Interpretacja Phantom Liberty - Dawid Podsiadło & P.T. Adamczyk

Utwór "Phantom Liberty" Dawida Podsiadły i P.T. Adamczyka to emocjonalny rdzeń rozszerzenia gry Cyberpunk 2077: Phantom Liberty, pełniąc funkcję oficjalnej piosenki końcowej. Od początku był on pomyślany jako pieśń o charakterze szpiegowskiego thrillera, niosąca ze sobą specyficzną, gorzko-słodką melancholię, która doskonale oddaje nastrój Dogtown i skomplikowane losy bohaterów. Dawid Podsiadło, będący autorem tekstu i wokalistą, we współpracy z kompozytorem P.T. Adamczykiem i dyrektorem muzycznym Marcinem Przybyłowiczem, stworzył utwór, który nie tylko wpasowuje się w konwencję, ale także pogłębia warstwę narracyjną świata Cyberpunka. Sam Podsiadło wyraził swoje uwielbienie dla świata Night City, doceniając jego odwagę w poruszaniu tematów takich jak to, "co można kupić, co można wymienić, po co jest życie w ogóle, gdzie jest człowiek, gdzie się człowiek kończy", jednocześnie odczuwając żal, że Night City "zazwyczaj wygrywa".

Tekst rozpoczyna się od refleksji: „Found out / Treasures are always lost / Pleasures and rage combined”. Te słowa natychmiast wprowadzają nas w klimat utraty i nieuchronnego upadku, fundamentalny dla uniwersum Cyberpunka. W świecie, gdzie wszystko jest na sprzedaż, a ludzkie ciało i umysł mogą być modyfikowane, prawdziwe wartości i szczęście stają się efemeryczne, z łatwością przegrywając z wszechobecną kombinacją przyjemności i destrukcyjnej furii. Początkowe ostrzeżenie: „I’m watchin’ you / Be careful with your moves” doskonale oddaje paranoiczny nastrój Dogtown, gdzie każdy ruch może mieć dalekosiężne konsekwencje, a granice lojalności są rozmyte.

Druga zwrotka, „Tonight / I think the time is right / I think the blood has dried / It cries for more / So what are we waiting for?”, buduje narastające napięcie. Wskazuje na punkt krytyczny, moment, w którym minione konflikty i rany, choć pozornie zabliźnione, wciąż domagają się rozstrzygnięcia. To wezwanie do działania, do podjęcia ostatecznej konfrontacji, która w świecie Cyberpunka często jest jedyną drogą.

Refren, powracający motyw „Wires and chains / (I’m just tired of looking the other way) / Starting to fade / (I’m just tired of looking the other way) / Feels like a game / (I’m just tired of looking the other way) / You have to play / (I’m just tired of looking the other way)”, stanowi serce interpretacji. Repetetywne stwierdzenie „I’m just tired of looking the other way” symbolizuje wyczerpanie moralne i psychiczne, poczucie bycia uwięzionym w systemie, w którym zamykanie oczu na okrucieństwo staje się niemożliwe. P.T. Adamczyk opisał relację Songbird i Reeda, kluczowych postaci rozszerzenia, jako „zimny sens tragedii”, a sam utwór ma oddawać to poczucie nierozwiązania i tęsknoty za innym życiem. Druty i łańcuchy to zarówno fizyczne, cybernetyczne połączenia, jak i metaforyczne więzy, które krępują bohaterów, zmuszając ich do udziału w niebezpiecznej grze, z której nie ma ucieczki.

W miarę rozwoju utworu następuje moment introspekcji: „Lights out / Is this who you really are / Can’t look into your eyes / Your twisted mind / It’s dark, so dark”. To kwestionowanie tożsamości, szczególnie istotne w świecie pełnym augmentacji i moralnych kompromisów. Mroczny umysł, o którym mowa, może odnosić się do protagonisty V, ale także do Songbird czy Reeda – postaci uwikłanych w sieć szpiegowskich intryg, które zmuszają ich do podejmowania etycznie dwuznacznych decyzji.

Kulminacyjna część, „We end it now / It ends right here, right now / Please tell me you brought the iron - ||| / Let’s light up the sky / And fade into the night”, brzmi jak desperackie wołanie o ostateczne rozstrzygnięcie. Zwrot „Please tell me you brought the iron” został przez P.T. Adamczyka wskazany jako odzwierciedlenie trudnego charakteru relacji Songbird i Reeda, sugerując akt zemsty lub konieczność użycia siły, nawet wobec dawnych sojuszników. To moment, w którym bohaterowie są gotowi spalić za sobą mosty, świadomi, że po tym akcie nie ma już powrotu – pozostaje jedynie zniknąć w mroku nocy.

Most, „The days when it was good are gone / I’m tryna’ see what it was for, but I’ll never know / And though it’s dead I hear the call”, wyraża nostalgię za utraconą niewinnością lub prostszym czasem. Jest to świadectwo nieodwracalnych zmian i poczucia, że choć pewna era się skończyła, jej echo wciąż pobrzmiewa, nawołując do dalszej walki lub konfrontacji z konsekwencjami.

Zakończenie piosenki, „I found out / Treasures are always lost / Pleasures are long forgotten / Who are you now”, to gorzkie podsumowanie. Podkreśla cykliczność utraty i ulotność radości w Night City. Finalne pytanie „Who are you now” jest potężną refleksją nad tożsamością, którą bohaterowie tracą lub radykalnie zmieniają w obliczu bezlitosnej rzeczywistości.

Muzycznie utwór jest bogaty i kinowy. Został nagrany na żywo z Czeską Narodową Orkiestrą Symfoniczną w Pradze, co nadało mu epickie brzmienie, często porównywane do motywów z filmów o Jamesie Bondzie. P.T. Adamczyk wspomniał, że czerpał inspiracje z muzyki lat 80. i 90., z „krawędzią” inspirowaną takimi artystami jak The Prodigy. Jego celem było uchwycenie „mocy, którą posiada Songbird”, a główna partia chóralna jest identyczna z tematem Songbird/Reed, będącym podstawą całej ścieżki dźwiękowej Phantom Liberty. To połączenie orkiestrowego przepychu z elektronicznymi elementami doskonale oddaje dwoistą naturę świata Cyberpunka – futurystycznego, lecz przesiąkniętego ludzkimi dramatami. Co więcej, sam Dawid Podsiadło nie tylko użyczył głosu, ale został także zeskanowany i „ożywiony” w grze, co podkreśla głębię jego zaangażowania w projekt. Teledysk do utworu, łączący ujęcia live-action, CGI i VFX, dodatkowo pogłębia atmosferę szpiegowskiego thrillera, skupiając się na historii Songbird.