacris roztacza wizję jeszcze bardziej ekstrawaganckiego życia, mówiąc o „champagne wishes, caviar dreams” (życzeniach szampanowych, kawiorowych snach) i stwierdzając, że Fergie „deserve nothing but all the finer things” (zasługuje tylko na wszystko, co najlepsze). Chwali się, że ma wystarczająco dużo pieniędzy, by wspierać jej „shoe fetish” (fetysz butów) i że ich styl życia jest tak bogaty, że „Robin Leach will get jealous” (Robin Leach zrobi się zazdrosny). Jego wersja potęguje wrażenie luksusu i wyłączności, jednocześnie przypominając o oryginalnym haku Polowa da Dona, wzmacniając przekaz o ekskluzywności tego świata.

Mostek piosenki, „I got problems up to here, I got people in my ear Telling me these crazy things that I don't wanna know” (Mam problemy po uszy, mam ludzi, którzy mówią mi szalone rzeczy, których nie chcę wiedzieć), ujawnia trudności i presje związane z życiem w blasku fleszy. Fergie wyraża wdzięczność fanom za wsparcie, które umożliwiło jej realizację marzeń o występach w MTV. Przyznaje również: „Damn, it's been a long road and the industry is cold” (Cholera, to była długa droga, a branża jest zimna), wspominając radę ojca, który ostrzegał ją przed trudami show-biznesu. To podkreśla, że za fasadą splendoru kryje się ciężka praca i często bezwzględny świat.

Teledysk, wyreżyserowany przez Dave'a Meyersa, doskonale wizualizuje motywy utworu. Rozpoczyna się w 1994 roku, pokazując Fergie i Polowa da Dona na imprezie w East Los Angeles, zanim jeszcze Fergie stała się sławna. Sceny te, często w czerni i bieli, kontrastują z jej obecnym luksusowym życiem, spędzanym w prywatnych odrzutowcach i limuzynach. W teledysku pojawiają się również retrospekcje, w których Fergie podjeżdża Mustangiem pod Taco Bell drive-thru, by w następnej chwili odebrać to samo jedzenie z limuzyny. Ten element podkreśla jej związek z przeszłością i brak zmian w jej osobowości. Dodatkowo, w teledysku znajduje się sekwencja stylizowana na „Bonnie i Clyde”, z Fergie i Ludacrisem w rolach gangsterów.

Utwór „Glamorous” zyskał nową falę popularności w 2022 roku, kiedy to raper Jack Harlow wykorzystał jego sample w swoim singlu „First Class”, który również zajął pierwsze miejsce na liście Billboard Hot 100. Harlow wielokrotnie podkreślał, jak bardzo „Glamorous” wpłynęło na jego styl. Kulminacją tego było wspólne, niespodziewane wykonanie utworu przez Fergie i Jacka Harlowa podczas gali MTV Video Music Awards 2022. Piosenka była również wykorzystana w popularnej grze Grand Theft Auto V oraz w filmie Marvel Cinematic Universe z 2024 roku, Deadpool & Wolverine.

Podsumowując, „Glamorous” to złożona opowieść o marzeniach, ciężkiej pracy i trudach branży muzycznej, ujęta w błyszczący, radiowy format. Fergie przekazuje, że prawdziwy glamour nie polega tylko na bogactwie, ale na zachowaniu swojej tożsamości i wartości, niezależnie od otaczającego splendoru.