Interpretacja Boys Of Summer - Don Henley

"Boys Of Summer" Don Henleya to ponadczasowa, melancholijna refleksja nad przemijaniem czasu, utraconą miłością i nostalgicznym przywiązaniem do przeszłości. Piosenka, wydana w październiku 1984 roku jako pierwszy singiel z drugiego solowego albumu Henleya, Building the Perfect Beast, z założenia jest "anty-letnią" pieśnią, koncentrującą się bardziej na gorzko-słodkich wspomnieniach niż na letniej radości.

Tekst rozpoczyna się obrazem opustoszałego, post-letniego krajobrazu: "Nobody on the road, nobody on the beach / I feel it in the air, the summer's out of reach / Empty lake, empty streets, the sun goes down alone" [tekst piosenki]. Ten nastrój pustki i samotności symbolizuje poczucie straty i oddalenia od minionej, wyidealizowanej pory roku i relacji. Narrator, prowadząc samochód obok domu byłej ukochanej, mimo świadomości jej nieobecności, wciąż widzi ją w swoich myślach: "I can see you, your brown skin shinin' in the sun / You got your hair combed back and your sunglasses on, baby" [tekst piosenki]. To natrętne wspomnienie podkreśla, jak głęboko zakorzeniona jest w nim ta miłość, zapewniając: "my love for you will still be strong / After the boys of summer have gone" [tekst piosenki]. Fraza "chłopcy lata" może odnosić się do innych mężczyzn, którzy pojawili się w jej życiu podczas letnich flirtów, ale też szerzej do ulotnego, beztroskiego ducha młodości, który definiuje pewien okres życia.

W drugiej zwrotce Henley przywołuje intensywne chwile spędzone razem: "I never will forget those nights, I wonder if it was a dream / Remember how you made me crazy? / Remember how I made you scream?" [tekst piosenki]. Następuje po tym bolesne pytanie o koniec ich związku: "Now I don't understand what happened to our love" [tekst piosenki]. Pomimo upływu czasu, w narratorze wciąż tli się nadzieja na odzyskanie utraconej miłości, co wyraża obietnica: "But baby I'm gonna get you back / I'm gonna show you what I'm made of" [tekst piosenki].

Najbardziej ikoniczny i wieloznaczny moment w piosence pojawia się w trzeciej zwrotce: "Out on the road today I saw a Deadhead sticker on a Cadillac / A little voice inside my head said / 'Don't look back you can never look back'" [tekst piosenki]. Don Henley wyjaśnił w wywiadzie dla NME w 1985 roku, że faktycznie zobaczył naklejkę fana Grateful Dead (tzw. "Deadhead") na Cadillacu. Ten obraz symbolizuje zderzenie kultur i wartości – subkultury hipisowskiej (Grateful Dead), kojarzonej z wolnością i brakiem materialnych więzi, z luksusowym Cadillaciem, symbolem sukcesu, dojrzałości i bogactwa. Według Henleya, było to przykład "sprzedawania się" jego pokolenia, które z wiekiem przyswoiło sobie cechy establishmentu, przeciwko któremu kiedyś się buntowało. Wewnętrzny głos "Don't look back" ("nie oglądaj się za siebie, nigdy nie możesz się oglądać za siebie") to walka narratora z nostalgią, próbującego zaakceptować, że "Those days are gone forever, I should just let them go" [tekst piosenki, 16]. Wyrażenie to, zaczerpnięte od legendarnego baseballisty Satchela Paige'a, wzmacnia motyw pożegnania z przeszłością.

Tytuł piosenki, choć często kojarzony z bestsellerową książką Rogera Kahna o Brooklyn Dodgers z 1972 roku, został zainspirowany wierszem Dylana Thomasa "I See the Boys of Summer", który zaczyna się od słów: "I see the boys of summer in their ruin". Wiersz Thomasa również porusza temat smutku i straty, co rezonuje z przesłaniem piosenki Henleya. Don Henley w 1987 roku w wywiadzie dla Rolling Stone wyjaśnił, że głównym tematem piosenki jest starzenie się i kwestionowanie przeszłości – motyw często powracający w jego twórczości.

Muzykę do "Boys Of Summer" skomponował Mike Campbell, gitarzysta Tom Petty and the Heartbreakers. Campbell stworzył demo z wykorzystaniem automatu perkusyjnego LinnDrum i syntezatora Oberheim Xpander, ale Tom Petty odrzucił utwór, uznając go za "zbyt jazzowy" i niepasujący do albumu Southern Accents. Wtedy Jimmy Iovine, producent, zaproponował go Henleyowi, który napisał do niego tekst. Początkowo Campbell zakończył refren utworu moll-owym akordem, ale na sugestię Iovine'a zmienił go na dur-owy, zanim zaprezentował Henleyowi, co nadało piosence bardziej podniosły charakter. Henley z kolei nalegał na nagranie piosenki w możliwie wysokiej tonacji, wierząc, że "więcej emocji zostanie w ten sposób przekazanych, że będzie to bardziej wpływowe".

Piosenka zdobyła ogromne uznanie, osiągając piąte miejsce na liście Billboard Hot 100 i pierwsze na liście Billboard Top Rock Tracks w USA, a także dwunaste w Wielkiej Brytanii. W 1986 roku Henley otrzymał za nią nagrodę Grammy w kategorii Best Male Rock Vocal Performance. Uznawana jest za arcydzieło, które doskonale oddaje poczucie nostalgii i ulotności. Magazyn Rolling Stone umieścił ją na 416. miejscu listy 500 Greatest Songs of All Time.

Kultowy czarno-biały teledysk, wyreżyserowany przez francuskiego fotografa Jeana-Baptiste'a Mondino, zdobył cztery nagrody MTV Video Music Awards w 1985 roku, w tym Video of the Year, Best Director, Best Art Direction i Best Cinematography. Pokazuje on głównego bohatera piosenki w trzech różnych etapach życia (jako małego chłopca, młodego dorosłego i w średnim wieku), wspominającego poprzedni związek, co wizualnie podkreśla motyw przemijania. Sam Henley żartował później, że wygrał nagrodę za "jeżdżenie na pace pickupa".

Wspomniana przez Henleya miłość jest uniwersalnym doświadczeniem – tęsknotą za tym, co bezpowrotnie minęło, ale też próba pogodzenia się z nieuchronnością zmian i starzenia. Piosenka, choć opowiada o osobistych refleksjach Don Henleya, w tym także o jego niełatwym odejściu z zespołu The Eagles i próbie zbudowania kariery solowej, stała się hymnem dla każdego, kto patrzy wstecz na minione lata z mieszanką słodkich wspomnień i gorzkiego żalu.