Interpretacja Hoch wie nie - Falco

Piosenka „Hoch wie nie” Falco, pochodząca z jego drugiego albumu Junge Roemer z 1984 roku, to klasyczny przykład błyskotliwego stylu i złożonej osobowości austriackiego artysty. Już sam tytuł – „Wyżej niż kiedykolwiek” – jest intrygujący i wieloznaczny, niosąc ze sobą echa euforii, sukcesu, ale także, co często bywało u Falco, subtelne aluzje do stanów zmienionej świadomości. Artysta sam określał ten utwór w 1984 roku jako „raport z podróży” („Reisebericht”), co doskonale oddaje jego fragmentaryczną, kosmopolityczną narrację.

Tekst piosenki zabiera słuchacza w wir podróż po metropoliach świata – „Über Paris nach Madrid”, „Via Roma-Francoforte”, „N.Y., N.Y.”. Ten międzynarodowy pejzaż, wzmocniony mieszanką języków: niemieckiego, angielskiego, a nawet włoskiego, to sygnatura Falco, który z łatwością poruszał się między kulturami, budując swój wizerunek jet-settera i chłodnego obserwatora. Podróż ta nie jest jednak wyłącznie geograficzna. Jest to również metafora intensywnego życia, być może biznesowego – „to get the best sales around in town you have to - work it out” – ale przede wszystkim poszukiwania czegoś lub kogoś.

W sercu tej globalnej odysei leży pragnienie bliskości i zrozumienia, połączone z charakterystycznym dla Falco poczuciem izolacji. Słowa „You don’t speak german, no, du verstehst mich nicht” (Nie mówisz po niemiecku, nie, nie rozumiesz mnie) wydają się wyrażać frustrację z powodu niemożności nawiązania głębokiej komunikacji, pomimo – lub z powodu – jego sławy i nieustannych interakcji. Następnie przychodzi nagłe, niemal desperackie wyznanie: „Ich hab genug von mir, kenne mein Gesicht, ich will dich” (Mam dość siebie, znam swoją twarz, chcę ciebie). To zdanie uchyla rąbka wewnętrznego świata artysty, odsłaniając jego zmęczenie własnym wizerunkiem i palącą potrzebę autentycznej relacji, której uosobieniem staje się tajemnicza „ty”.

Refren, „Du bist so schön wie nie / Und bis ans Ende aller Tage / Sind wir so hoch wie nie / Du bist die Antwort jeder...” (Jesteś piękna jak nigdy / I aż do końca wszystkich dni / Jesteśmy wyżej niż kiedykolwiek / Jesteś odpowiedzią na każdą...), stanowi emocjonalny punkt kulminacyjny utworu. Fraza „sind wir so hoch wie nie” może odnosić się do głębokiego stanu zakochania, uniesienia emocjonalnego, ale też – zgodnie z dwuznacznym stylem Falco – do odurzenia narkotykami, co jest często sugerowanym, choć nigdy wprost nazwanym, elementem jego twórczości. Ta dwuznaczność sprawia, że piosenka rezonuje na wielu poziomach, pozwalając na osobistą interpretację tego „bycia wyżej”.

Falco wplata w tekst liczne odniesienia do popkultury lat 70. i 80. – „Andy Warhol, David, Lou, o Klaus, o Klaus, o Nomi, o”. Wspominanie takich postaci jak David Bowie, Lou Reed czy Klaus Nomi umieszcza piosenkę w konkretnym kontekście artystycznym i towarzyskim, świadcząc o Falco jako bywalcu elitarnych kręgów i koneserze awangardy. Pojawiają się też nazwy kultowych nowojorskich klubów: „Xenons, Roxy, Studio, Limelight, Area”, które stanowią tło dla jego poszukiwań i utwierdzają obraz życia w blasku neonów wielkiego miasta. W tym środowisku, w którym „hoher Schnee versperrt die Sicht” (wysoki śnieg zasłania widok), co może być zarówno dosłownym opisem zimy w Central Parku, jak i metaforą zamglonej percepcji lub braku jasności w życiu, artysta wciąż szuka tej osoby – „Wo find ich dich, wo find ich dich nur wo” (Gdzie cię znajdę, gdzie cię znajdę, tylko gdzie).

Muzycznie „Hoch wie nie” wyróżnia się surową, elektroniczną konstrukcją. Jest to jeden z najbardziej elektronicznych utworów Falco, a jego początek, z maszynowym brzmieniem, wyraźnie nawiązuje do twórczości Kraftwerk, na przykład do ich utworu „Die Roboter”. Bezlitosny automat perkusyjny i melodia napędzają piosenkę niczym w pełni automatyczny silnik. Co ciekawe, refren brzmi spokojniej i wolniej niż zwrotki, co stanowi odwrócenie typowej struktury piosenki pop.

„Hoch wie nie” jest zatem nie tylko opowieścią o podróżach i poszukiwaniach. To także głęboka refleksja o życiu publicznym i prywatnym, o poszukiwaniu sensu i bliskości w świecie blichtru i powierzchowności. Falco, rozdarty między postacią Falco a Hans Hölzel, między sukcesem a samotnością, szukał w tej „ty” odpowiedzi na wszystkie pytania, osiągając stan „wyżej niż kiedykolwiek” – czy to w miłości, czy w ucieczce. Piosenka ta, choć nie odniosła takiego komercyjnego sukcesu jak inne hity, jest dowodem na złożoność i artystyczną głębię twórczości Falco.