Piosenka „Holiday In Cambodia” zespołu Dead Kennedys, wydana jako drugi singiel w maju 1980 roku, a następnie na debiutanckim albumie „Fresh Fruit for Rotting Vegetables”, stanowi zjadliwą, sarkastyczną krytykę naiwności i hipokryzji uprzywilejowanej młodzieży Zachodu. Autorem tekstu jest Jello Biafra, który w ostry sposób punktuje tzw. „liberałów z limuzyn”, którzy z wygodnego życia, często finansowanego przez rodziców, oceniają świat i deklarują swoje poparcie dla rewolucyjnych idei, nie mając pojęcia o prawdziwym cierpieniu.

Pierwsze wersy, „So you been to school / For a year or two / And you know you've seen it all / In daddy's car / Thinkin' you'll go far / Back east your type don't crawl”, uderzają w postawę studentów, którzy po krótkiej edukacji i w otoczeniu luksusu są przekonani, że posiadają pełną wiedzę o świecie. Ironia pogłębia się w kolejnej zwrotce, gdzie mowa jest o „Play ethnicky jazz / To parade your snazz / On your five grand stereo / Braggin' that you know / How the niggers feel cold / And the slums got so much soul”. Ten fragment wyśmiewa powierzchowne zainteresowanie „egzotycznymi” kulturami i problemami społecznymi, które służy jedynie autoprezentacji, a nie autentycznemu zaangażowaniu. Warto zaznaczyć, że użycie słowa „niggers” w tekście było celowo satyryczne, mające oddać perspektywę osoby wywyższającej się, choć w późniejszych wykonaniach Jello Biafra zastępował je słowem „blacks” lub „brothers”, aby uniknąć skupiania uwagi na kontrowersyjnym słowie, zamiast na przesłaniu utworu.

Główna myśl piosenki krystalizuje się w refrenie: „It's a holiday in Cambodia / It's tough, kid, but it's life / It's a holiday in Cambodia / Don't forget to pack a wife”. Kambodża staje się tu metaforą brutalnej rzeczywistości dyktatury Czerwonych Khmerów pod wodzą Pol Pota, która w latach 1975–1979 doprowadziła do śmierci około ćwierci populacji kraju (od 1,7 do 2,5 miliona ludzi, głównie w wyniku egzekucji i głodu). Tytułowe „wakacje” to nic innego jak sarkastyczne zaproszenie do doświadczenia prawdziwego cierpienia i ucisku, w przeciwieństwie do „problemów” zachodniej młodzieży. Wers „Right Guard will not help you here” (Right Guard to marka dezodorantów) podkreśla, że w obliczu prawdziwej grozy, luksusowe produkty konsumpcyjne stają się bezużyteczne.

Kolejne zwrotki kontynuują krytykę, porównując pseudodziałaczy do „star-belly sneetch” (postacie z książki Dr. Seussa, które dyskryminowały inne stworzenia ze względu na gwiazdy na brzuchach, co jest trafną alegorią dla sztucznych podziałów i poczucia wyższości). Wersy takie jak „Kiss ass while you bitch / So you can get rich / But your boss gets richer off you” sugerują, że ich „aktywizm” jest często egoistyczny i nieefektywny. Piosenka brutalnie zestawia tę postawę z losem Kambodżan, którzy „work harder / With a gun in your back / For a bowl of rice a day / Slave for soldiers / Till you starve / Then your head is skewered on a stake”. Jello Biafra z detalami opisuje piekło obozów pracy i masowych egzekucji, gdzie ludzie zmuszani byli do 16-godzinnej pracy za jedną miskę ryżu dziennie.

Ostatnie refreny, ze wciąż powtarzanym „Pol Pot, Pol Pot, Pol Pot, Pol Pot”, wyraźnie wskazują na reżim Czerwonych Khmerów jako punkt odniesienia dla tej brutalnej utopii. Piosenka staje się przestrogą przed każdym totalitaryzmem i ślepym idealizowaniem systemów, które w imię równości prowadzą do niewolnictwa i śmierci. Co ciekawe, na okładce singla znalazło się zdjęcie z masakry na Uniwersytecie Thammasat w Tajlandii z 1976 roku, przedstawiające mężczyznę bijącego krzesłem zwłoki studenta-protestanta, co dodatkowo podkreśla polityczne przesłanie utworu. Jello Biafra, autor wszystkich tekstów Dead Kennedys, pisał je, nucąc riffy i melodie do magnetofonu, co jest dość nietypowym procesem twórczym. Utwór „Holiday In Cambodia” jest bez wątpienia jednym z najbardziej rozpoznawalnych i prowokacyjnych hymnów punk rocka, włączonym do listy 660 „Piosenek, które ukształtowały rock 'n' rolla” Rock and Roll Hall of Fame. Pomimo kontrowersji, a nawet procesu sądowego, w którym Jello Biafra został pozwany przez pozostałych członków zespołu za odmowę wykorzystania piosenki w reklamie Levi’s Dockers (z powodu sprzeciwu Biafry wobec praktyk pracy w sweatshopach Levi's), piosenka pozostaje niezwykle aktualnym komentarzem do dziś, wywołując dyskusje na temat hipokryzji i autentycznego zaangażowania społecznego.