Interpretacja Some Of Us Are Brave - Danielle Ponder

Utwór "Some Of Us Are Brave" autorstwa Danielle Ponder to poruszająca oda do siły, wytrwałości i autentyczności, będąca jednocześnie osobistym manifestem i hymnem dla szerszej społeczności, szczególnie kobiet rasy czarnej. Artystka, znana ze swojej potężnej, soulowej wokalistyki, zanim w pełni poświęciła się muzyce, przez lata pracowała jako obrońca publiczny w Rochester w Nowym Jorku. To doświadczenie w systemie sądownictwa, wzmocnione przez osobistą historię – wyrok skazujący jej brata na 20 lat więzienia – ukształtowało jej głębokie zaangażowanie w kwestie sprawiedliwości społecznej.

Tytuł piosenki, a także debiutanckiego albumu Ponder z 2022 roku, pochodzi od przełomowego zbioru esejów czarnych feministek z 1982 roku: „All the Women Are White, All the Blacks Are Men: But Some of Us Are Brave: Black Women's Studies”. Ponder natknęła się na tę książkę podczas studiów prawniczych i poczuła się nią głęboko poruszona, ponieważ trafnie opisywała ona unikalne doświadczenia czarnych kobiet, często pomijane zarówno w dyskursach feministycznych, jak i ruchach na rzecz wyzwolenia osób czarnych. Jak sama przyznaje, tytuł sprawił, że poczuła się „widziana”.

Piosenka otwiera się wersem „If the sky were to fall / I'd be the first to call / Some of us are brave”. To natychmiastowe zadeklarowanie gotowości do działania, nawet w obliczu katastrofy, podkreśla nieuniknioną odwagę. Dalej Ponder pyta: „Who's gonna feel my pain / Who's gonna say my name / Ain't no choice but to be brave”. Te słowa oddają poczucie wrażliwości i przymusu bycia dzielnym w świecie, który często ignoruje lub umniejsza doświadczenia pewnych grup. To wezwanie do empatii i uznania własnej wartości.

Następnie utwór płynnie przechodzi w przesłanie „Peace and love to the ones who give praise / Take a bow as the sun hits the face / See me now, golden hour”. To moment celebracji, w którym artystka zaprasza do dzielenia się pozytywną energią i uznania własnego blasku. Kontrastuje to z kolejnymi wersami skierowanymi „to those who fear leads them to hate / What a pity to be locked in a place”, wyrażając współczucie dla tych, którzy tkwią w nienawiści napędzanej strachem. Ponder, będąc byłą oficer ds. różnorodności, równości i integracji, doskonale rozumie konsekwencje uprzedzeń i podkreśla, że siły natury, takie jak wiatr („the breeze don't blow cause you want it”) czy słońce („the sun gon' shine regardless”), są niezależne od ludzkich pragnień, a ona sama jest tu, aby pozostać: „I'm here to stay”.

Refren „All we want is to be ourselves / And shine our light with no problems / We don't want problems / I do believe that the power in me / Frightens you, that's your problem” jest potężnym oświadczeniem o samostanowieniu i świadomości własnej siły. Danielle Ponder z dumą stwierdza, że jej moc, a szczególnie moc czarnych kobiet, może być dla niektórych onieśmielająca, ale jest to problem tych, którzy odczuwają ten strach, a nie jej. To deklaracja niezależności i odmowy umniejszania siebie.

Najbardziej ikoniczne wersy piosenki, głęboko zakorzenione w celebrowaniu czarnej tożsamości, brzmią: „I say the darker the berry, the sweeter the fruit / The kinkier the hair the deeper the roots / Bow down when the queendom comes / Take note when we speak our tongues / Give her her crown when she walks in the room / We are the first ones / We are light of the sun”. Te metafory wznoszą hołd czarnemu pięknu – od koloru skóry po teksturę włosów – łącząc je z głębokimi korzeniami historycznymi i kulturowymi. Wersy te są manifestem dumy, wzywającym do uznania i szacunku dla „królestwa” czarnych kobiet, które są „światłem słońca”. Ponder czerpie inspirację od swoich sióstr, matki i innych czarnych kobiet, które uważa za swoje największe natchnienie i wsparcie.

Danielle Ponder w "Some Of Us Are Brave" tworzy utwór, który jest niczym "wezwanie do powstania". Jest to pieśń o walce z bólem, odwadze w wyrażaniu siebie i niezłomnej woli, by „iść naprzód”. To przypomnienie, że nawet jeśli napotykamy lęk i nienawiść, nadal możemy stać wyprostowane, dumnie prezentować swoją tożsamość i „tańczyć swoją prawdę”. Ponder, poprzez tę piosenkę, nie tylko opowiada swoją osobistą historię, ale staje się głosem dla tysięcy, którzy podobnie jak ona, odważają się być sobą w świecie, który nie zawsze jest na to gotowy.