Utwór „Kurwo, dziwko, pizdo, szmato” autorstwa CreamPolo, który światło dzienne ujrzał prawdopodobnie w 2003 roku na albumie „Z niebytu w odbyt”, to manifest skrajnych emocji, a nie jedynie wulgarny tekst. Zespół CreamPolo, założony we Wrocławiu w 1996 roku przez studentów posługujących się pseudonimami Bobo, Stefan i BJ, od początku istnienia słynął z tworzenia „zwulgaryzowanych parodii muzyki dyskotekowej”, opartych na prostych melodiach elektronicznych i tekstach często poruszających tematykę seksualną w bardzo dosadnej formie. Ten konkretny utwór stał się ich największym przebojem, zyskując ogromną popularność w internecie.

Analizując tekst, nie sposób pominąć jego agresywnej i prowokacyjnej formy. Słowa, które padają już w tytule i refrenie – „Kurwo, dziwko, pizdo, szmato” – nie są przypadkowe. Mają na celu maksymalne uprzedmiotowienie i zdehumanizowanie adresatki, sprowadzając ją do roli symbolu głębokiego rozczarowania i gniewu. Jest to próba całkowitego odarcia z godności osoby, która w oczach podmiotu lirycznego dopuściła się niewybaczalnych czynów.

W pierwszej zwrotce podmiot liryczny oskarża kobietę o rozwiązłość: „Puszczasz się chuj wie z kim, chuj wie gdzie. / Pierdolisz się przez cały kurwa dzień”. Te słowa nie tylko wyrażają potępienie dla jej zachowania, ale także sugerują poczucie utraty kontroli nad sytuacją oraz osobą, która kiedyś mogła być dla niego ważna. Co ciekawe, podmiot liryczny próbuje również narzucić jej wewnętrzne pragnienia, mówiąc: „I przyznasz mi: wciąż bolec ci się śni / I nie mów że, że wcale kurwa nie!”. Jest to próba przejęcia władzy nad jej psychiką, pokazania, że rzekomo zna ją na wylot, nawet jeśli to poznanie jest przesiąknięte pogardą.

Kluczowym momentem jest deklaracja: „I przyznam, że kiedyś martwiłem się / Lecz dziś już nie, dziś to pierdoli mnie”. Ta linia ujawnia historię emocjonalnego zaangażowania, która poprzedza obecny stan. Kiedyś troska, zmartwienie – dziś deklarowana obojętność. Jednakże, intensywność użytych słów, a także późniejsze, równie wulgarne frazy, przeczą tej obojętności. Jest to raczej mechanizm obronny, próba zdystansowania się od głębokiego zranienia i bólu, poprzez maskowanie ich skrajną agresją i nienawiścią. Stwierdzenie „Dziś to pierdoli mnie” jest nie tyle faktem, co rozpaczliwą próbą przekonania samego siebie i otoczenia o swoim odrętwieniu. Następne wersy – „Więc rób co chcesz; do japy chcesz, to bierz. / I nie skarż się, bo dziś to jebie mnie” – są brutalnym aktem odrzucenia i usunięcia jej z własnej sfery zainteresowania, choć jednocześnie wciąż angażują podmiot liryczny w komentowanie jej seksualności.

Refren – „I co teraz powiesz na to / Kurwo, dziwko, pizdo, szmato / Chuj ci jędzo / Chuj ci za to / W dupę twą!” – to kulminacja gniewu, swego rodzaju klątwa rzucona na adresatkę. To nie jest dialog, lecz jednostronny, bezlitosny werdykt, który ma na celu zniszczenie jej resztek poczucia wartości.

Druga zwrotka kontynuuje ten sam ton, eskalując poczucie odrazy: „Wczoraj znów ktoś ci obrabiał rów.” Podmiot liryczny ponownie zarzuca jej promiskuityzm, manifestując jednocześnie poczucie zniesmaczenia. W dalszych wersach ponownie pojawia się próba ostatecznego odcięcia: „Uspokój się i nie mów mi, że nie! / Bo wali mnie, kto dziś cię suko rżnie. / Już nie znam cię, więc wszystko wali mnie.” Ta deklaracja „nieznajomości” i „obojętności” jest próbą symbolicznego wymazania tej osoby z własnego życia, choć forma jej wyrażenia dowodzi, że jest ona wciąż obecna w jego myślach i emocjach. Ostatnie wersy „Więc rób co chcesz chcesz w odbyt, no to bierz! / I daj mi spać, bo nie chcę cię już znać / Mam ciebie dość, więc nie rób mi na złość / I odjeb się, I odjeb wreszcie się” wyrażają desperacką potrzebę spokoju i zakończenia tej toksycznej relacji, nawet jeśli odbywa się to w najbardziej wulgarny i raniący sposób. Podmiot liryczny pragnie, aby kobieta odeszła, zniknęła z jego życia, nie czyniąc mu już „na złość”, co sugeruje, że jej wcześniejsze zachowania były dla niego źródłem cierpienia.

Kontekst twórczości CreamPolo, którzy celowo używają wulgarnych parodii muzyki dyskotekowej, jest kluczowy dla zrozumienia tego utworu. Ich teksty często eksplorują tematy seksualności w sposób bezpruderyjny i dosadny, co sprawia, że „Kurwo, dziwko, pizdo, szmato” doskonale wpisuje się w ich artystyczną linię. Choć brak jest konkretnych wywiadów, w których członkowie zespołu komentowaliby ten konkretny utwór, ogólny charakter ich twórczości wskazuje na chęć prowokacji, wywołania silnych reakcji i operowania na granicy, a nawet poza granicami, powszechnie przyjętych norm społecznych. Utwór, który zdobył popularność głównie w Internecie, świadczy o tym, że jego bezkompromisowy przekaz trafił do szerokiej publiczności, która być może odnalazła w nim ujście dla własnych, podobnie silnych emocji.

Podsumowując, „Kurwo, dziwko, pizdo, szmato” to utwór, który za fasadą skrajnej wulgarności skrywa głębokie emocje: zranienie, rozczarowanie, gniew i desperacką próbę odcięcia się od bolesnej przeszłości. Jest to manifest, w którym podmiot liryczny, próbując przekonać samego siebie o swojej obojętności, ujawnia jedynie skalę swojego cierpienia i niemożności przetrawienia minionych wydarzeń. To brutalne, ale szczerze wyrażone echo złamanego zaufania i miłości, które obróciło się w czystą nienawiść.