Piosenka "Spadająca gwiazda" autorstwa Doli x Obi to głęboko poruszający utwór, zanurzony w atmosferze przygnębienia i desperacji. Tekst maluje obraz osoby stojącej na krawędzi, zarówno metaforycznej, jak i dosłownej, zmagającej się z poczuciem beznadziei i utraty kontroli nad własnym życiem. Wydana, a jej tekst dodany na platformy takie jak Teksciory.pl w kwietniu 2021 roku, a klip na YouTube pojawił się już w marcu 2020 roku, zdaje się rezonować z uniwersalnymi doświadczeniami samotności i wewnętrznego rozdarcia.

Refren, śpiewany przez Doli, od razu wprowadza w nastrój zagubienia: „Powoli nie wiem, co się ze mną dzieje / Straciłem ludzi i tracę nadzieję”. Te słowa odzwierciedlają stopniowe pogrążanie się w apatii, gdzie poczucie tożsamości zanika, a relacje międzyludzkie ulegają erozji. Kluczowym, niezwykle mocnym obrazem jest „Ostatnie krople w siebie, zanim zlecę / Z dachu bloku pierwsza spadająca gwiazda”. Fraza „ostatnie krople w siebie” może sugerować ostatnie dawki substancji psychoaktywnych mające przynieść chwilową ulgę, bądź też ostateczne przygotowanie do decyzji, której konsekwencje są nieodwracalne. Metafora „spadającej gwiazdy” w tym kontekście nabiera tragicznego wymiaru – nie jest to symbol spełnianych życzeń, lecz poetycki sposób na opisanie aktu upadku, odejścia, być może samobójstwa. Osoba, która "spada", staje się ulotnym zjawiskiem, niczym gwiazda gasnąca na niebie, lecz z zupełnie odmiennym, ponurym wydźwiękiem.

Wers Obi'ego pogłębia ten mroczny portret psychiczny, ukazując beznadzieję jako wszechogarniającą mgłę. „Ktoś nie pozwala znowu ci otworzyć oczu” może symbolizować niemożność ucieczki od wewnętrznego bólu lub presję zewnętrzną, która paraliżuje. Codzienne dobijanie się do drzwi to sygnał, że rzeczywistość, być może zobowiązania lub bliscy, próbuje się przebić przez barierę izolacji, lecz na próżno. Wypowiedź „Nic nie jest warte tego, by coś w końcu poczuć / Zablokowane otoczenie bez emocji” doskonale oddaje stan anhedonii – niemożności odczuwania przyjemności, a nawet jakichkolwiek głębszych emocji, co prowadzi do postrzegania świata jako rozmazanego i obojętnego.

Problem nadużywania substancji jest tu wyraźnie zarysowany: „Nie ma szans, dragi, typie, nie pomogą / Drugi świat stał się ostateczną drogą”. Mimo świadomości, że narkotyki nie stanowią rozwiązania, stają się one jedyną ucieczką, jedyną „ostoją” w postaci spalonego blanta. To paradoksalne uzależnienie od fałszywej nadziei, prowadzące do jeszcze większego uwikłania. „Przerażenie, gdy wszyscy się tu o coś boją” sugeruje, że mimo własnego cierpienia, podmiot liryczny dostrzega lęk otoczenia, co może potęgować poczucie winy lub alienacji.

W kulminacyjnym punkcie Obi'ego, narracja dochodzi do punktu krytycznego: „W pewnym momencie tracisz kontrolę nad sobą / Albo wszystko zatraca się w sobie”. To opis stopniowej autodestrukcji, gdzie granice między jaźnią a destrukcyjnymi mechanizmami zacierają się. Myśli stają się źródłem fizycznego bólu („No i myśli bolą, no bo bolą”), a egzystencja staje się nieznośnym ciężarem, co wyraża retoryczne pytanie: „Kurwa, stary, ile można męczyć życie? Dopóki nie zabiorą ci go”. To przejmujące pytanie, być może skierowane do samego siebie, albo do kogoś bliskiego, stawia w centrum dylemat sensu dalszego trwania w cierpieniu.

Całość utworu, powracająca do refrenu Doli, tworzy cykliczną narrację o pogrążaniu się w ciemności. "Spadająca gwiazda" jest więc nie tyle opowieścią o jednym tragicznym wydarzeniu, co o procesie – o powolnym gaszeniu światła, utracie nadziei i ostatecznym wyborze ucieczki, który jest jednocześnie aktem desperacji. To piosenka, która odważnie mierzy się z tematami kryzysu psychicznego, uzależnień i myśli samobójczych, pozostawiając słuchacza z refleksją nad kruchością ludzkiej psychiki i znaczeniem wsparcia w obliczu wewnętrznej walki.