"Stossgebet" zespołu Eisbrecher to utwór, który z mistrzowską przewrotnością i charakterystyczną dla gatunku Neue Deutsche Härte bezpośredniością splata sacrum z profanum, oferując głęboką interpretację relacji między religijnością, pożądaniem a hipokryzją. Piosenka, będąca pierwotnie coverem utworu zespołu Powerwolf, została przez Eisbrecher wzbogacona o ich unikalny, mroczny i industrialny styl, nadając jej dodatkową warstwę prowokacji i intensywności. Sam tytuł, „Stossgebet”, jest kluczem do zrozumienia wieloznaczności tekstu. Dosłownie oznacza „modlitwę strzelistą” – krótką, żarliwą prośbę wypowiadaną w nagłych sytuacjach. Jednak w języku niemieckim fraza „jemanden ins Stossgebet nehmen” ma wyraźne, seksualne podteksty, sugerując intymny akt, a słowo „stossen” może oznaczać „popychać” lub „przenikać”. Ta dwuznaczność jest fundamentem, na którym zbudowana jest cała narracja utworu.

Utwór otwiera się serią łacińskich fraz, które natychmiast uderzają w słuchacza swoją bluźnierczą fuzją religijnych i seksualnych motywów. "Ave fornicatio et sacrilegum" – „Witaj, rozpusto i świętokradztwo” – to prowokacyjne powitanie, które odwraca tradycyjne, religijne inwokacje. Dalej pojawiają się wersy takie jak "Oremus per coitum et patris Deum" („Módlmy się przez stosunek płciowy i Boga Ojca”) oraz "Animus in libidum et crucem meum" („Mój duch jest w mojej żądzy i moim krzyżu”). Te fragmenty bezpośrednio łączą akt seksualny z modlitwą i cierpieniem, sugerując, że fizyczne pragnienie i jego zaspokojenie mogą być formą doznania boskości, lub wręcz stanowić nową, przewrotną liturgię. Wyrażenie "Ave phallus dominum evaginatio" („Witaj, odsłonięty władco fallusa”) oraz "Ferrum corporalium sanguinem virgum" („Ciało z żelaza, berło przelewające krew”) to brutalne i dosadne metafory, które potęgują obraz skandalu i odzierają religijność z jej czystości, ukazując ją jako opresyjną i skalaną cielesnością.

W niemieckich zwrotkach następuje konkretyzacja tych idei, przeniesienie ich na bardziej ziemski plan. "Er nahm sie dann ins Stossgebet" („Wziął ją wówczas do Stossgebet”) to centralny punkt utworu, który z chirurgiczną precyzją łączy sakralną terminologię z aktem cielesnym. Obraz "Der Kirchturmpfahl zum Himmel steht" („Maszt wieży kościelnej wznosi się ku niebu”) jest jawną metaforą falliczną, która ponownie zderza symbol religijny z seksualnym, tworząc obraz świątyni jako miejsca grzesznych uciech, a nie tylko duchowego skupienia. Wers "Der Wein geweiht, die Erde bebt / Dem Herrn so nah - im Stossgebet" („Wino poświęcone, ziemia drży / Tak blisko Pana – w Stossgebet”) ironicznie nawiązuje do eucharystii, lecz w kontekście piosenki, poświęcone wino i drżąca ziemia stają się symbolami intensywnego, orgiastycznego doświadczenia, które prowadzi do „bliskości z Panem” – lecz z jakim Panem? Może to być ironiczne odniesienie do Boga, ale równie dobrze do „pana” w sensie władcy cielesnych przyjemności.

Kolejna część tekstu, "Und wer im Leben kommt zu spät zum Stossgebet / Der hat des Teufels Saat, die Pestilenz gesät" („A kto w życiu przyjdzie za późno na Stossgebet / Ten zasiał diabelskie ziarno, zarazę”) jest intrygująca. Sugeruje ona, że brak uczestnictwa w tym "akcie modlitewnym" prowadzi do duchowej pustki lub potępienia. To odwraca tradycyjne nauki religijne, gdzie wstrzemięźliwość jest często cnotą, a tu staje się źródłem „diabelskiego nasienia”. Piosenka podważa moralne fundamenty religii, sugerując, że prawdziwe życie i spełnienie, być może nawet zbawienie, leżą w odważnym przyjęciu ludzkiej natury, w tym jej seksualności, a nie w jej tłumieniu.

Refren "Kommet zum Herrn! Stossgebet!" („Chodźcie do Pana! Stossgebet!”) staje się bluźnierczym wezwaniem do perwersyjnej mszy, gdzie Panem jest zarówno Bóg, jak i cielesne pragnienie. Ta dychotomia jest celowa i stanowi serce prowokacji Eisbrecher. Alexander Wesselsky, wokalista zespołu i były student pedagogiki, często eksploruje tematykę religii, grzechu i hipokryzji, co widoczne jest również w innych utworach z albumu „Sünde” („Grzech”) z 2008 roku, z którego pochodzi „Stossgebet”. Teksty Eisbrecher często charakteryzuje krytyka systemów społecznych i zorganizowanej religii.

W kontekście ogólnej twórczości Eisbrecher, „Stossgebet” doskonale wpisuje się w ich styl – industrialny metal z niemieckimi tekstami (Neue Deutsche Härte), charakteryzujący się mocnymi riffami, elektronicznymi samplami i głębokim wokalem. Piosenka ta nie tylko bawi się dwuznacznościami językowymi, ale również kwestionuje utarte normy moralne i religijne, zmuszając słuchacza do zastanowienia się nad prawdziwą naturą „grzechu” i „modlitwy”. To bezkompromisowe i odważne podejście sprawia, że „Stossgebet” jest nie tylko piosenką, ale manifestem.