Interpretacja Blunt the knives - Dwarf

Piosenka „Blunt the knives” to jeden z najbardziej charakterystycznych i zapadających w pamięć fragmentów początkowych rozdziałów „Hobbita” J.R.R. Tolkiena, a także adaptacji filmowej Petera Jacksona. Utwór ten, śpiewany przez kompanię krasnoludów w domu Bilba Bagginsa podczas „Nieoczekiwanej Przyjęć”, stanowi swego rodzaju wprowadzenie do świata Śródziemia i natury krasnoludów, a także do wewnętrznego konfliktu głównego bohatera.

Słowa piosenki, z ich celowo przesadzoną i niszczycielską wizją traktowania zastawy stołowej i całego obejścia Bilba – „Stępij noże i pozginaj widelce! Rozbij butelki i spal korki! Poszczerb szklanki i potłucz talerze! Tego Bilbo Baggins nienawidzi!” – są klasycznym przykładem ironii i figlarnego humoru. Choć tekst opisuje kompletny chaos i dewastację, w rzeczywistości krasnoludy z niezwykłą starannością myją i układają naczynia, odkładając je na miejsce. Ta rozbieżność między słowami a czynami jest kluczowa dla interpretacji utworu. Jest to żart wymierzony w Bilba, który jest pedantycznym hobbitem, ceniącym porządek i spokój ponad wszystko. Krasnoludy, zdając sobie sprawę z jego zamiłowania do nieskazitelnego domu, świadomie śpiewają o czynach, które Bilbo najbardziej by znienawidził, by go drażnić i wytrącić z równowagi.

Piosenka doskonale charakteryzuje samych krasnoludów. Przedstawia ich jako hałaśliwą, radosną, a jednocześnie psotną i nieco chaotyczną rasę, która nie boi się zaburzyć ustalonego porządku, zwłaszcza dla dobrej zabawy. To odchodzi od bardziej poważnego wizerunku krasnoludów często spotykanego w folklorze, ukazując ich bardziej wesołą i swawolną stronę. Śpiewanie, jak wynika z „Hobbita”, jest dla krasnoludów istotnym elementem kultury i sposobem wyrażania siebie, co widać już w pierwszym utworze książki. Istnieją nawet teorie fanowskie, sugerujące, że krasnoludy mogły wcześniej ułożyć lub przynajmniej improwizować ten utwór, specjalnie przygotowując się do wizyty u Bilba, być może po wcześniejszych ostrzeżeniach Gandalfa o pedantycznej naturze hobbita.

W adaptacji filmowej Petera Jacksona, „Blunt the knives” pojawia się w filmie „Hobbit: Niezwykła podróż” jako utwór bonusowy na ścieżce dźwiękowej i jest jednym z nielicznych utworów Tolkiena, które reżyser zdecydował się włączyć, uznając, że piosenki lepiej pasują do tonu „Hobbita” niż „Władcy Pierścieni”. Muzykę do słów J.R.R. Tolkiena skomponował Stephen Gallagher, montażysta muzyczny filmów o Hobbicie. Co ciekawe, wszyscy aktorzy grający krasnoludów samodzielnie wykonali swoje partie wokalne do piosenki. Sekwencja filmowa, ukazująca krasnoludy zręcznie przerzucające naczynia, podczas gdy Bilbo drży o swój majątek, potęguje humor i kontrast, jednocześnie wizualnie przedstawiając ich jako zwinnych, mimo swojej krępej budowy.

Piosenka ta ma również szersze znaczenie narracyjne. Jest zapowiedzią nieuchronnej zmiany w życiu Bilba. Przez tę scenę krasnoludy wdzierają się nie tylko do jego spiżarni, ale i do jego uporządkowanego, spokojnego życia, zwiastując przygodę i chaos, które wkrótce go pochłoną. „Blunt the knives” to humorystyczny, ale wymowny wstęp do niezwykłej podróży, która na zawsze odmieni Bilba Bagginsa, zmuszając go do wyjścia ze strefy komfortu i odkrycia w sobie ukrytej odwagi.